Giorgia Meloni: "God, Family, Country"

Two videos promoting our Western-civilization by the new Italian Prime Minister. Viva Italia!

We won't let the enemy define us!

The enemy of God, the enemy of Christ, the enemy of the family, the enemy of male and female, the enemy of freedom and of the individual conscience, the enemy of common sense.

Here she is in Spanish, on the defense of our true Christian, European civilization, and on the promotion of the true patriotic voices.

Hay que decir que si! Y hay que decir que no!

Meloni arrasa...con dos melones!

Cardinal Müller on Papal Ministry

Cardinal Gerhard Ludwig Müller, the former Prefect of the Congregation for the Doctrine of the Faith, granted an interview to InfoVaticana, affirming that the Pope does not have the authority to change the teaching of the Church.

The cardinal responded with candor to questions of that news agency, entering fully into the questions raised about the recent consistory of cardinals held in Rome at the end of August and about the dramatic situation that the Church is experiencing in Germany.

Cardinal Müller had just finished preaching spiritual exercises to more than 400 priests in Poland. Müller will visit Spain next October. On October 25th he will participate in a conference in Madrid on “John Paul II and the New Evangelization. Source of Moral and Spiritual Renewal."

Interview with Cardinal Gerhard Ludwig Müller

Q-A few weeks ago you participated in the Consistory of the Cardinals in Rome, with what feelings did you conclude the work at that time?
A-First of all, I thanked the Holy Father for reconvening a consistory after a pause of many years so that the cardinals could discuss with him the situation of the Church in today's world. But the topic was limited to the discussion of the already published document Praedicate Evangelium on the reform of the curia and on the Holy Year 2025.

Q-There are some cardinals who regret not having been able to speak as much as they would have liked. Was there an opportunity for the cardinals to express their concerns to the pope?
A- There was no opportunity to discuss the burning issues, for example, about the frontal attack on the Christian image of man by the ideologies of posthumanism and gender madness or about the crisis of the Church in Europe (there are no priestly vocations, churches are empty on Sundays, etc.). Critical contributions referred to the theory of the papacy as an unlimited power of divine right over the entire Church, as if the pope were a Deus in terris. The newly appointed Cardinal Ghirlanda, SJ, as the pope's top adviser on curial reform, holds the view that everything popes have said or done in the course of church history is either dogma or law, de jure divine. This contradicts the entire Catholic tradition, and especially Vatican II, that bishops and priests only have authority to perform sacramental acts, while the pope has exclusive possession of all jurisdiction, which he can delegate at will to clerics or laity. Indeed, in the sacrament of Holy Orders, Christ confers on the bishop (or priest) the authority to preach, sanctify, and govern (even to administer justice). The pope does not confer jurisdiction on a bishop, but only assigns a specific diocese to a bishop, who is not a representative of the papacy, but of Jesus Christ (Lumen Gentium 27). In an ecumenical council, the consecrated bishops exercise their part in the jurisdiction of the universal episcopate not as delegates of the pope, but by virtue of the authority conferred on them by Christ. The theory of the pope as autocrat, borrowed from 19th century Jesuit theology, not only contradicts the Second Vatican Council, but undermines the credibility of the Church with this caricature of the Petrine ministry. The promise of an ecumenical mediation of the Catholic doctrine of the Pope (cf. Encyclical of John Paul II Ut unum sint, of 1995) as "perpetual and visible principle of the unity of the Church in the truth of Christ" (cf. Lumen gentium 18; 23) becomes frankly ridiculous.

Q- What issues would you highlight as currently of greatest importance in the Vatican?
R-By “Vatican” we understand the accidental institutions of the Holy See. But I speak here of the ministry of the Roman Church, that is, of the pope with the College of Cardinals (and the institutions of the Roman curia) to the communion and unity of all the local Churches in the truth of divine revelation and the sacramental mission to lead all men to the knowledge of Christ, the Son of God and the only mediator of salvation.

Q- A somewhat controversial question: why is there more and more talk in the Church about topics such as ecology, the planet or other topics, and less about Jesus Christ and his teachings?
R-In a world in which the meaning and goal of the human being are materially limited to temporary and transitory contents (such as the acquisition of power, prestige, money, luxury, pleasurable satisfaction), it is easier to become interesting as an agent of this program of a «New World Order without God» (according to capitalist or communist readings). "For what good will it be for a man to gain the whole world, if he loses his soul?" (Mt 16,26). If we want to be disciples of Jesus, we must also obey his word: "Seek rather his kingdom, and the rest will be given to you" (Lk 12:31). There is no strict opposition between the eternal/spiritual goods and the temporal/perishable necessities of life. But first we ask God, our Father, that his Kingdom come and that his holy Will be done in heaven as it is on earth. And we also ask for daily bread, the forgiveness of our sins as we also forgive those who offend us, and salvation from all the evils derived from our sinful separation from God, as the origin and goal of every human being.

In his succession of Saint Peter, the Pope daily unites the whole Church in the confession of Jesus: "You are the Messiah, the Son of the living God" (Mt 16:16). And Christ builds his Church on Peter, the rock, giving him and the bishops the authority to proclaim the Gospel of the Kingdom of God, administer the Sacraments and, as good shepherds, lead the flock of Christ to the good pasture of the Word and of grace.

Q- The whole Church follows with attention and concern the steps of the German Synodal Path. What do you think of the decisions of the IV Assembly of the German Synodal Path?
R-In theatrical language, one would not know exactly whether to speak of tragedy or comedy with respect to this event. All the texts, very abundant but not very deep, do not deal with the renewal of Catholics in Christ, but with a surrender to a world without God. The only theme among all the themes is sexuality. However, it is not understood as the gift of God granted to human beings as created persons (in our masculine and feminine nature), from which derives the responsibility to participate as father and mother in the work of God's Creation and the universal will of salvation for one's own offspring, but as a kind of drug to numb the basic nihilistic feeling with the maximum satisfaction of pleasure.

Q-Both Cardinal Marx and Georg Bätzing supported the texts that asked the pope for a change in sexual morality, the ordination of women and the vision of homosexuality, what do you think?
A- There are two errors in this that only the theologically ignorant can make: 1) the pope has no authority to change the teaching of the Church, which is based on God's revelation. By doing so, he would exalt himself as a man above God. 2) the apostles can only teach and order what Jesus commanded them to teach (Mt 28:19). It is precisely the bishops, and their successors, who are called to the "teaching of the apostles" (Acts 2,42) in Sacred Scripture, the Apostolic Tradition and the accurate doctrinal definitions of previous papal ex cathedra decisions or of ecumenical councils. “The Roman Pontiff and the Bishops […] do not accept any new public revelation as belonging to the divine deposit of faith” (Lumen gentium 25; cf. Dei verbum 10).

Q-Have you had the opportunity to speak with any of the German bishops who hold these positions?

R-According to the logic of power, which shuns the truth like the devil does holy water, it makes no sense for them to talk to the former prefect of the Dicastery for the Doctrine of the Faith. But even Cardinal Kasper, who was previously celebrated as an ally in the question of the communion of the divorced and remarried, is silenced by them after his statements critical of the synodal path.

Q-What do you think is the reason for trying to reform the Church by changing all the morals, principles, teachings and traditions?
A-Many well-paid officials in the "German Church" company establishment (as the largest employer in Germany) suffer from the fact that the Church's teaching on marriage and the 6th and 9th commandments of the Decalogue contradict mainstream belief of society from the sexual revolution of 1968. They cannot bear the contradiction with the will of God in their personal behavior and the derisive comments of their contemporaries about the «Catholic world of faith and morals left behind in the Middle Ages». That is why they also want to project themselves as modern and follow the forefront of the science of psychology and sociology. They want to be there and not be seen as outsiders (as the "sordid son of the nation," as the Bishop of Aachen lamented).

Q- Do you think that the Church in Germany runs the risk of starting a schism with Rome?
R-In their blind arrogance, they do not think of division, but of taking over the universal Church. Germany is too small for them to exercise their governing ideology. They claim a leading role in the universal Church. It is about nothing less than pleasing the whole world with its wisdom and freeing backward and uneducated Catholics and their bishops from other countries, including the pope, from the burden of divine revelation and the Commandments. Its goal is the transformation of the Church of the Triune God into a worldly welfare organization (NGO). Then we would have finally arrived at the "religion of universal brotherhood", that is, at a religion without the God of revelation in Christ, without a Truth that reaches beyond finite reason, without Dogmas and Sacraments as necessary means of Grace necessary for salvation, as described by the great Russian philosopher of religion Vladimir Soloviev in his writing A Brief History of the Antichrist (1899). The world ruler of universal philanthropy without God is contradicted here by Pope Peter II, who launches the following confession to the Antichrist who has installed himself on the throne of God: «Our only Lord is Jesus Christ, the Son of the living God».

Q-What do you think the future will hold for the Catholic Church at a universal level?
R-When one sees the megalomania of our politicians and ideologues from Beijing to Moscow and from Brussels to Washington, one cannot expect much good for the future of humanity. We can only expect a true future for every human being in life and in death from God, who out of love gave his Son for the salvation of the world (cf. Jn 3:16). In a world in which men presume to be God, to create and redeem themselves (cf. the main counselor of the New World Order: Yuval Noah Harari, Homo Deus), Christians only have the testimony of the Word and, if necessary, of blood, that only the God and Father of our Lord Jesus Christ is our Savior, because he has defeated the world, its arrogance and its sin and death as the price for sin.

Only when we do not worship "the beast" from the bottomless pit (ungodliness), his statue, and his false prophet, do we attain life and dominion with Christ, which encompasses our temporal and eternal future. Because temporal and eternal death no longer has power over us (cf. Ap 20,6). We have peace of heart in the Son of God, who says to his disciples: «In the world you will have struggles; but have courage: I have overcome the world» (Jn 16,33).

Plinthos translation.

The Last Message of Francisco Franco Bahamonde

Spaniards:

As the time approaches for me to surrender my life before the Most High and appear before His non-appealable judgment, I ask God to welcome me benignly into his presence, because I wanted always to live and die as a Catholic. In the name of Christ I take pride in being, and it has been my constant will to be, a faithful son of the Church, in whose bosom I am going to die. I apologize to everyone, as I wholeheartedly forgive all those who declared themselves my enemies, without me having them as such. I believe and so I hope that I have had no enemies other than those who are enemies of Spain, which I love until my last moment and which I promised to serve until the last breath of my life, which I know is already coming.

I want to thank all those who have collaborated with enthusiasm, dedication and self-denial, in the great undertaking of making a united, great and free Spain. Because of the love I feel for our country, I ask you to persevere in unity and peace and to surround the future King of Spain, Don Juan Carlos de Borbón, with the same affection and loyalty that you have given me and give him, at all times, the same collaborative support that I have had from you.

Do not forget that the enemies of Spain and of Christian civilization are alert. You too, be vigilant, and, for this, set aside all personal concerns before the supreme interests of the homeland and the people of Spain. Do not give up on achieving social justice and culture for all the men of Spain and make it your main objective. Maintain the unity of the lands of Spain, extolling the rich multiplicity of its regions as a source of the strength of the unity of the homeland.

I would like, in my last moment, to unite the names of God and Spain and embrace you all to shout together, for the last time, on the threshold of my death,

Forward Spain! Long live Spain!

Españoles:

Al llegar para mí la hora de rendir la vida ante el Altísimo y comparecer ante su inapelable juicio, pido a Dios que me acoja benigno a su presencia, pues quise vivir y morir como católico. En el nombre de Cristo me honro, y ha sido mi voluntad constante ser hijo fiel de la Iglesia, en cuyo seno voy a morir. Pido perdón a todos, como de todo corazón perdono a cuantos se declararon mis enemigos, sin que yo los tuviera como tales. Creo y deseo no haber tenido otros que aquellos que lo fueron de España, a la que amo hasta el último momento y a la que prometí servir hasta el último aliento de mi vida, que ya sé próximo.

Quiero agradecer a cuantos han colaborado con entusiasmo, entrega y abnegación, en la gran empresa de hacer una España unida, grande y libre. Por el amor que siento por nuestra patria os pido que perseveréis en la unidad y en la paz y que rodeéis al futuro Rey de España, don Juan Carlos de Borbón, del mismo afecto y lealtad que a mí me habéis brindado y le prestéis, en todo momento, el mismo apoyo de colaboración que de vosotros he tenido.

No olvidéis que los enemigos de España y de la civilización cristiana están alerta. Velad también vosotros y para ello deponed frente a los supremos intereses de la patria y del pueblo español toda mira personal. No cejéis en alcanzar la justicia social y la cultura para todos los hombres de España y haced de ello vuestro primordial objetivo. Mantened la unidad de las tierras de España, exaltando la rica multiplicidad de sus regiones como fuente de la fortaleza de la unidad de la patria.

Quisiera, en mi último momento, unir los nombres de Dios y de España y abrazaros a todos para gritar juntos, por última vez, en los umbrales de mi muerte,

¡Arriba España! ¡Viva España!

fnff.es

The pretender to the French throne, King Louis XX, Duke of Anjou and Bourbon, is a Spaniard, a practicing Catholic, and a descendant of Francisco Franco. His full name is Luis Alfonso Gonzalo Víctor Manuel Marco de Borbón y Martínez-Bordiú and lives in New York City with his wife and children.

The "Man on the Moon" Lie: Sibrel.com

Here are a couple of videos claiming that "the moon landing" was a fake, yes, a conspiracy!

N.B. "Theories," conspiracy or otherwise, are not matters of belief but of investigation. Theories ask intelligent questions and it is up to researchers and evidence to attempt to adequately answer those questions.

"A Funny Thing Happened on the Way to the Moon" 2001

Producer: Bart Winfield Sibrel

A documentary on the evidence which shows that the Apollo 11 astronauts never actually landed on the moon. Cf. Bart Sibrel.

"Moon Landing Hoax Confession"

Gene Gilmore (Birth name: Eugene Rueben Akers)

Here is the note under this video regarding the book by Bart Sibrel, Moon Man.

ORDER THE BOOK MOON MAN: THE TRUE STORY OF A FILMMAKER ON THE CIA HIT LIST https://www.sibrel.com/ One year to the day after the publication of the revelatory book "Moon Man: The True Story of a Filmmaker on the CIA Hit List", which divulges the deathbed confession of the former Chief of Security at Cannon Air Force Base in Clovis New Mexico, who confessed thereon to his participation in the falsification of the first "moon landing", his identity is finally revealed. This predetermined waiting period was previously negotiated with his sole surviving son, who himself passed away this year. Cyrus Eugene Akers detailed the information in the book, including not only the location of the filming of the first fake moon landing at his military base, the dates it was filmed, and the CIA codename for the operation, he also gave the names of fifteen government scientists and officials who were allowed exclusive observation of this historic government fraud, some of whom are still alive today. The list was given to Akers by President Lyndon Johnson, who was there at the first day of filming. Threatened with execution if he ever revealed this information, Security Chief Akers kept all of this to himself until his deathbed, the guilt from which prompted his tearful confession to his son, who was also threatened with assassination after sharing this information with the author of Moon Man, Bart Sibrel. This sad and outrageous, and really unnecessary deception, was done for pride and embezzlement. It demonstrates the complete arrogance of leaders over their people, who in fact are financing their own deception. Unlike government frauds about war, assassination, or terrorism, the moon landing deception cruelly gave the over-trusting public the pleasing candy that they cried out for. Trying to take it away from them, after they believed with tears and cheers, by exposing their heroes as the criminals they really are, faces fierce resistance. Even a professor at a major university has so famously said, "Even if I heard a moon astronaut confess that he never really went, I would still believe that he walked on the moon." Fortunately a new generation is here, ones who were not emotionally branded by the deception, who are objective to the unfolding reality of the moon landings falsification. Simply put, what the corrupt government is claiming, is that in 1969 they went from never being in space, to walking on the moon, with only 8 years of research and development, and that with one-millionth the computing of a cell phone, and on the first attempt, when even the South Pole on Earth was not reached on the first attempt. Today, with 50 years of more advanced rocket and computer technology, the current Artemis moon rocket took 18 years to develop, had three launch failures, is not safe enough yet to carry astronauts, and will only orbit the moon, because a moon lander for it has not yet been developed that works. The farthest that the government can send astronauts today, 50 years later, is to the space station, which is only one-thousandth the distance to the moon. For the first time in the entire history of the world, technology was greater in the past than in the future. As this is actually impossible, it only means one thing, that the 1969 moon landing was a forgery. It is not the first time scientific boasts were falsified or governments have lied, as covid vaccine maker Prizer has been fined billions of dollars, on multiple occasions, for making fraudulent claims about their scientific products. Former high-ranking government employee Robert McNamara, who was Defense Secretary during the Vietnam War, admitted before he died that the "Gulf of Tonkin Incident", which was the reason why the war began, was completely fabricated by the CIA. If the corrupt government is willing to falsify something that led to the death of a million people, including 58,220 of their own citizens, then I think they are capable of faking an image on a television. All Truth passes through three stages. First, it is ridiculed, Then it is violently opposed, Finally it is accepted as self-evident. Arthur Schopenhauer In an age of universal deceit, telling the Truth is a revolutionary act. Whoever controls the past, controls the future. George Orwell One of the saddest lessons of history is this: If we’ve been bamboozled long enough, we tend to reject any evidence of the bamboozle. We’re no longer interested in finding out the Truth. The bamboozle has captured us. It’s simply too painful to acknowledge, even to ourselves, that we’ve been taken. Once you give a charlatan power over you, you almost never get it back. Carl Sagan It is easier to fool people, than to convince them that they have been fooled. Mark Twain Sibrel has been interviewed and appeared on The Tonight Show, The Daily Show, Geraldo, The Abrams Report, Coast to Coast, NBC, CNN, FOX, HBO, Time Magazine, the New York Times, the L.A. Times, the Washington Post, and USA Today

911 IN PLANE SITE

While on the Subject of Conspiracy Theories, here is another great video on alleged conspiracies. "911 In Plane Site" by William Lewis, written by Dave Vonkleist. In early 2002 I ordered and received a free copy of this excellent investigative journalism by responding to a New York Times advertisement which was offering it.

Here is the note with the YouTube video of

Dec 11, 2010 with 1.1 Million views.

If A Picture Is Worth A Thousand Words, What Is A Video Worth? What "In Plane Site" accomplishes that no other video expose' on September 11th has to date, is it exposes the viewer to a barrage of news clips from a majority of the mainstream news outlets. The official story of that day was told on live TV by reporters, policemen, firefighters, and other on-the-scene eyewitnesses, however, that footage was shown only once on live television broadcasts in the first hours of the attacks and then... it was never repeated. The stories changed, information was enigmatically omitted, and what can only be described as officially prescribed propaganda took the place of indisputable reality. THE PENTAGON: Some of the most damning evidence surrounding the attack on the Pentagon centers about substantial and incontrovertible video and photographic evidence which insights viewers to ask crucial and essential questions. After all, the laws of physics cannot be suspended or can they? One question many viewers ask is, "why was America and the rest of the world not shown the video footage and the photographs of the Pentagon, BEFORE the outer wall had collapsed?" Many people do not realize that the outer wall of the Pentagon did not collapse until 20 minutes after the initial impact of what we were told was a Boeing 757. Upon examining these photographs, one can clearly see a hole, which is only 16 feet in diameter. This begs the question: "How can a Boeing 757 which is over 44 feet in height and 124 feet in width simply disappear without a trace into a hole that is only 16 ft. in diameter? Also, why is there no external damage to the Pentagon where the wings and the tail section would have impacted with the outer wall? Contrary to the video footage shown to the American public, photographs taken only moments after the impact show no wreckage on the lawn of the Pentagon. Where is the plane? Where are the wings, the tail, the luggage, the seats, the landing gear, and the engines? Most importantly, what happened to the passengers who were aboard that plane? America remembers the photographs that they were shown of tiny, indiscernible fragments, which were described as pieces of a Boeing 757. Were these fragments of a Boeing 757? Internal photographs of the Pentagon taken by Jocelyn Augustino, a FEMA photographer, do not show engine parts matching the description of a 757's engine turbofan according to John W. Brown, a spokesperson for Rolls Royce. Both Pratt & Whitney and Rolls Royce manufacture the engines used on these jetliners. The turbofans themselves are approximately 7 feet in diameter. The FEMA photos show what appears to be a single turbofan that is approximately 3 feet in diameter. This better fits the descriptions of eyewitnesses who claim that they saw what could only be described as a commuter plane capable of holding only 8 to 12 passengers. This single piece of evidence also helps support other reports from witnesses such as Lon Rains, editor for "Space News," who was quoted as saying "I heard a very loud, quick whooshing sound. I was convinced it was a missile. It came in so fast -- it sounded nothing like an airplane." Don Parkal said, "A bomb had gone off. I could smell the cordite. I knew explosives had been set off somewhere." Tom Seibert said, "We heard what sounded like a missile."

Canticum Fratris Solis--Laudes Creaturarum

(Versio Cantici latina)

Sanctus Franciscus Assisiensis

1Altissime, omnipotens, bone Domine,
tuae sunt laudes, gloria et honor et omnis benedictio (cfr. Apoc 4,9.11).

2Tibi soli, Altissime, conveniunt,
et nullus homo est dignus te nominare.

3Laudatus sis, mi Domine, cum universa creatura tua (cfr. Tob 8,7),
principaliter cum domino fratre sole,
qui est dies, et illuminas nos per ipsum.

4Et ipse est pulcher et irradians magno splendore;
de te, Altissime, profert significationem.

5Laudatus sis, mi Domine, propter sororem lunam et stellas (cfr. Ps 148,3),
quas in caelo creasti claras et pretiosas et bellas.

6Laudatus sis, mi Domine, propter fratrem ventum
et propter aerem et nubes et serenitatem et omne tempus (cfr. Dan 3,64-65),
per quod das tuis creaturis alimentum (cfr. Ps 103,13-14).

7Laudatus sis, mi Domine, propter sororem aquam (cfr. Ps 148,4-5),
quae est perutilis et humilis et pretiosa et casta.

8Laudatus sis, mi Domine, propter fratrem ignem (cfr. Dan 3,66),
per quem noctem illuminas (cfr. Ps 77,14),
et ipse est pulcher et iucundus et robustus et fortis.

9Laudatus sis, mi Domine, propter sororem nostram matrem terram (cfr. Dan 3,74)
quae nos sustentat et gubernat,
et producit diversos fructus cum coloratis floribus et herba (cfr. Ps 103,13-14).

10Laudatus sis, mi Domine, propter illos, qui dimittunt propter tuum amorem (cfr. Mt 6,12),
et sustinent infirmitatem et tribulationem.

11Beati illi, qui ea sustinebunt in pace (cfr. Mt 5,10),
quia a te, Altissime, coronabuntur.

12Laudatus sis, mi Domine, propter sororem mortem corporalem,
quam nullus homo vivens potest evadere.

13Vae illis, qui morientur in peccatis mortalibus;
beati illi, quos reperiet in tuis sanctissimis voluntatibus,
quia secunda mors non faciet eis malum (cfr. Apoc 2,11; 20,6).

14Laudate et benedicite Dominum meum (cfr. Dan 3,85),
gratias agite et servite illi magna humilitate.

A Good Confession

Confession is an act of faith on the part of the creature. It is also an act of the most concentrated worship. It is a breaking with the world, and a  turning to God. It is a triumph over millions of evil spirits of huge power and, comparatively with us men, of unbounded intellect. It is the beginning of an eternity of ineffable union with God, and confers the right of beholding the Invisible face to face. A man sees in a fellow-creature as sinful as himself, perhaps even evidently more unworthy, the form and features and real jurisdiction of the Incarnate Son of God. He kneels at his feet as if he were divine. He narrates to him the most secret shames and hidden sins of his soul. He submits to his questioning, as if he were the absolute and ultimate Judge of all the earth. He listens with meekness to his reproof, as if it were God himself who spoke. He leaves to him the fixing of his punishment. He gives him rights over the arrangement of much of his external life. He makes this narration of his sins with a profound sorrow, a sorrow which is bases on no mere human disgrace, or forfeiture of worldly honor, or ruin of temporal interests. It is not even based only on the fear of divine punishments without some admixture of divine love. He is sorry with a sorrow to which neither all the power nor all the wisdom of the world can help him, but which is itself the supernatural gift of God. His sorrow involves a detestation of his past sin, which is another gift of God. It is accompanied also with a firm determination never to offend God again, a determination which chooses between the will of God and the liberty to sin, and elects God's will, whatever cost it may be found to involve. This energetic determination it the thing which he has taken most pains about. Neither has he come to it without study, effort, and diligence. Nevertheless it is God's gift rather than his own attainment. His act thus completed, with much help and interference on the part of God, God himself begins his exclusive part. One of his creatures, a fallible as well as himself a guilty judge, pronounces some few words, and straightway, though invisibly and spiritually, there falls from the veins of Jesus a shower of the Precious Blood, shed hundreds of years ago and resumed three days after it was shed, and bedews the sinner's soul. All his guilt is dome away instantaneously. His state is completely changed. Manifold works are done in his soul, such as the reinfusion of certain supernatural habits, the revival of dead merits, and a a communication of the divine nature. His change can only be parralleled with that of a devil into an angel. All heaven is stirred at the event. It is the special subject of an angelic jubilee. No angel or saint could have done it, or even have applied it as instruments. It is the immediate action of the Creator on the soul of his creature. This is a modes description of a good confession, kept very much within bounds, and which might have been heightened by  many other seemingly miraculous phenomena. In its measure and degree, withoug the reinfusion fo habits, and sundry other changes, the same supernatural apparatus attends upon the confession of venial sins. God is not less active, nor grace less mysterious in the act. Yet this is the act which we with God perform weekly, and are what we are!

Father Frederick William Faber, Spiritual Conferences, Philadelphia: Peter Reilly Co., 1960, 204.

Servi Liberi Simus!

Thus the fruit of the breakfast table conversation this morning at Thomas Aquinas College, Northfield, where I am chaplain. My interlocutor (Int.) being a bright young freshman from Brazil. The reasoning went as follows.

Int. How did you sleep?

Plinthos. I usually wake up in the middle of the night, around 2 or 3 and have some time for sweet contemplation of God and being alone with Him. It seems to me to be a special preparation for death.

In fact, the daily human cycle of having to lay prostrate in the dead position and totally abandon oneself eight of every twenty-four hours, a full third of one's life on earth, is a great preparation for death, a ritual which is required of every man. This is a wonderful reality. It is part of our natural slavery.

Every one in creation, all creatures in the material world are, willing or unwilling, slaves to the law of God, the so-called "laws of nature." It is a universal and necessary obedience to the Creator and Lord of all!, as indicated by Saint Louis de Montfort in his little book Secret of Mary (32). He speaks of three types of slavery.

1. A slavery based on nature. All men, good and bad alike, are slaves of God in this sense.

2. A slavery of compulsion. The devils and the damned are slaves of God in this second sense.

3. A slavery of love and free choice. This is the kind chosen by one who consecrates himself to God through Mary, and this the the most perfect way for us human beings to give ourselves to God, our Creator.

So, the first and lowest type of obligatory slavery of nature is conducive to the third and highest type, that of freedom, of love, willingly and with interior desire. We could call it free slavery. We are free slaves! Servi liberi!

Int. The freedom of Our Lady at the Annunciation, "Fiat mihi secundum Verbum Tuum."

Plinthos. Fiat. It's the Fiat of self abandonment to God in all things.

Servi liberi simus! Ut sit ita! ¡Seamos esclavos libres!

The Way, Escriva, Latin draft

VIA (Google Translate, Chinese edition)

Lege hortamenta lente, haec meditans themata. In aure susurro ut amicus, frater, pater. Haec auscultat Deus confidentes. Non novi quid dicam tibi, memoriam tuam excitabo ad cogitationes quasdam excitandas teque accendam. Quod vitam tuam emendabis: pone te in via orationis et amoris in Dominum. In fine, potes esse melior homo.

1. Non permittas animam tuam in solitudinem. Homo utilis esto. Viam aperi. Luce fidei tuae et caritatis praefulge.
Ab immundis odii seminibus foedas et viscosas reliquias tua apostolica vita remove. Flamma Christi in corde tuo, Illumina omnes vias mundi.

2. Spero te loqui et agere, ut quicunque vident vel audiunt, dicant: Hic homo biographiam Iesu Christi legit.

3. Stabilis. Istam frivolam vel puerilem habitum carere vis. Exteriores mores pacem et constantiam mentis tuae debent considerare.

4. Noli dicere, "Ita natus sum - mea est indoles." "Esto vir!"

5. Dicere consueuerint "non".

6. Cum ille malus in aure susurrat, "Quare vexas animam tuam?"

7. Noli habere spiritum coterie. Animus sis, persona macroscopica universitatis intuitu, ac "catholica" esse debet.
Cum voles ut aquila, noli volitare ut avis.

8. Tranquillitas. Quid irasci? Cum irasceris, Deum non solum offendes et alios vexabis, sed non senties ad tempus melius... Unde habebis in pace.

9. Dicis quod modo alio sono sine ira dixisti, ut tua ratio potior erit... Ante omnia Deum non offendes.

10. Cum indignaris de aliquo malefacto, noli damnare ilicet. Crastinum diem expecta, vel postea. Deinde consilium purgato animo placide dabit. Sermo amicalis uberior est quam argumentum per tres horas. Ad ingenium tuum temperandum.

11. Voluntas, vis, exemplum. Fac quod tibi facias, noli dubitare, ne curas aliorum commentationes ... Alioquin Cisnerle non fiet Cisnera, non Avila Teresa fiet S. Teresa, Luo Yao La Inigo non erit sanctus Ignatius vel. .
Deus et virtus! Regnare Christum volumus! "Sumus Christus Rex!"

(Annotation: Cisneros, 1436-1517: Cardinalis Hispaniae, Regens Regalis Familiae, Reginae Isabellae Confessor. Multis annis ante Magnum Concilium Tronum totum Christianum ordinem reformavit, Cardinalis Cisneros in Ecclesia Hispanica incepit reformationes. animo et virtute notus).

12. Impedimenta crescere te adiuvet. Non deficiet gratia: inter medium montium pertransibunt aquae! "Aqua per montes fluit" et montes transibis!
Tu ad tempus actiones tuas interrumpere, et quid id refert? Si in posterum, ut fons compressus, ad longinqua regna salias, quam nunquam videris.

13. Recede a cogitationibus insensatis, quae modo tempus tuum perdis.

14. Noli tuam industriam ac tempus quod ad Deum pertinet perdis, sicut non habes lapides cane qui in via latrat iaculari. Modo eos ignorare.

15. Noli opera tua differre usque in crastinum.

16. Esto mediocris homo? Vos! Imitator esto? Natus es princeps! Non tepidum esse apud nos. Humilis sit et Christus vos renovet igne caritatis.

17. Non succumbunt isti aegritudini personalitatis, quae defectus gravitatis circa omnia, superficiales dicta et facta, et absentia animi notatur. In nuce: frivola.
Haec levitas, noli oblivisci, vanum et plenum vanitatis facit consilium quotidianum. Si non repugnas tempore - cras non: nunc! Bene te in morientem et inutilem puppam vertit.

18. Tu mundanis, frivolis et superficialibus insistis, quia ignavus es. Qualem non ignaviam tibi opponere?

19. Voluntas, magni momenti lineamentum. Numquam parva sunt leviter, minime inutilia et levia sunt. Quia semper in parvis te rejicis, per gratiam Dei voluntas tua firma ac fortis erit, ut te prius te contineas, deinde ducem esse, vel ducem. Utere tuo exemplo, verbo, scientia et potestate alios promovere, excitare et allicere.

20. Tu es moribus cum illo vel altero... id pro certo est: non es libellum unum centum pupa omnes amat.
Praeterea sine conflictu, quod cum aliis incidit, quomodo acies, anguli, acutae personalitatis tuae, - imperfectiones et delicta - explicari possunt, et tunc regulas comprehendere et efficere discas. mansuetudo in viribus, et amor consequi. Quid de Dehechengquan?
Sanctificari non potes si personalitas et personalitas populi tui apud infirmos et dulces sunt sicut halva.

21.Excusationes, nunquam tibi deesse excusationes, quod tuum facere non desit. Tot irrationabiles rationes!
Noli cogitare ineptias hoc tempus terere. Rejice illa, et partem tuam fac.

22. Firmam esse habes! Fortis esse! Esto vir! Tunc angelus esto.

23. Quam? Non potes plura facere? Aut ... minus facere non potest?

24. Ambitiones habes: ad scientiam, ad ducem, ad casus audaces.
Bonum, ipsum bonum. sed propter Christum, propter nimiam caritatem.

25. Noli contendere. Argumenta plerumque lucem non producunt, quia vehemens motus lucem exstinguit.

26. Matrimonium est sacrum sacramentum. Cum tempus venerit et paratus es ad eum recipiendum, roga sacerdotem tuum vel confessorem tuum, ut te ad librum aptum introducas. Ita paratius eris familiae tuae onera suscipere.

27. Invenis illud ridiculum quod dico te habere "vocationem ad matrimonium"? Hanc ergo vocationem habes.
Crede te angelo sancti Raphaelis, quando duxit Thobiam, et custodiat te purum usque ad finem itineris tui.

28. Milites nuptiae sunt, non pro ministris in exercitu Christi. Hoc non est sicut comedere, quod ab omnibus est necessarium. Fertilitas sola est pro necessitate totius hominis, ac singuli hanc rem deponere possunt.
Vis liberos habere? Si carnalem contentionem sacrificamus, filios, multos filios, lucem inextinguibilem relinquemus.

29. In eboreo pagoda, egoista in concha, angusta et misera felicitas quae obtineri potest, et non est difficile obtinere in hoc mundo. Sed beatitudo egoistica non est diuturna.
Visne tuam inexhaustam beatitudinem pro hac fallacia coeli deponere?

30. Nimis nimium cautus es, ne te iuvenem dicas. Iuvenes omnia dabunt: sine ullo retenemento se dabunt.

31. Adrogantiam! Tu semper cogitas te ipsum.
Non videris fraternitatem Christi sentire, nec circum te populos fratres vides, illos ut lapides conspicis.
Exspectabam te ut misere deficerem. Cum descenderis, alios exspectas ut te cum amore tractent, nec nunc alios cum amore tractare vis.

32. Si turbam scabelli ad promotionem videris, dux esse non potes. Dux tantum potes, si totum genus humanum servandi ambitione habes.
Post turbam vivere non potes: facere debes beatos.

33. Tu numquam vis ad imum pervenire. Aliquando est propter humanitatem, quandoque autem propter timorem, quandoque est propter timorem impeditionis. Prorsus, ignavia!
Hoc ergo timore sequendi veritatem, nunquam homo sanae iudicii eris.

34. Noli timere veritatem, etiam si veritas te occidit.

35. Non amo lubrica rhetorica: tu prudentiam vocas ignaviam. Quod "prudentiam" dicitis, dat Dei hostes, qui nihil in mentibus habent, occasionem simulandi se scholares et locum habere omnino non debent.

36. Ille abusus evelli potest. Ingenium dimittere, videre quasi desperatum et desperatum est defectus.
Noli devitare ab officiis tuis. Fac officium tuum fideliter, etiam si alii sunt perfunctorii.

37. Eloquentia sic dicta "loqui" habes. Sed quamvis disertus es, non potes me vocare equum cervum, sine causa esse voluntatem Dei.

38. Estne aliquis in hoc mundo, nisi solus venter? Non credo, non credo!

39. "Ora pro me, quod nunquam facile decedebam. "Pro te oravi, et nunc ad te id bene consulendum est.

40. Habete fidem, gaudium, et spem. Sed non potes satis stultum esse rem non opponere.

41. Non capio, provectiorem vitam inani stupiditate nitide vives. Innititur "dolis" ut gradatim ascendat, nihil est intus, mens inanis est, et cor inane!

42. Cur persona tua tam levis est? Quando voluntas tua potest focus in aliquid? Da insanabilem lapidem angularem tuum et vade ad minimum unum de consiliis tuis!

43. Ne sis tam sensilis ut in parvis te perturbeas. Loquere tecum de rebus minimis, et quid prius dicturus es expende.
Ne indigneris, si dixero te esse intolerabilem. Numquam eris utilis, nisi mutes.

44. Utere civilibus excusationibus, quas christiana caritas et socialis parietum permittunt. Procedite deinde cum sancto pudore. Noli desistere donec ad apicem officii tui plene pervenisti.

45. Cur laedere sentis cum homines inique iudicant? Nonne gravius ​​erit si Deus te dereliquit?
Benefacias, humeros modo allevans.

46. Nonne putatis aequalitatem, ut multi noverunt, iniustitiam esse synonymam?

47. Superbus et se contentus habitus tibi non congruit, praetextus luculentus est. Deo, superioribus tuis, et fratribus tuis ne id facias: tunc minus inter te et illos erit separatio.

48. Fortis personalitas cares: vis omnium esse partem! In omni catino sal vis esse. Recte dicere non sapis, sal non es tanti: non potes te ut salem dissolvere et latere.
Parum tibi sacrificium est, nimium curiositas et locutor.

49. Loquere minus. Noli esse puerilia, aperi os tuum, excita turbationem, et esto callidior. Mendacia et fas et nefas constringunt caritatis flammam: nihil est detestabilius quod fecisti. Et si tu invicta aliorum moenia longa lingua concutis, animus tuus invictus iam non est Dei gratia, sed pro hoste fit instrumentum rebellionis.

50. Curiosus es, ad imum rerum accede, et olfa. Non pudet te in tuis vitiis tam effoeminatam esse? Esto vir: energiam miscendi in rebus alienis in cupiditate cognoscendi te verte.

51. Cum in vagos et calumniose raptus eris, innocens et integer virilitas saxum est. Non intelligis quomodo res eveniunt, et nunquam implicari vis. Suscipe humiliationem confabulationum et fac te praeteritorum lectionum cautiorem.

52. Cum alios aestimare debes, cur miseriam tuam cum tuis delictis in reprehensione confundis?

53. Hic animus reprehensionis, non rumores, fateor, adhibendus est inter opus apostolicum ac fratres vestros. Hic spiritus criticus, IMHO, magnum obstaculum est in missione tua supernaturali. Quia cum ingreditur et reprehendis aliorum opera, non habes ullam causam, quae etsi bonas causas fateor, non es tamen aedificator. Vicissim, cum negativitate tua aliorum profectum impedis.
Et anxie quaeris, "Critica propria est morum mei, quid igitur faciam?"
Audi, te confirmare volo. Exi chartam et calamum. Simpliciter et confidenter, sed etiam breviter, scribe quod tibi molestum est, da praefecto tuo, et desine de eo cogitare. Is, cum gratia imperans, chartam illam limat, vel in calathum mittat. Tu enim, cum animus tuus criticus non loquatur, et causae criticae nobiles sint, idem fit.

54. Compromissum? Compromissum verbum est, quod solum in Lexico reperiri potest eorum qui contendere nolunt, consolationem cupiunt, calliditatem vel iurgium esse, quia se victi prius quam incipiant sciunt.

55 Vir! Noli esse rusticus, etiam si vere ut parvulus es, vere parvulus es apud Deum, sed coram extraneis fratribus noli obruere.

56. "Materia ad sanctificationem". Putantur aliqui materiam sanctorum fieri. Attamen non solum sancti non sunt alicuius "materiae", sed solae materiae non sufficiunt.
Magnam esse debet divino praeceptori obedientiam et gratiae obedientiam. Si enim non permittitis gratiam Dei et doctorem divinum, ut vos faciat in vas, non apparebit imago Jesu ab his qui volunt sanctificari.
Et quod "materia sanctificationis" appellamus, optimum est lignum asperum et insculptum, et si bona materia est, bonum ignem facere potest!

57. Semper socia cum Spiritu Sancto, peregrino magno, qui te sanctificat.
Noli oblivisci quod sis aula Dei. Paraclitus est in corde tuo: Ipsum audi et vocationi eius obtempera.

58. Operi consolatoris non te impedias: coniunge cum Christo, et munda te, porta cum Christo opprobrium, sputum, alapam, coronam, onus crucis, clavi, qui carnem tuam dilacerant; et desertio mortis dolor.
Ingredere in vulnera lateris Domini nostri Jesu Christi, donec in corde ejus saucio tutum invenias refugium.

59. Scias hanc sanam veritatem: Mens tua pauper est consiliarius et navigator pauper, ut animam tuam per procellas vitae interioris ducas et scopulos vites.
Voluntas igitur Dei est ut dominus navem gubernet et nos sua luce et scientia ad portum tutum perducat.

60. Domum bonam in mundo aedificare non potes sine architecto vivere. Quomodo ergo adspirare potes sine sacerdote munimentum aedificare sanctitatis, ut possis in aeternum vivere in caelo?

61. Cum laicus se arbitrum morum facit, saepe errat: laici nonnisi discipuli esse possunt.

62. Praeceptore spirituali opus est tibi dare, te dare, per obedientiam dare. Egestas sacerdote, qui tuum opus apostolicum intelligit, qui novit quid a te Deus requirit: tunc efficaciter adiuvabit opus Spiritus Sancti in corde tuo, non te removeat a statione tua, impleat te pace et doceat te. fac opera tua.

63. Personalitatem habere putas: per scientiam (investigationem tuam, publicationem tuam), statum socialem, ordinem familiarem, res politicas, varias dignitates, opes, aetatem tuam, iam puer non es!
Propter haec omnia magis debetis spirituali doctori quam cuilibet alteri.

64. Ne avertas blanditiis inimicum dominum. Victoriae tuae plus tibi afferent de gratia Dei, sicut loqueris ad Magistrum. Quid amplius, nunc transcendentiae donum habes, et precibus domini tui te adiuvat ut vincas.


65
Cur tam timidus es cognoscere te ipsum, et non cognoscat te verus dominus spiritualis tuus?

Si non times ne homines te cognoscant, magnum proelium vicisti.


66
Sacerdos, quisquis est, alius semper est Christus.


67
Etsi optime scis, te iterum admonere cupimus sacerdotem " alium Christum " esse. Et dixit Spiritus Sanctus: Nolite tangere Christos meos.


68
"Sacerdos" etymologice loquendo significat seniorem. Si seniores observandi sint, potes cogitare quanto magis decet sacerdotes revereri.


69
Quam inhumanus et non contemnens sacerdotem (quisquis sit) quoquo in casu deludat.


70
Dicamne me: haec iocandi vel ioci faciendi sacerdotales, quibuscumque adiunctis excusabiles spectes, actus saltem rudis et indoctus sunt.


71
Quomodo miramur sacerdotum puritatem! Hic est thesaurus eius. Nullus tyrannus coronam ecclesiae auferre potest.


72
Ne ponat sacerdotes in periculo dignitatis suae amittendi. Haec virtus est, quae non sit habenda, sed habenda.

Amicus noster adulescens sacerdos Dominum orabat: "Domine, da mihi stabilitatem annorum meorum octoginta annorum!"

Hanc etiam virtutem omnibus sacerdotibus petis, et bonum factum fecisti.


73
Cum dicunt homines te male loqui de sacerdotibus et dolere quasi sica in corde tuo, tunc gaudeo de dolore tuo, quia nunc scio te sanam mentem habere!


74
Impossibile est Deum sine sacerdotibus amare.


75
Tamquam boni filii Noe, quam vides in patre, sacerdotem tuum, chlamyde caritatis operias infirmitatem.


76
Si vitae tuae consilium non habes, ordinem numquam habebis.


77
Dicis mihi: quam fastidiosus vita consilio aut schedula alligari potest! Et ego tibi respondeo: "Taediosus es, quia amore Dei cares."


78
Si regulariter non expergiscimini, consilium vitae tuae numquam assequeris.


79
Inordinata virtus? O mira virtus!


80
Si regnaveris, tempus tuum augebit et Deum plus glorificare poteris et plus operari in servitio suo.


81
Actio sine oratione nulla est: oratio et sacrificium pluris sunt.


82
Prima oratio, deinde poenitentia, tertio loco actio.


83
Oratio est spiritualis munitionis fundamentum. Oratio omnipotens.


84
Domine, doce nos orare! "Domine, doce nos orare!"

Dominus meus respondit: Cum oratis, dicetis: Pater noster, qui es in coelis, Pater noster caelestis...

Quomodo non attendere orationem oralem!


85
tardius. Attende quid dicas, qui dicis, et quibus. Quia cito loquens, sine cogitatione, strepitus tantum erat, sonus stagni feriendi.

S. Teresiae tibi dico: Quantumcumque moveant labia tua, non dico orationem.


86
Preces tuae sint caeremoniales. Spero te frui psalmis et versibus e Missa substitutis pro orationibus personalibus vel specialibus!


87
Dominus meus aliquando dixit: "Non solum in pane vivit homo, sed et in omni verbo quod procedit de ore Dei". Eucharistia et oratio.

Aliter supernaturalem vitam vivere non potes.


88
Quaeris amicos societatem, quia per colloquia, adfectus, amicitias facilius potes tempus exilii sustinere in mundo. Non puto quicquam mali esse cum amicis pro societate habere.

Sed tunc cur non ferventius in quotidiana vita quaeras amicum (Dominum) qui te et ejus consortium et conversationem nunquam tradet?


89
Memoratur in Evangelio: Maria optimam partem elegit: verba magistri, nihil quasi nihil habens, intentus audiebat, sed orabat ut Dominum diligeret. Et postea ivit Iesum, praedicans in civitate et regione.

Quam difficile est Iesum sine oratione comitari!


90
Non potesne orare? coram Deo te pone, et cum incipis dicere: "Domine, non possum orare", tunc coepisti orare.


91
Scripsisti mihi: Oratio colloquium est cum Deo. Sed quid? De Deo est, de te ipso: gaudia, dolores tuos, prospera ac delicta, magnae exspectationes, cotidianae sollicitudines, etiam infirmitates! Gratia et oratio, verus amor et reparatio.

Pone, ipsum cognosce et te ipsum cognosce: "Asce cum illo!"


92
Et in meditatione mea exardescit ignis: In meditatione mea exardescit ignis: Inde est quod oras: converte te in fomitem, flammam vivam, ardorem et lucem diffundentem.

Cum ergo ire nescis, cum ignem exire sentis, si ligna fragrantia non potes in ignem mittere, virgulta orandi et cantus ad flammam nutriendam mitte. Hoc modo bene utere tuo tempore.


93
Te miserum et indignum divino auditu sentis. Sed quid de fide Mariae? Quid vulnera Domini tui? Nonne filius Dei es?

Et exaudit te, quoniam bonus.


94
Tam parvus factus est, quem videtis: infans! Ad Ipsum accedens sentias.


95
In te, Domine, speravi: Domine, in te spem meam habui: "Insuper ad faciendum opus meum, oravi et portavi crucem meam. Et spes mea non est, et numquam erit: Non confundar in aeternum! "Numquam ego humiliabor!"


96
Dixit Jesus : Hoc est quod dico vobis : Petite, et dabitur vobis : quærite, et invenietis ; pulsate, et aperietur vobis.

Ora! Quae saecularia negotia feliciora tibi praestare possunt?


97
Nescitis quid dicat in oratione. Habes multa quae vis cum eo disserere, sed animus tuus inanis est. Deinde scribe quaestiones quas vis coram Deo discutere, et notas orationi adhibe.


98
Praeter preces sacerdotum et virginum consecratarum, preces puerorum et infirmorum Deo gratissimae sunt.


99
Cum ad orandum es, hoc firmum consilium habe: noli orationem prorogare quia consolatur, nec abbreviare quia taedet.


100
Ne dicas Iesum quod in oratione vis consolari. Si dat, gratias.

Semper ei dic, quod vis, perseverantia est.


101
In oratione persevera. Perseverare, etiam si industriam tuam perdere videaris. Oratio semper fructum fert.


102
Intellectus tuus hebes et immobilis est. Cogitationes tuas coram Deo componere conaris, sed frustra est, adhuc obscura est!

Noli temetipsum opprimere, et noli vexare. Audite diligenter: imperet animus tuus.


103
Memento horum verborum, quae te orantes tangunt, et pluries in die lente recitant.


104
Pernoctans in oratione Dei, tota nocte oravit ad Deum: hoc est quod sanctus Lucas dixit de Domino.

Et tu? Quotiens in hac oratione perseverasti?

Ita ......


105
Si cum Iesu in oratione et in Eucharistia non communicas, quomodo eum alios cognoscere potes?


106
Scribis ad me et te novi: "parum" cotidie orationem facio, aliter . . .


107
Esse sanctum sine orando? Non credo sanctitati.


108
Alieni scriptoris verba mutuamur ut tibi referam valorem vitae apostolicae aequalem orationum tuarum quantitati esse.


109
Si non es homo orandi, dubito intentiones tuas sinceras esse cum dicis te pro Christo operari.


110
Dixisti mihi aliquando sentire sicut tintinnabulum discrepent quod in tempore non sonat: cum oras, frigus est, siccum, et taediosum. Vicissim, cum minime exspectes, in plateis, in mediis cotidianis operibus, in agitando et tumultu urbis, vel in tranquillis momentorum intentionis in opere professionali, oras... Nonne ius est. tempus? Possibile est, sed non perdis tintinabula tua. Spiritus Sanctus spirat ubicumque libet.


111
Impatientia tua me in oratione ridet. Dicis ei Jesus : Nolo senescere ; sera videtur. Nunc, coniunctio mea cum Te vehementior est, quia Te amo iuventutis amore.


112
Amo te "ambitum paenitentiam" "pro mundo" vivere! valde bona est. Sed prius roga membra familiae tuae supernaturalis, deinde carorum tuorumque.


113
Domino dicitis " Ne crede mihi , Jesu , sed ego confido tibi , trado me in brachiis tuis , omnia tibi trado, vitia mea!" bonam hanc puto orationem.


114
Oratio christiana numquam est sui ipsius disputatio.


115
"Sinite ad momentum:" Qui sicco corde taceant ad momentum!

Catholici, filii Dei, cum Patre nostro in caelis loquimur.


116
Noli neglegere libros spirituales legere. Lectio spiritualis multos sanctos creavit.


117
Scripsisti mihi: "Ex lectionibus spiritualibus aedificavi fomitem. Videtur quasi acervus mortuus, sed memoria mea ex eo semel atque iterum materiam haurit, et orationes meas implet vita, et grates accendo post acceptam. Sacra Communio ».


118
Supplices pete, et dabit tibi Deus sanctitatem.


119
Quam mira sanctitas! Sed quando eam separamus a caritate, non est sancta, nec Deo placens.

Caritas semen est, quod castitatis irrigatur, fructificabit et fructificabit delectamentum.

Sine charitate, Jade infructuosa est. Et fluent ad animam eius paludem, et stagnum immundum, quod putet superbiae.


120
quidam autem dicebant: “ Jade ? Hii sunt, qui jungunt levibus corporibus et detortis animis.

Si Deus me adiuvet, polliceor tibi librum scribere, qui Caelibatus, Matrimonium, Virtus dici possit.


121
Obstinata et sancta crux gerenda est ad resistendum ac delendum ab iis qui homines bestiam esse censent saevitiam advocati.

Et hoc bellum sanctum tuum est officium.


122
Multi homines sicut angeli in hoc mundo vivunt. Tu quare non potes?


123
Cum mente in puram vitam degere constituis, Jade non erit tibi gravis, sed victoriae corona.


124
Tu, medicus et apostolus, mihi scripsisti: "Omnes experti sumus quod honeste vivere possumus, si vigilemus et diligentes in sacramento, scintilla libidinosa extinguet eam, nec fiat ignis. Ignis ergo prator, maxime in mundo, invenimus excellentes in omnibus. Et apud adulteros homines ignavos, ambitiosos, dolosos et crudeles, qui sunt omnes viriles.


125
Dixisti mihi: "Quam spero quod adulescens Ioannes apostolus confidenter me recipiet, dirige me et ad cordis puritatem consequendam exhortatur".

Si vis, dic ei: et exhortare et dirigeris.


126
Gula est praecursor ad immunditiam.


127
Noli loqui ad luxuriam, contemne.


128
Decor et pudor sunt parvi fratres castitatis.


129
Sine sanctitate, in opere apostolico non potestis sustinere.


130
Iesu, putidam istam corticem, quae cor meum ambit libidine, amove, ut tactum Spiritus Sancti in corde meo omni tempore sentiam et sequar.


131
De immundis rebus, ne in lamentis ne loquaris. Memento, bitumine hoc argumento glutinosius est. Si mutare subiectum, permanere, loqui de necessitate et pulchritudine sanctitatis, virtutes quae unum faciunt propriae animae pretium cognoscunt.


132
Noli esse tam ignave, "heroice", et devita malum!


133
Sancti non sunt deformes homines, non sunt casus a medicis modernisticis quaesiti.

Erant, et adhuc sunt, normales homines: corporis sicut tu. et carnem vicerunt.


134
Cum viderem te ante tentationem errantem, arte, scientia, et etiam charitate excusantem, ut abscondas immunditiam tuam, dicturus sum tibi ad paraphrasin vetus hispanicum proverbium: Caro adhuc caro est, etiam induta. sericum.'


135
Utinam scires dignitatem tuam! Paulus tibi dixit: Emisti pretio magno.

Deinde addit: Glorificate et portate Deum in corpore vestro.


136
Cum vitam satis sensibus sectaris, quae solitudo sequitur!


137
Cogita modo, ad momentaneam satisfactionem, residuum fellis amarissimi tibi reliquisti. "Viam tuam" perdidisti!


138
Infelix ego homo! Quis me liberabit de corpore mortis huius? « Heu sum miser! Quis me potest salvare ex hoc corpore damnato?» Clamaverat sanctus Paulus. Confortamini! Pugnat quoque.


139
Cum tentatus, cogita de magno amore erga te reservato in regno coelorum: spem cole, non largitatem.


140
Curare non debes, non refert quid acciderit, modo non consentis. Quia sola voluntas potest aperire ostium cordis et intromittere in vilia.


141
Videris etiam in corde tuo audire: Religiosum illud praeiudicium! Et tunc omnes infirmitates in carne nostra paupercula arguta defensione faciunt: Ius est carnis.

Si hoc tibi fiat, inimico dic: Naturae leges, Dei leges sunt, Deique sunt! Et infernum est.


142
Domine! Si vis, potes me mundare: Domine, potes me mundare, si vis.

Quam pulchram orationem cum fide leprosi recitarem atque etiam si quid forte quod Deus, et ego novi, contigisset! Mox responsum Domini habebis: Volo, mundare! "Ego, inquit, mundus es!"


143
Ad eius virginitatem tuendam, Sanctus Franciscus in nive revolutus vulnerati quinque, Sanctus Benedictus in spinas desiluit, sanctus Bernardus in piscinam... Quomodo de te? quid fecisti?


144
Ioannis vitae puritas ut firma et immota ante crucem staret. Fugerunt ceteri apostoli Golgotha, sed ipse et mater Christi mansit.

Noli oblivisci quod castitas mores tuos fortes ac strenuos efficit.


145
In prima acie Matriti, viginti vel tam nobiles, ministri laeti condiscipuli, cantus cum cantu auscultantes.

Legatus cum mystace fusca solum primum audivit;

'nolo cor divisum'.

Si vis dare,

ei totum cor meum dedico. "

« Ut det totum cor meum, quanta resistentia!» Eius preces sicut placidum et latum flumen fluxerunt.


146
Sentio quasi cor tuum in manibus tenes et quasi mercaturam vendis. Quis hoc cor vult? Si nemo vult, Deo placet dare.

An sancti hoc putatis?


147
Omnia tibi creata sunt? Creatio est propter Deum. Ad summum sint omnes pro Deo et tuis.


148
Si sitim tuam potando de fonte uitae aeternae potes extinguere, cur de uoragine mundi solacii procumbens haurire aquam?


149
Creationem tuam debes tradere, donec nihil habeas. Gregorius Papa: In mundo nihil habet diabolus, nudus pugnat. Si cum vestimentis ad pugnam pergis, celerrime eris addictum, quod habes alicubi ut capias.


150
Videtur quod angelus tuus tibi dixerit, "Cor tuum tot mundanis affectionibus plenum est", "Tunc, "Num haec sunt quae ab angelo custode custodienda sunt?"


151
Quam difficile est non cohaerere! Utinam tres clavi ferrei tantum essent qui me figerent, ut nonnisi crucem in carne mea sentirem!


152
Non sentis te tranquilliorem et Deo unitum sentire, cum speciali gratiae, quae te requirit, ut omnino abrenunties, respondeas?

Certa propter ipsum et place illum, sed confirma spem tuam.


153
perge! Dic ei generose ut puer, " Hoc me rogas, quid mihi dabis?"


154
Times ne frigus et alienatio ab hominibus. Vere nihil vis esse coniunctam!

Noli solliciti esse, si Christi es, Christi es! Tunc dabit omnibus ignem, lucem et calorem.


155
Iesus non contentus est « communione », omnibus desiderantibus.


156
Non vis ligari voluntate Dei... Sed vis accommodare voluntati cuiuslibet creaturae.


157
Noli facta distorquere! Cum Deus de se omnia dederit tibi, cur adhuc creaturas curas?


158
Lacrymis nunc laedis? sane! Hoc est quod tibi dedit creatura.


159
Cum tua mens infirma sit, vis mundo niti. Recte, sed vide ut quod a lapsu pendes, fiat onus quod te trahit, catena servit.


160
Dic mihi honeste, quae amicitia est, an vincula?


161
Tuum credidisti calori. Dico autem tibi: Esto placabilis proximo tuo. SIC, semper debet. Sed attende, anima Apostolorum: passionem, quae est Christi, et solius eius, ipse Dominus meus in te posuit. Praeterea cum unam crinem in corde tuo recluseris, septem saltem cincinnos in corde tuo indiges, nonne visio supernaturalis tua plus semel suspicione obnubilatur? Tametsi pura sint tua intentiones, sollicite te ipsum interrogas: An revelatio motus mei nimis vacet?


162
Pone prius cor, et prius accipe curam. Sed cum feceris officium tuum, pone cor tuum in illud, et fies mitis et amabilis.


163
« Si oculus tuus dexter scandalizat te, erue eum et proice abs te!» Miser cor est quod scandalizat te!

Pone cor in manus tuas et exprime, noli permulcere. Et cum consolationem petierit, debes esse plenae opinionis bonae, quasi cor tuum loquentes, et lente ei dic: "Cor... cor in cruce! Cor est in cruce!"


164
Quomodo cor tuum est? noli commoveri. Sancti - normales homines sicut me et me - has quoque inclinationes "naturales" sentiunt. Si hoc modo non sentiunt, tunc "supernaturalis" responsio, cor, animam et corpus Deo, non creaturis reservans, parum credit.

Viso igitur modo cordis infirmitatem puto, ne obsit anima quae mentem suam constituit et « Deum ex toto corde diligit ».


165
Tales contumelias parvo amore sustinuisti in mundo. Cum autem non vis pati pro Christo humiliationem, credis quia diligis Christum?


166
Mihi scribis: "Pater, dentium dolorem habeo" in corde meo. Non deridebo te, quia intellego te bonum opus dentist ad dentes evellere.

Si feceritis.


167
Dixisti mihi, "Si modo in primo loco firmus fuissem", Spero te numquam repetere quod sero gemens.


168
"Ridiculam invenio, cum dicis dominum meum te habitaturum. Non, tibi, non acerbe iudex futurus est; simpliciter Jesus. " Scripsit vir bonus episcopus, non solum consolatur. afflicto corde, sed etiam tuo.


169
Dolor flatum tollit, quia sic accipis ut ignavus. In spiritu christiano fortiter illud accipias, et pro thesauro videbis.


170
Quam clara est via! Quam manifesta sunt impedimenta! Quantus telo difficultates superandas! Sed quam multa toties depereunt, et quotiens scandalizantur! annon?

Filamentum illud est, catena, catena ferrea, tu et scio, et non vis secare, te rapit, offendit te, offendit et facit.

Quod exspectas, incide. Movere deinceps!


171
Tantus amor omnes meretur amores!


172
Nunquam es anima orans, nisi te ipsum negas.


173
Verba pertinentia retines a dicendo , iocum ingurgitis tacitum , genus risum das his qui te vexant , silentium iniquum , benignitas in molesta , et indecora Sermo , tolera odiosos , temerarios mores . illorum, qui cum omni die vivitis, perseverantia est solida abnegatio.


174
Noli dicere : Intolerabilis mihi est homo : cogita : sanctificat me homo.


175
Quodlibet specimen per sacrificium effici debet. Quam mirum est tibi renuntiare et victimam esse!


176
Quotiens pro Deo aliquid agere decrevisti, sed in fine tantum te ipsum, tam infirmum et inutilem potes accipere, tantum iracundorum sensui consecrare potes, ut talem simplicem determinationem assequi non possit!


177
Ne detur occasio "sacrificandi tuum iudicium", difficillimum est, sed coram Deo, quam rem sibi gratam!


178
Cum videris crucem ligneam, solitariam, neglectam, vilem et sine amarum imagine. Noli oblivisci, scilicet crux tua, crux quotidiana, occulta, crux sine splendore et sine consolatione, exspectans imaginem absentis, et debet tibi imago illa.


179
Quaere abnegationem sui non est acerbus aliis.


180
Sine abnegatione non est virtus.


181
Interiorem sui abnegationem. Si contemnis abnegationis genus quod non exerces, non credo te abnegationem habere.


182
Ultimam stillam ex amaro huius vitae pauperis poculo bibamus. Quid enim interest, si regnum caelorum futurum in aeternum, aeternum, aeternum, decem annos, viginti annos aut quinquaginta annos?

Melior est autem ratio quam propter retributionem "pro praemio", si dolor est consolandus et placeat Domino Deo nostro, cum ipso in cruce in spiritu poenitentiae unitus, in summa: pati pro amore Dei, sic. quid refert?


183
Oculi! Quot peccata ab eis in animam inducuntur. Quam multi experti sunt sicut rex David!

Si oculos tuos custodis, certe cor servas.


184
Si mundum servas in corde tuo, cur circumspicis?


185
Mundus miratur tantum spectacula sacrificia, quia non intelligit pretium sacrificii absconditi et taciti.


186
Nos totaliter dare debemus, totaliter nosmetipsos abrenuntiare. Sacrificium nostrum in holocaustum erit.


187
Hoc est paradoxum: "vivere" moriendum est.


188
Memento quod proditor cor, septem crinibus claude illud.


189
Omne quod non te offert Deo, obest. Extrahe, et proice abs te.


190
Vir, praelato aspero et irritabili superiori, divinitus inspiratus dixit: «Deus meus, gratias ago tibi quod tam vere divinam gratiam tribuas mihi, ubi invenio talem virum, qui me omni tempore calcitrare rependit. A significatione persona?


191
Tu ab initio cotidie te vincas, simul surge, et ad minutum ne sis piger.

Si, Deo adiuvante, te in illo tempore vicisti, bene valebis in reliquum diei.

Quam rem frustrating primum circum perdere!


192
Tu semper vapulabis. Quotiescumque animum intendere debes, pro salute animae particularis, vel pro sanctitate, vel pro vocatione apostolica certandum est. Si hoc potes, vinces certe.


193
Nolo te esse luxuriosum et solutum hominem. Tempus est dimittendi tui fatum sui ipsius pietatis.


194
Dicam tibi qui sint thesauri vitae, ne despicias eos: famem, calorem, frigus, dolorem, ignominiam, egestatem, solitudinem, proditionem, calumniam, carcerem.


195
Recte dicis, anima et corpus duo sunt inimici inseparabiles, et duo amici inter se non possunt occurrere.


196
Carnem da minus quam eget. Alioquin proditor fiet.


197
Si infirmitatem et vitia tua testantur, quid interest tua piacula testari?


198
Isti sunt fructus animae abnegationis: intellectus et patiens defectus aliorum, non autem propriae remissio.


199
Si triticum non moritur, fructum non afferet. Annon vis granum frumenti, abnegatione mori, et tunc producere caput opimum frumenti? Benefaciat vobis Jesus sata.


200
Non te vincis et non abnegatio es quia superbus es. Vivisne vita poenitentiae? Sed noli oblivisci quod superbia et poenitentia simul esse possunt. Praeterea an post casum tuum, post tuam liberalitatem, dolor tuus, verus dolor, an exasperatus est tua vilitas? Flagellum tuum licet quotidie novas rosas producit, si non humilis es, usque adhuc a Iesu!

(Adnotatio: "Paenitentia sine abnegatione sui superbiam implet animam". Ex Francisca Javiera del Valle Decenarium ad Spiritum Sanctum, anno 1932).


201
fel amarum, acetum acetum, cinis et amaritudo! Ore sicco, musco, et rimas nihil sunt! Hi dolores sensuales nihil ad amaritudinem cordis tui comparantur.

Nam dare rogaris plura, sed non potes. Humiliamini! Si optimum fecisti, adhuc in tuo corpore, et in animo tuo est acerbus et ingratus sensus?


202
Tu te ipsum punis propter infirmitatem et inhumanitatem? OK Spes autem rationabilis propitiatio est, quasi poena inimico et simul fratri imposita.


203
Gaudium hominum nostrorum miserorum, etiam supernaturalium motivorum, semper post factum amarum saporem relinquit. Quid expectas? Dolor in hoc mundo est sal vitarum nostrarum.


204
Quam multi se crucifigent sub terribili intuitu decies centena millia spectatorum. Attamen in christiano spiritu bacula acus quotidiana ferre non possunt!

Cogita, quae sit heroica?


205
Nos, vos et omnes legimus de vita ordinaria et heroica hominis ad Deum pertinentis. Videmus eum luctantem annis et mensibus (reminum suarum specialium inspectionum recordatur) in ientaculo uno die victorem, postero die superatum, et inscripsit: "Non cremor... usus crepito "

Speramus: vos et "cremor tragoedia" nostra vivere possum.

(Adnotationes: "Traedia Cream" refertur ad certamen patris Doyle ut penitus cederet pro Jesu cremore. Ex Patre Gulielmo Doyle O'Rahilly)


206
Momento virtutis. Surge in tempore ilicet! Ne dubita, cogitatione supernaturali, statim surge! Momentum heroismi, sic abnegationem invenis quae voluntatem tuam confirmet sine laesione corporis tui.


207
Gratus esto, vel speciali favore, quia habes illud divinum tibi fastidium.


208
Lauda passionem, ama passionem, sanctifica passionem.


209
Sanctus Paulus integram nobis praebet viam studio doloris: spe gaudentes spei, gaudentes in tribulatione pa- tientes, " in tribulatione patientes," orationi instantis " perseverare in oratione ".


210
Expiatio: Haec est via quae ducit ad vitam aeternam.


211
Ad expiationem, omissiones, delicta et peccata in fovea, quam humiliter fodis, sepelis. Sic hortulanus humum fert putrida poma, Et folia sub arbore nutrit. Quod primum inutile, vel etiam nocivum fuit, realem adiumentum ad novos fructus colendos effecit.

Disce novam causam trahere ex defectu: vita ex morte.


212
Christum autem quem videtis, non est Iesus. Optime, miserabilis facies oculorum tuorum nubilum...

Purifica te. Declara conspectum tuum cum humilitate et poenitentia. Tunc clara amoris Domini luce non carebis. Lineam visus habebis perfectam. Imago in oculis tuis ipse verus est: ipse Iesus!


213
permisit facere voluntatem Patris. Et vos quoque vestigiis domini sequi velitis, et voluntatem Dei exequi. Potesne ergo querere si in itinere pateris?


214
Dic carnibus tuis: Malo te servum, quam servum tuum.


215
Quam timent homines poenitentiam agere! Si ut placerent mundo, omnes intentiones suas vellent mundare et Deum fieri, quot sancti inter eos essent!


216
clamas? Non erubescas. clama! Quia homines, sicut tu, coram solo Deo clamant. Dixit rex David: « Lectulum meum lachrymis semper nocte madefacio ».

Cum lacrymis masculinis calidis, purgare potes vitam tuam praeteritam et super-sexualitatem tuam.


217
Opto tibi vitam beatam in mundo. Sed si dolorem times, beatus non eris. Quamdiu sumus "ambulare", tribulatio gaudium nostrum est.


218
Quam pulchrum est in hac terra vitam amittere propter aeternitatem!


219
Si dolores illos, idest corporales vel spirituales, cognoscis, sunt mundationes et meritum, lauda eas.


220
Cum quidam mendici eleemosynam petant, et tibi gratias agant quod eis dicat: Frater, det tibi Dominus salutem », non hoc bonum verbum, quod bene vult corpore et mente, saporem hypocritae in ore tuo relinquit. ?


221
Si benigni sumus et ad expiationem prompti, Iesus nos replebit gratia ad amandum probationes quas nobis praebet.


222
Voluntas tua, per poenitentiam, sensus tuos deprecetur: sicut ceterae facultates voluntatem tuam in oratione respuunt.


223
Quam parva est poenitentiae dignitas!


224
Times poenitentiam... proderit tibi poenitentiam ad vitam aeternam acquirendam? Sed videre potes quomodo homines ad magnas longitudinum partes procedunt ad has nefandas chirurgicas operationes perferendas ut pauperes vitas huius mundi salvent?


225
Hostis pessimus tibi est.


226
Corpus tuum cum charitate tracta, sed non plus quam inimicum, qui te tradit.


227
Si enim scis quod corpus tuum inimicum est, et inimicum gloriae Dei, quia inimicus sanctificationis tuae, cur ita mitis es cum eo?


228
Dici soliti sunt nobis: "Spero te tempus bonum."


229
Tecum, Jesu, quam suavis est dolor, et quam clarae sunt tenebrae!


230
Pateris! Audi, "Eius" cor non est minor quam nostrum. Siccine agis? Quod optimum sit tibi.


231
Ieiunium est Deo gratissimum piaculum. Sed paulatim nimis fortuita facti sumus. Nam ieiunare regulariter cum licentia sacerdotis non est recusare.


232
Quae ratio redemptionis? Paenitentia, reparatio, oratio, gratitudo: via progrediendi ... pro me, pro aliis, pro familia, pro patria, pro Ecclesia ... et alia multa.


233
Ne plura piacula facias quam tuus sacerdos sinat.


234
Quam nobile nobilitabimus dolorem, cum in suo iusto spirituali regno poenitentiam ponimus!


235
Examen conscientiae opus cotidianum est. Sicut ratio est, nullus negotiator aliquid negliget.

Estne pluris res pluris quam currit vita aeterna?


236
Sicut interrogas, cave a diabolo, qui te mutum facit.


237
Teipsum lente et fortiter examina. Nonne irrationabiles et irritabiles irae tuae et dolores non propter inopiam consilii tui ad perdendas astutias, sed veras laqueos, dolosos et amabiles desideriis tuis causatos laqueus?


238
Inspectio generalis est sicut telum defensionis, inspectio specialis quasi telum oppugnationis. Illa scutum, haec gladius est.


239
respicias praeteritum. Estne ad animi sensus? Non, sentiendi inutile est. Discere, discere prodesset.


240
Ora lucem. Perseverare donec inveniatur radix egritudinis, et eam cum speciali tuo perscrutato ferro deleas.


241
Speciali inspectione, recta ad virtutem quamdam enucleandam accedas, vel vitium quod te tenet evellere.


242
Ut Christianus, tantum Deo debeo! Gratiae eius non respondi, Et hoc me flendum reddit debitum, dolor amoris. Mea culpa! "Scelera mea!"

Bene fateris debitum, sed lacrymis factisque reddere noli oblivisci.


243
Qui fidelis est in minimo et in maiori fidelis est, qui fidelis est in minimis, et fidelis in magnis. te ipsum inspice!


244
Surgit! Audi quid tibi dicat Spiritus sanctus: Si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique. Si insultant mihi inimici mei, sustinebo illud: Tu vero homo unanimis, dux meus, et notus meus, qui simul mecum. dulces capiebas cibos! "Tu! Amice, apostole mi, qui mecum sedet et cibum communicat!"


245
In die recessus, examen tuum debet esse altius et altius quam paucis minutis nocturnis in feriis. Alioquin bonam occasionem perdis ad corrigendum conservandum.


246
Semper inspectionem vestram cum caritate finiemus. Contriste pro amore Dei, dole pro te pro peccatis omnium hominum. Et considera paternam sollicitudinem Dei pro te, qui pro te removet impedimenta, ne offendas.




247
Certum esse specificum. Spero determinationem vestram non tantum momentum vibrant instar pomparum, ac deinde solum relinquunt acervum nigrum et inutilem cigarette butellam quae ab aliis spernuntur.


248
Tam iuvenis es! Ut navis quam. Si parvas deflexiones quas nunc emendas non emendas, tandem desines ad destinationem tuam pervenire.


249
Ambitiones non multum opus est, sed specificae esse debent. et eas adiuvante Deo.


250
Subtiliter ausculto te dicere, "Immo sanctus esse volo." Generaliter non multum attendo ad hanc vagam et generalem humanitatem.


251
cras! Aliquando prudens habitus est, sed saepe adverbium est pro victis.


252
Firma et firma ambitio: cum honores et honores accipis, memento eorum quae te pudet et puduit.

Pudor et verecundia tibi sunt, Deo laus et gloria.


253
"Nunc" comprehendite et labora. Noli respicere post "heri" quod praeteriit, et "cras" nolite solliciti esse, quia cras non veniet tibi.


254
Nunc! Nunc ad tuam nobilem vitam redi. Noli tibi haedi! "Nunc" nec nimis mane nec sero est.


255
Visne tibi dicere quid de via tua sentiam? Sic se habet: si vocationi Dei vere respondeas, pro Christo operam dabis, si vir orationis fueris, robur habebis responsionis, de qua dixi, et facere desiderabis. sacrificia sectare durior jobs.

Beatus eris in hac vita, et infinite beatus in futura aeternitate.


256
Dolet vulnus, sed paulatim sanatum est. Tene tuum propositum, et mox dolor tuus gaudium et pax erit.


257
Omnia imperito modo agis. Noli facere rectum. Non mirum quod lente te invenias egelidis signis.

Surge!

258
Dubia tolle, et pacem eripit. Quicquid adimit animi tranquillitatem, a Deo esse non potest.

Cum Dominus venerit ad te visitare, verum post illas salutationes percipies: pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis, et sitis ad pacem. Haec pax est aliquid quod sentis etiam in tribulatione et dolore.


259
Adhuc tot dubia! Vade et breviter et clare cum magistro tuo spirituali loquere.

Obedite, ne timeatis Cor dilectissimum Domini nostri.


260
Tristitia, tristitia. Mirum non invenio: pulvis est calcitrare cum cadis. Sed haec hactenus! Nonne longe afflavit ille pulvis ventus gratiae?

Praeterea si dolorem istum non respuas, velamen erit superbiae tuae. Putasne te innocentem esse?


261
de illo veto iterum cogitare. Sed lauda Deum, quod semel iterumque animam tuam inspirans in animam tuam.


262
Nolite de defectis. Memoria illa non modo flatum obruit et deiectionem facit, sed facile altera occasio tentandi te facta est.

Christus tibi donavit, veteris mei oblitus.


263
Ne paveas. video certamen tuum. Hodie clades recensendum est ad ultimam victoriam.


264
Bene fecisti, etsi durum cecidisti. Bene facis, quia humiliaris, quia reformaris, quia spe plenus es, et spes illa te reducit ad Deum. Ne mireris, vere bene fecistis! de terra surrexisti. Surge "Surge" iterum venit vox valida, et ambula "Ambula!"


265
Filii, quam difficile vis bene facere in conspectu parentum tuorum!

Quam difficile est, filii regum apud patrem, regiam dignitatem obtinere!

Et tu nescis quia semper es coram Rege magno, Deo et Patre tuo?


266
Priusquam quid facias, cogita coram Deo primo noli oblivisci.


267
Deum semper a nobis esse persuasum est. Saepe tamen vivimus tanquam Deus in longinquo, coelum sidereum, oblitus semper nobiscum esse.

Pater amantissimus est. Quemque nos plus diligit quam omnem matrem in mundo, quae filios suos diligit, et nos adiuvat, illuminat, benedicit, nobis dimittit.

Quotiens diximus parentibus nostris, "Non faciam iterum", postquam injuriosum aliquid fecerimus, et statim solvuntur frons eorum. Forsitan cum iterum peccamus, pater nos severa voce et gravi vultu obiurgare fingit, simulque infirmitatem nostram novit et molliter cogitat: "Miserum puer, quam difficile bene facere nititur!"

Altissime persentiendum est Deum, qui in caelis est et iuxta nos est Pater, qui vere est Pater noster.


268
Fac ut soles, cor tuum ad Deum pluries in die converti et gratias agere. Quia hoc et illud tibi dedit, quia aliquis te despexit, quia deerat quod tibi indigebat, vel quia habebas quod indigebat.

Quia matrem pulchram suam condidit, et ipsa est mater tua. Quia solem, lunam, animalia et plantas creavit. Quia fecit hominem disertum, et te fecit elinguem.

Gratias ei de omnibus, quia omnia bona sunt.


269
Cum videris muros et turres campanarum Templi Dei, noli simulare cecum esse vel segnem et non "ambulare in" tabernaculum. Te exspectat.

Cum transieris per loca, quae scis Christo offensa esse, noli simulare caecum vel neglegentem esse sine recitatione saltem brevem ad Ave Maria Immaculatam.


270
Non laetus es, cum aliud tabernaculum in platea civitatis saepe deambulans inveneris?


271
Anima orans dixit: In intentione sit Jesus propositum, in affectu, dilectus, in sermone, in argumento, in actione, exemplar.


272
Ne Dei praesentiam amittam, sacris utere « praestigiis humanitatis » quas tibi propono: cantus, caritatem ostende, contritionem expressam, sacram Communionem sume et Virginem Mariam intuere.


273
Solus es? Solus non es. Ex longinquo tecum sumus. Etiam Spiritus Sanctus in tuo gratioso corde vivit, et Dominus tecum est, dans tuis cogitationibus, desideriis et actionibus supernaturalem tactum.


274
Iuvenis, bonus discipulus Universitatis Centralis (vetus nomen Universitatis Matritensis) (nescio quid nunc agat) semel ad me dixit: "Pater, memini quid mihi dixisti, ego. Filius Dei sum: veni in platea veni: sta et superbe, Filius Dei sum!

Mea certe conscientia eum hortatus est ut illam "superbum" coleret!


275
Non dubito quin honestam habeas intentionem. Scio quia tu es coram Deo. Sed (est hoc "sed") vestrae actiones ab aliis testes fuerunt vel poterant, qui signis humanis judicant. Ad hoc exemplum habes bonum.


276
Si solius es appropinquare ad Virginem Mariam, saltem semel in hebdomada ut cum Iesu propinques. Invenies te pluribus coram Deo.


277
Quaeris: quid est ista crux lignea? Transcripsi ex litteris: "Cum oculos e microscopio levavi, crucem nigram, inanem vidi. Crux haec sine amarum imagine symbolum erat, continens significationem, quam nemo alius videre poterat. . "Fessus eram. ut officium meum deseram, oculos ad cameram propius pones et meum laborem repetam. Quia sola illa crux umeros suos portare quaerit".


278
Praesente Deo vitam habebis supernaturalem.


279
Homines solum visionem planam habent, spatium duorum dimensionis terrae affixum. Cum vitam supersexualem vixeris, Deus tibi dabit tertiam rationem: altitudinem. Hinc prospectum, pondus ac volumen.


280
Si supernaturalem vitae sensum perdis, caritas tua caritas est, virtus autem pudicitia est, tua abnegatio stultitia est, flagellum acerbum flagellum est. Frustra est omne opus tuum.


281
Silentium est ostiarius vitae interioris.


282
Hoc est paradoxum: sanctitas facilius est adipisci quam doctrina, sed facilius perdiscere quam sanctum esse.


283
aliquamdiu relaxat. Cras egestas suscipit facilisis! Dilatas oculos ad videndum mundi, vel angustas oculos, quia prope es.

Oculos tuos! Si vitam interiorem habebis, tunc videbis mirabilem mundum novum quem vidisti, coloratum et melius: accedes ad Deum ... videbis infirmitatem tuam ... fies sicut Deus... Tali divinitate, Patri tuo in coelis propinquior esse potes, et aliis magis frater.


284
Ambitio: Utinam bonus sim et omnes alii melius quam me.


285
Conversio ad Deum res temporalis est. Sanctificatio est labor perpetuus.


286
Nihil est melius in mundo quam gratia Dei lavari.


287
Purus animus. Si semper et in omnibus es soli Deo placere, semper puras intentiones habebis.


288
Ingrediamur vulnera Christi crucifixi. Ibi disces sensum tuum custodire, vitam interioris meditationis habebis, et Domini nostri et Mariae passiones Patri in reparationem pro debitis tuis et pro omni humano debito pergis dedicare.


289
Habetis sanctam instantiam ad serviendum Deo, et non displicet Deus. Quod si etiam cotidianos mores tuos emendare non potes, industriam perdis.


290
corrigere. Mutato quotidie paulum. Si vere sanctus esse vis, hoc opus tuum permanens.


291
Tu te ipsum sanctificare debes. Etiam habes. Quis hoc dicit sacerdotum et monachorum professio?

Dominus meus aliquando omnibus dixit, nemo nisi: Estote perfecti, sicut Pater meus caelestis perfectus est.


292
Interna vita tua sic debet esse: incipe, rursus.


293
In interiore vita tua sensisti sensim tibi: Quam admirabile est vere voluntarium "servitium"?


294
Plantae sub nive sepultae sunt, et laetus dominus fundi dixit: "Nunc crescit in ea."

De te cogito, ne agere cogaris.

Dic mihi, etiamne in te crescit?


295
Tametsi praepotens es, si te non regere non potes, aspectus potentiae tantum me miserum et ridiculum senties.


296
Dolet quaestionem Pilati in Evangeliis legere. Qui ait: Quis me vis dimittere vobis? Barabbam, an Jesum, qui dicitur Christus?

Et hoc magis horribile est: cum viderem me a recto tramite assidue deviantem, dixi et dixi: "Dimitte Barabbam" et addidi: Christe? Crucifige eum! Crucifige eum.


297
Haec omnia nunc tibi cura non vere refert. Omnino momenti est ut felix sis et salvus sis.


298
Nova lux! Quam felix es, quod novum continentem te Dominus fecit!

Bene utere hoc momento, tempus est gratiarum actionis canendi, occasionem etiam debes mundare animae tuae angulos, mechanice operari, supernaturaliter agere, ab aliis reprehensionem vitare.

In nuce: Gratia vestra in concretis determinationibus manifestatur.


299
Christus pro te mortuus est. Quid pro Christo facias?


300
Personalis experientia, fastidium, anxietas, amaritudo te affert ad veritatem eorum quae Iesus dixit: Nemo potest duobus dominis servire!


301
Arcanum, patens secretum: discrimen horum mundorum, discrimen sanctorum.

Deus vult coetum "sui" populi ad omnem actionem humanam faciendam. Pax Christi in regno Christi, Pax Christi in regno Christi.


302
crux tua. Cum Christianus es, sume tecum crucem tuam, pone in scrinio tuo, eam osculare antequam dormias et cum evigilaveris. Caro tua paupercula cum surrexerit ad animam tuam, iterum osculare.


303
Noli timere vocare Dominum meum per nomen suum Iesum, et dic ei: Amas eum.


304
Quotidie studeas invenire pauca minuta temporis solius. Hoc necessarium est ad profectum vitae interioris.


305
Scripsistis mihi: "Innocentia est sicut sal perfectionis. Hoc est quod mihi deest, et cum Deo et auxilio tuo illud volo adipisci".

Deus et auxiliator meus tibi non deerit. his utere rationibus.


306
Multi ante saecula, Iob dixit: Vita est pugna belli.

Sed quidam, qui socordiam et laborem malunt, nondum hanc veritatem intellexerunt.


307
Illa supernaturalis agendi ratio est ars realis. Vos in moenium sita longe a castello — in quotidiano internae vitae certamine — prouocatus es.

Cum inimicus provocat, impugnat parvam abnegationem tuam, orationem habitualem, laborem regularem, consilium spiritualem. Quantumvis difficile temptaverit, non potuit per castrum tuum erumpere quod facile solvetur. Etiam si successit, fatigatus est.


308
Hoc ad me scripsisti, et sic scripsisti: "Felix et pax mea. Si pacem non habeo, vere beatus esse non possum. Quid est pax? Pax et bellum finitimum est. Pax est ex victoria. . Pacem postulat ut studeam. Sine labore, pax non est.


309
Ecce quam alta misericordia est in iustitia Dei! In iudiciis enim hominum, qui confitetur, punientur. At in curia, qui confitetur, dimittitur.

Laus reconciliationis sacramentum!


310
S. Paulus dixit ad Romanos: Induimini Dominum Iesum Christum. "Ille Iesum Christum Dominum nostrum."


311
bellum! Dixisti mihi: "Bellum finem habet supernaturalem quem mundus nescit. Bellum nobis est..."

Maximum vitae otium atque odium laboris est bellum. In fine autem dandum est bellum, sicut amare debet monachus amara flagellum.


312
Domine, quam potens est nomen sanctum tuum! Scribebam ad epistulam chartam: "Iesus custodiet te."

Ii homines mihi rescripserunt: "Iesus custodiat te" in epistula tua me a meis malis liberavit. Ipse te omnes vigilet".


313
Dicis mihi, "Quoniam solita liberalitate me adjuvit Dominus meus, conabor etiam illi plus cogitando respondere."


314
Scripsi tibi, Te pendere: decernis quid agamus: quid aliud agimus quam ab eo pendemus?


315
missionarius. Missionarius vis esse. Ambitiones Xaverii habes, imperium pro Christo vincere cupis: Iaponia, Sina, India, Russia, frigidis regionibus Europae septentrionalis, Americam, Africam, Australiam.

Ignem cordis tui, animarum esuriem habes, ut ardeas. Sed noli oblivisci quod "oboedientia" te magis efficit missionarium. Etsi geographico modo ab illis locis missionis longe es, tamen "hic" et "ibi" laboras. Sicut Xaverius, non sentis sicut arma tua defatigare post tot baptizatos.


316
Dicis mihi, "Bene volo." Bene, sed vis, ut avarus, aurum, Mater amans natum, ambitiosa qui cupit gloriari, Aut pauper lascivo. quaerat voluptatem eius?

annon? Tum, vere non vis.


317
Homines tam acer sunt in rebus mundanis! Somniare honoris, sitiens opes, indulgens desideriis carnalibus. Viri et feminae, divites et pauperes, senes et adulti, iuvenes et etiam pueri, idem sunt.

Cum ego et tu de nostris rebus flagrantes, fidem vivam et activam habemus. Et in opere nostro apostolico nulla sunt inexsuperabilia impedimenta.


318
Tu enim, ludice, verba S. Pauli faciunt sensum: Nescitis quod ii qui in stadio currunt omnes quidem currunt, sed unus accipit bravium? Sic currite ut comprehendatis: "Non scitis quod omnes qui in campo currunt, sed unus tantum remuneratur?" Curre, currite ad patrocinium.


319
Animum placa. Inveni Deum in te, et verbum eius audi.


320
Bonas illas cogitationes cole, et divinas cupiditates noviter excitas, una scintilla potest incipere ignem.


321
Anima cum corde Apostolorum, nihilne tibi significat familiaritas tua cum Jesu, tam familiaris, tot annis?


322
Immo tabernaculum nostrum Bethaniam semper voco. Estis amicus amicorum Iesu, Lazari, Marthae et Mariae. Tunc non repetes me quare Bethaniam voco tabernaculum nostrum.


323
Scis esse « exhortationes evangelii ». Sequens eos est amor deliciosus. Alii viam paucorum dicunt, sed aliquando, arbitror posse viam multorum.

Adhortatio evangelica ad tres virtutes paupertatis, castitatis et oboedientiae.


324
Quia hic homo coepit aedificare et non potuit consummare! "Hic homo incipit aedificare, sed perficere non potest!"

Si tristis reprehensionem non vis, commentum hoc ad te non applicabit. Varie enim habes ad coronandum edificationem sanctitatis, sicut gratia Dei et voluntas tua.


325
Certa infirmitate tua, nam te pigrum facit et in vita supersexuali te neglegentem facit. Haec laxitas potest esse principium habitus tepidi. tepidis Deus eos evomat.


326
Cum non videam te stricte conatum esse ad sanctificationem dignitatis tuae, contristatus sum videre discrimen tepiditatis in te.

Dic mecum: nolo tepidus esse! Confige timore tuo carnes meas! « In timore tuo tremit caro mea »: da mihi, Deus meus, da mihi timorem pueri, ad excitandum me!


327
Scio te magna peccata devitare. Vis salvus esse! Quamvis scias Deum te advocantem omni tempore ut te vincas, non cures de pusillis peccatis, quae pergunt admitti, scienter admissa.

Tuus est habitus tepidus, qui te talem malam mentem facit.


328
Quamdiu grave non est peccatum, pugnam non detis, et amor erga Deum minus est!


329
Parva peccata magna animae laedunt. Ideo dicit Dominus meus in Canticis canticorum: Capite nobis vulpes parvulas, quae demoliuntur vineas.


330
Misericordia tua me tam misera facit pro pusillis peccatis! Quia, significat verum interiorem vitam non coepisti.


331
Puta te pigri et inviti agere de Deo, si festinanter et opportunius officia tua minuere: si solum de te et de tuo consolatione cogitas, si sermones tuos taedet et inanes, si parva peccata non oderis, si propter hominum causas tantum laboremus, tunc tepidus es.


332
Si quid habet scolaris esse, sed inexcusabilis desit, excusatio non est.


333
studium. obedire. Non multa, sed multum."


334
Oras, abnegationem et multum laborem apostolicum facis. Sed non studere. Si non mutas, inutilis eris.

Doctrina, in cuiusvis professionis colenda, officium nostrum maximum est.


335
Apostolo moderno, hora studii adaequat orationem.


336
Si intellectualiter Deo servias, magnum est munus discendi.


337
Tu saepe sacramenta accipis, oras, casta es persona. Sed si non discis, bonus non es, bonus es iustus.


338
Antea, quia humana cognitio (inclusa scientia) erat valde limitata, videbatur quod solus doctus homo nostras sacras opiniones posset tueri ac iustificare.

Hodie, propter latitudinem et altitudinem scientiae modernae, apologetici cooperantur necesse est ut ecclesiam variis in campis scientificis testimoniis tueantur.

Hanc curam detrectare non potes.


339
Libros, antequam libros emant, eruditum ac prudentem Christianum credentem consule. Quia rem inutilem et noxiam emeris.

Quotiens homines librum portasse putaverunt, cum tamen acervus esset rudera!


340
studium. Stude diligenter. Si sal et levis, scientiam et potestatem habebis.

Putasne vitam ignaviae et inertiae tibi dare scientiam?


341
Propositum tuum ad discendum persequendum bonum est, sed eadem intentione debes aspirare ad vitam interiorem.


342
Noli oblivisci exemplum ante doctrinam ducere. Scriptura dicit Iesus: "Coepi facere et docere".

"Actio" praecedit, ut ab eo et tu et ego discere possim.


343
Sit labor! Cum te immergis in opere professionis tuae, vita spiritualis emendabit, et magis homo fies, quia malam consuetudinem "legendi" absumentis te removebis.


344
Educator, opera tua certa sunt. Optime semper vis agnoscere et applicare ad mundi cognitionem alumnis tuis dare. Sed idem conatum habet spiritualitatem christianam agnoscendi et exercendi. Quia, una via est ad discipulos et meliores homines.


345
Cultura, cultus! Bene, ne quis nos vincat certandi et habendi culturam.

Attamen cultura solum medium est, non finis.


346
Alumni, practicam et activam devotionem in se excolunt, in studiis praestantes, ac operam apostolicam in suis adiunctis professionalibus alacres exoptant. Per rigorem religiosam ac scientificam institutionem tuam, tibi persuadeas te celerem et magnum progressum facere.


347
Tu tantum curas culturam tuam emendare. Sed quid colas, anima tua est. Tunc bene pro Christo operari potes.

Ut eum mundum regat, oportet esse viri nominati qui in regno caelorum defixis oculos habent, qui terrenis causis vacant, quique actuose et efficaciter apostolicum opus personaliter ac munere exercent.


348
neglegentia, negligentia, desidiae ignaviae ac desidiae notae sunt. Ita conscientia tua te accusat, quia haec non sunt "recta via."


349
Recte dicis, at homines, qui audiunt, malas voluntates habent, et rumores faciunt. Nolite ergo solliciti esse, quia huiusmodi accusationes sunt hypocritae.


350
Non satis est bonos amicos esse et doctissimos. Si morum asperitatem non corrigis, si zelus ac doctrina bonae institutioni non consentit, non video quomodo sanctus esse possis. Si doctus es, asino ligari debes.


351
Abominatio est et repugnantia tua justitia, et stupida. Peius tamen efficaciam operis tui apostolici minuis.

Noli oblivisci homines etiam valde "mediocres" errare posse quod "omnia sciunt".


352
Quia imperitus es, quod te superbum, vanum facit, et te magni momenti putat.

Corrige te quaeso. Tu, qui nimis imperitus est, principatum habeas (quod semel factum est), sed si non concedis te carere ingenio, verba visui audienda sunt. Horrendus est cogitare de damno quod ex misdirectione venit.


353
Ii non-sectarianismi et neutralismi omnes vetera mendacia semper renovare conantur.

Cogitasti semper quam absurdum sit: qui statum suum catholicum removere conatur ut in universitatem, vel ad consociationem professionalem, vel ad colloquium academicum, vel ad domum cogitaverit, quasi e thalamo suo in foribus relinquat. quando ianuam intrat ?


354
Tuo tempore bene utere debes. Noli oblivisci ficulneam a domino meo maledictam. Iam aliquid fecit: crevit folia. sicut tu...

Excusas tuas ne dicas. Unde in sacra Scriptura dicit quod ideo non portavit ficos, quando dominus ivit quaerens ficos, cum nondum esset fructuosus;

Post hoc, arbor numquam iterum fructum feret.


355
Homines, qui rerum humanarum gestarum committuntur, dicunt: Tempus pecunia est. quam id duxi: nostrum animum causa deditum, tempus gloriosum!


356
Non intellego te frustra et inutilem vitam agere cum te Christianum appellas. An excidit vita Christi laborantis?


357
Mihi dixisti, "Videtur quod omne peccatum exspectet in nihilum facientem. Nihil enim facere peccatum est in se."

Homo qui propter Christum operatur, otium non habet. Quia otium non est nihil agere, sed facere quae non multum laborant.


358
Homo enim apostolicus est, nihil incomprehensibile.


359
Tuum hodie opus professionis supernaturalis motiva fac, et tuum opus sanctifica.


360
Cum persuasus sum tibi, ut Angelum Sancti Raphaelis patrocinium committere adolescentiae tuae, iocatus sum: "Spero te ducet angelus, ut parvulus Tobias, ut possis esse cum bona, pulchra, et opulenta puella. bona necessitudo. "Quam magnanimum risus habetis!

Attamen, cum suadere pergebam ad tuitionem Ioannis apostoli iunioris, si Deus maiorem in te postulationem habere posset, inclinato capite, cogitabam!


361
Intus quereris quod alii te nimis aspere tractant, et sentis hunc animum nimis longe abesse ab habitu carorum tuorum te tractare. Da mihi igitur litteras a doctore militari scriptas ut legas: " Cum ad aegrotum possis animum tenere doctoris professionalis honesti, acer et astutus esto, id est propositum et utile patienti. potes esse flebilis ac difficilis sicut familia patientis. In prima statione auxilii in acie, vulnerati milites in immenso flumine mittuntur, si familia ante omnem lectum hospitalis est, quid facias? in hostes projice.'


362
Miraculis non indigeo, miracula mihi satis sunt in Bibliis. Sed peto ut facias partem tuam et respondeas ad gratiam Dei.


363
Confusi es et humiliatus, et sicut docuisti te populus! Quamdiu non putant te adiuvandum esse, multi promissis erunt liberales. Aliquando, possunt tibi dare aliquod subsidium oeconomicum - paucos arietes pauperculos, et eorum amicitia defervescit.

Deo soli innitaris et qui tibi per ipsum uniuntur.


364
bene! Si zelo ambitionis, vanitatis, et luxuriae, "serio" studeas Deo servire.


365
Si ducem habes, debet esse minimus inter fratres tuos, primus inter alios.


366
Sine me viderim: quid tibi nocet? An quia haec persona vel illa persona magis convalescit cum tertia persona, quia iam se cognoscunt, vel quia eorum complexio, occupatio et indoles magis compatiuntur?

Sed vos inter vos cavete, ne singulares amicitias, etiam si extemum solum actum sit, vitare possitis.


367
Cibus delicatissimus, si a porco, IMHO editur, solum in suillam maxime convertet!

Angeli simus, et cogitationes quas haurimus, nobilitare faciamus.

vel saltem simus singuli ut quod comedimus, robusti et pulchri musculi fiant, vel mentes utiles quae Deum intelligere et colere possunt.

Sed ne convertamus in bestias sicut tot!


368
Tu es taedium? Hoc est, quia vigilantes sensus tui, dum mens tua dormit.


369
Amor Jesu Christi in multis temporibus te faciet, et est honoratissima traditio. Caritas autem Iesu Christi pluries te faciet, quod est etiam honorificum.


370
Si malus non es et ut malus homo es, stultus es. Et pejus est stultum quod scandalum creat quam malus homo.


371
Cum videris homines permixtas opiniones professionales actuose et publice suas opiniones exprimentes, stimulum habes in aure susurrare: "Noli nimium catholici esse!"


372
Si formalem dignitatem habes, tunc etiam habes aliqua iura et obligationes quae cum eo veniunt.

Si, ut Apostolus, propter aliquam occasionem vel excusationem laboris zeli tui officium negligis, ab apostolo es. Tunc professionalem famam perdes, quae "esca" est sicut "piscator".


373
Diligo sententiam apostoli tui: "Numquam in opere desistere".


374
Cur tam temerarius? Ne dicas hoc dynamismum, hoc levitas.


375
distrahitur. Tuis sensibus et muneribus premis. Deinde experimini: inanis, intendere, deprimi, libidinosi.

Iterum diligenter consilium tibi fac quod te ducet ad veram vitam christianam vivendam. Alioquin nusquam eris.


376
Dixisti mihi : Quam potens est ambitus ! Propterea nutrimini ut naturalem habitum tenere possitis in ambitu tuo et "stylum tuum" in societatem, in qua habitas, adducere.

Progrediens, si hunc spiritum hausisti, praestare tibi possum admiratione veterum discipulorum Iesu, qui propriis manibus in nomine Christi miracula fecerunt: "Quam labem habemus in ambitu!"


377
Quomodo obtinendum "alum nostrum" et quomodo "animum nostrum" conservandum? Esto fidelis specialibus normis spiritualibus, quas magister tuus tibi dedit, tibi exposuit, et vocavit te ut diligas, bene exerceas, et apostolus eris.


378
Noli pessimam esse. An ignoras omnia, quae fiunt vel fieri possunt, pro nobis esse bona?

Eu habitus necesse est ex opinionibus vestris.


379
naturae. Spiritus tuus christianus, tuum sal et lumen, sine omni eccentricitate et ignorantia naturaliter effluat, et purum spiritum tuum in perpetuum custodiat.


380
Quaeris me, "In hoc ambitu praeceptoris externi, cum vita mea contradicit ambitui, parumne hypocritica videtur natura mea?"

Respondeo: Non dubito, quin vita tua cum aliorum vita pugnet. Et ista pugna est ex eo quod fidem tuam demonstras operibus tuis, quod naturaliter a te peto.


381
Non sapiunt si homines dicunt tuum "spiritus turma" nimis fortis est. Quid volunt? Fragile instrumentum?


382
Cum dedi tibi « Biographiam Iesu », donum scripsi: « Quaeres Christum, invenias Christum, ames Christum ».

Haec tria valde clara sunt. Saltem in primo stadio vivis?


383
Si te ducem labefactatum viderint, non mirum est eorum obsequium commoveri.


384
Confusus. Scio te parum haesitans de sanitate iudicii tui. Ut me intelligeres, ad te scripsi: "Focies diaboli est, sed quia tam callidus est, cornua eius non videamus, numquam in caput invehitur".

Quotiens ergo sub specie nobilitatis, etiam supernaturalitatis, venit! "


385
Dominus dixit: mandatum novum do vobis, ut diligatis invicem; in hoc cognoscet mundus quia discipuli mei estis.

Sanctus Paulus dixit: « Invicem portantes onera vestra, et sic adimplebitis legem Christi ».

Non opus est plura dicere.


386
Noli oblivisci, fili, tibi unum tantum esse in mundo malum, et timendum est et confidendum gratia Dei ad evadendum illud, et hoc est peccatum.




387
Deus requirit sanctitatem nostram quodammodo tria puncta pendere: divina pertinacia, divina contumacia, divina impudentia.


388
Sacrae temeritas et impudicitia mundana diversa sunt.


389
Sacra maxillatio propria est "vitae filiorum". Parva haedos ne solliciti esse aliquid. Nihil sibi secretum infirmitatisque eius ac absentiae innatae, etiam cum quisque custodiebat.

Hoc genus mo- dotiae, quae in vita supersexuali exponitur, haec cogitat: laus, contemptus, admiratio, contumelia, honor, pudor, valetudo, morbus, opes, paupertas, forma, turpitudo.

OK, ita, quid aliud ad te pertinet?


390
derisui. Contemptus alicujus assertionis. Vide et senties Deum in te et circa te. Hoc modo, ut scrupulosam vitam christiane ingenue vivam, ex improviso divinam dignitatem quam debes assequeris.


391
Si audaciam divinam habes, non sapis quid alii dicunt, aut quid alii dicunt.


392
Tibi persuasum est se non ludibrio fore iis qui se optimum habeant.


393
Vir generosus... compromissum paratus, Jesum denuo interficiet.


394
Prompta componendi certum est indicium veritatem nondum occupatam esse. Cum homo concedit exemplaribus, honoribus seu opinionibus, tunc est homo absque idealibus, honoribus et opinionibus.


395
Vir Dei, vir experientiae, hoc modo cogitabat: "Non sum sensibilis quidem! Quia persuasum habeo proposita mea vera esse. Tu e contra consentis. duo et duo faciunt tria et dimidium, non fateris, etiam ad amicitiam visne dare in re tam parva?

Id quod primum persuasum est te percepisse veritatem, et vis mecum stare! "


396
Sancta obstinatio non est intolerantia.


397
In doctrina et moribus contumax esto. Sed esto mansuetus in tuo habitus. Velut malleus durus et potens molli xylino tectus.

Esto bonus et pertinax, sed noli esse rudis.


398
Pervicacia boni eligendi non est simpliciter obstinatio, sed « pervicacia sacra ».

Noli oblivisci, est etiam " divina tenacitas " !


399
Ad vitam servandam, vim adhibebimus ne alii mortem sibi consciscant ac ab omnibus collaudemur. Cur igitur non eadem coactione, divina coactione, tot supernaturalibus conservandis, qui animas suas stulte conantur occidere?


400
Iustitiae nomine quot scelera committuntur! Si arma vendis et quis tibi pecuniam dat ut emat telum ad matrem necandam, nunquid adhuc ei venderes? Nonne pretium quod tibi pulchrum dedit?

Professores, diurnarii, politici, diplomates, placet meditari.


401
Deus et virtus! Non est indiscretio animi. Fortitudo non est temeraria.


402
Noli rogare Iesum ut tibi tantum pro peccatis tuis ignoscat, noli Ipsum modo personali corde diligere.

Convicia in eum piaculum: praeteritum, praesens, et futurum. Dilige eum ex toto corde tuo, et ex toto corde tuo, et omnes qui eum maxime diligunt.

Aude cogitare et agere. Dic Jesu, Dementie amas prae Maria Magdalena, plus Teresa Magna et Teresia Parva, quam Augustinum, Dominicum, Franciscum, Ignatium et Xaverium.


403
Esto audacior, et cum aliquid egeris, semper memento Fiat, " Fiat mihi secundum verbum tuum: " non petas, dic "Iesu, hoc volo, volo. petere .


404
Dixisti tibi deesse! Numquam deficiet. Sperasti in Deo ex toto corde tuo. Deinde, nec rationes excogitatas ullas neglexisti.

Vero hoc crede: Tua res, hoc tempus est, deficere. Gratias Deo et initium super!


405
tibi defuit? Credendum est tibi quod tibi non deerit.

Non defecisti, expertus es. Perge!


406
Defectum fuit, o fiasco, quod animum perdidisti. Optime nosti quod si supernaturalibus motivis agimus, unum tantum est eventum (victoria? cladem? quid refert!): successum.


407
Non confundamus officium cum iuribus singulis. Priori numquam discedendum est.


408
Irrisivum est falsam sanctitatem cum sanctitate comparare, falsam pietatem cum vera pietate.


409
Virtutes nostrae, licet sacrae videantur esse, nihili sunt si communibus virtutibus christianae sint complementum.

Similis ornamentis flammeolis utens ut ubi ubi ornet.


410
Virtutes tuae spes non sunt streperes virtutes.


411
Multi sunt ficti apostoli qui, Iesu praedicandi virtute, coetus et homines adiuvare possunt, etsi se non exercent.

Sed haec beneficia non praeponderante magnum malum fecerunt, quod est ducum et apostolorum corda occidere, qui prioris sermonis et actionis habitum taedio averterunt.

Quam ob rem viri et feminae qui vitam perfectam vivere nolunt non debent esse in prima acie tamquam duces communitatis.


412
Ignis tui dilectionis non fiat ignis ardens, ignis inutilis, ignis fallax et vagus. Ignire non potest quidquid tangit, calorem emittere non potest.


413
Quam fructuosus est Satanas diaboli Non serviam "Non serviam". Non sentis liberalitatem illam, quae te quotidie orandi ac laboris movet, ut Serviam dicat "Serviam tibi" ero tibi fidus! Clamorem resistendi feliciter excedere posse?


414
Quam miserum est quod homo Dei cecidit! Attamen, quid est miserius, quod homo Dei tepidus factus est philistine vulgari!


415
Non nimis attendas ad id quod mundus victoriam vel cladem vocat. Quotiens in fine victor victus est!


416
Sine me nihil potestis facere! « Sine me nihil potestis facere », oculi mei egent nova luce, novo candore, aeterna Evangelii luce.

Quid miraris confundi de "meo"?

Jesum in omnibus ponam. Deinde in futurum non erunt plura in vita mea perversa errata. Proprie iam non dicam "negotium meum", sed "negotium nostrum"!




417
« Dilectio Dei » unicus verus amor est!


418
Humillima arcanum facit, etiam humillima, operae pretium est amor.


419
Puer et aeger, non sentis stimulum haec duo nomina capitaliare?

Quia, animae amantis Dominum, filii et infirmi sunt ipse!


420
Vita brevior Deo dedicata est!


421
Amici thesauri sunt. Tunc nobilis amicus habes - Deus! Ubi est thesaurus tuus, sic et cor tuum;


422
Jesus est amicus tuus. Solus « verus amicus », qui cor carnem et sanguinem habet sicut tu, et cuius oculi lacrimas pro Lazaro fundunt.

Etiam te amat sicut Lazarum.


423
Deus meus, amo te. Sed quomodo amem me doce!


424
Punite amorem! Hoc est arcanum erigere quamlibet poenam irrogandam homini ad statum supernaturalem puniendum.

Pro amore Dei offenso, poena expietur: pro dilectione Dei ad dilectionem proximi, nunquam vindicta ultio, sed remedium.


425
Deus meus, scito quod me tantum amatis, sed nondum insanivi.


426
Omnes specimina in Christo habemus. Quia Rex est, Amor, Deus est.


427
Domine, omnia bene aestimo, praeter amorem tui.


428
Si amor, etiam amor humanus, multum possunt consolationis in hoc mundo dare, quid de amore in coelo?


429
Quidquid ad amorem Dei fit, pulchritudinem producit et magna fit.


430
Iesus sim in omnibus novissimus. Sed cum te amo, ad frontem sum.


431
Iustitiam Dei ne timeas. Misericordia et iustitia Dei aeque invidiosa ac dilecta sunt. Utrumque documenta sunt amoris eius.


432
En quid pulcherrimum ac nobilissimum in mundo? Quid satisfacit intellectui et aliis facultatibus optimis? Quid est dilectio corporis et sensuum?

Vides hunc mundum, et alium mundum, qui in tenebris lucet, totus mundus.

Haec omnia, plus stultitiae, quae humano cordi satisfacit... Nihil est Deo meo comparatum, etiam tuum. Inaestimabilis est, magnae pulchritudinis margarita. Humiliavit se, semetipsum exinanivit, formam servi accepit, et in stabulo natus est. In Josephi officina, in dolore ac morte humiliando, et in eucharistica amentia.


433
Vive cum amore Dei et semper eris victor. Tametsi in magna pugna, quamuis, vincaris.


434
Superfluat cor tuum amore et gratia erga Deum, ut vides quomodo gratia Dei te cotidie eripit ab inimicis laqueis.


435
Timor Domini sanctus, Timor Dei sanctus est: Timor est, quem proles habent patrem suum coelestem, non timorem servilem. Deus enim tuus pater est et non tyrannus.


436
Confessio amoris. quia bonus est, quia amicus est, qui pro te dedit animam suam, quoniam omne bonum eius quod habes, ipsum est, quia toties ei peccasti, quia donavit tibi. Ipsum! Ignosce tibi!

Clama, nate, pia poenitentia.


437
Si quis immolavit animam suam ut salvum me fac...

Deus pro me mortuus est. et obsurdavi auriculam.


438
insanis! Vidi te, (putabas te solum esse in sacello episcopi.) Osculasti calicem et calicem mox consecratum primum qui "venit" ad haec sacrificia vasa, osculum tuum attingere potest.


439
Noli oblivisci: dolor lapis est amoris Dei.


440
Cum opera tua fecisti propter amorem Christi, vade et adiuva opera fratris tui. Esto vigilans et naturalis, nec animadvertet pars altera te plus quam partem eius feceris.

Vere virtus digna filio Dei!


441
Doles defectum amoris tui. Quam tristis ergo es propter defectum amoris erga Deum!


442
Ne sis suspectus. Etiamsi persona dicta et facta tibi satis faciant rationem ad hoc assumptum.


443
Ne negativa reprehensio. Si honorare non potes, tace.


444
Noli fratri tuo male dicere, etiam si bonam rationem habes. Vade ad primum tabernaculum, et vade ad sacerdotem, patrem tuum, et loquere ad eum de his quae curas te.

Ne quis quaerat alium.


445
Rumor et rumor hominum de iure et iniuria hominum stercora corrumpit opus apostolorum. Caritatem violat, industriam vastat, pacem spoliat, communionem hominis cum Deo tollit.


446
Si habes multa vitia, cur mireris alios quoque habere vitia?


447
Videns tot homines totam vitam suam vastare (os garrulus et consequentia eius) silentium necessarium puto et carius. Domine mi, optime intelligo cur de omni verbo nostro inutiliter expendas.


448
Facilius dictum quam factum. Tu, homo acuta lingua quasi gladius, semper bona facere conatus es, quae alii male faciunt secundum tuam sententiam?


449
Istae sunt querelae, rumores, rumores, rumores, obtrectatio, de nihilo, convicium? An maledicam calumniam?

Cum illi qui non sunt in eo loco reprehendere, facile fasciculum loquacitatis faeminae fieri possunt.


450
Quomodo injustitia justorum Deum dolet, multas animas laedit, et alios sanctificat!


451
Non leviter iudicemus. Omnibus aliter visum est, et saepe homines secundum suam limitatam rationem judicat, per oculos saepe obnubilato et perplexo libidine.

Praeterea, sicut multi recentiores pictores, quidam ex iis valde obnoxios et vitiosos habent opiniones, paucas lineas abstractas trahunt ac dicunt esse imaginem nostram, personam nostram. Iudicium humanum revera parvi pretii est!

Si iudicium tuum in oratione non posueris, noli iudicare.


452
Cogis te ipsum, si opus est, ut ignoscas illis qui te ab initio offenderunt. Quantumcumque alii tibi nocuerunt vel tibi offenderunt, Deus tibi magis donavit.


453
Loqueris de hominibus? Tunc lente perdes tuos bonos spiritus. Si linguam tuam compescere non discas, omne verbum quod dicis, te longius ab opere apostolico tollet.


454
Noli adfirmare donec audias quid in utraque parte dicam. Etiam homines, qui se virtuosos putant, proclives sunt ad hoc principium prudentiae obliviscendum.


455
Nescis quam periculosum sit cum saxa opertis oculis ieceris?

Tunc nescis quantum mali facias cum levi reprehensione, cum oculi temeritate vel libidine obcaecantur.


456
Obtrectatio et interitus non difficile est, malleolos etiam pessimos colligere et elegans aulae episcopi saxum eruere.

Constructio artifices requirit peritos.


457
Quis tu superiorum decreta reprehendis? Nescis quia plus habet iudicii quam tu? Plus habet experientiae, rectiores, doctiores, stabiliores consiliarii. Habet praeterea maiorem gratiam, gratiam, gratiam in officio, et haec est lux et firmamentum quod Deus illi dedit.


458
Discordia cum contentione fraternitatem fratris et apostoli magis aestimabit.


459
Caritas tua praesumptuosa est. E longinquo, valde venustas, et candore plenus es: cum prope videris, remotos facit, et calore cares. O miseratio!


460
Frater qui adiuvatur a fratre quasi civitas firma.

Cogita ergo, fac mentem tuam ad vivendum de fraternitate tua, quam petit, moneo ut facias.


461
Si non videro te divino amore fraterno exercere, quod toties tibi praedicavi, sapientum sancti Joannis verba commonebo: Filioli mei, non diligamus verbo neque lingua, sed opere et veritate. amamus non solum verbis, nec verbis, sed factis et factis.


462
Quae vis Eddie! Si diligatis invicem sicut fratres, et infirmitas alterutrum erit spina officiorum vestrorum, sicut domus schedulae freti sibi invicem.


463
dicendum quod caritas non est circa dandum, sed ad intelligendum. Cum igitur reprehendendi officium tuum sit, semper excusationes quaere proximis tuis, qui semper ignosci possunt.


464
Nostine animam illius in periculo esse? Tunc e longinquo, per tuam unicam vitam, potes ei efficax auxilium dare. Fac ei beneficium! Deinde ne solliciti amplius.


465
Cura de fratribus tuis res bona est, et testamentum est exercendi inuicem caritatis. Sed ne cura tua in anxietatem corrumpatur.


466
Scripsisti ad me: "Fere, homines non sunt valde liberales pecunia. Multum est sermo, multum alacritas, multum promissiones et consilia. Sed cum fit sacrificium, paucissimi sunt qui Adiutorium aliquod habes: tripudium, sortitio, pellicula vel spectaculum ludi, etc., vel in ephemeride donantium pone.» Tristis res est, sane exceptiones. Sis talis, cuius sinistra nesciat quid dextra faciat eleemosynam.


467
libri. Velut mendicus in Christo, manum ad librum extendo. libri! Multos discipulos catholicas catholica, apostolica zelo ac sapientia Romana nutrit.

Expandi manus meas tanquam mendicus in Christo, sed omni tempore confusus sum!

Cur non intellegunt Iesum, longe efficaciorem esse huius profundae caritatis christianae donationem quam optimum cibum dare?


468
Nimis rustica es. " Pauci sunt homines qui caritatem exercent! Caritas non significat paucas vestes vetustas vel paucos nummos donare ... " Tu mihi narrasti de tuo dolore experientiam ac destitutionem.

Ego unum tantum cogitabam: nos, te et omnes damus, liberaliter nosmet ipsos. Hoc autem prohibebit eos, qui nobiscum tangunt, ut eadem patiantur.


469
Salutem in sanctis, salutem ex sanctis. Salutate omnibus sanctis qui sunt Ephesi, et omnibus sanctis in Philippo Jesu Christo. Quod nomen erat apud veteres ecclesiae membra adhibitum!

Disce quam placueris fratres.


470
Quomodo? Methodus usus est Petri et Pauli, Dominici et Francisci, Ignatii et Xaverii: crux et evangelium.

Modum non satis putas?


471
In ministerio apostolico iustum et responsabile est inspicere facultates tuas materiales (duo et duo sunt quattuor). Sed noli oblivisci! In calculis tuis aliam factorem adde: Deus, duos adde, duos adde...


472
Servite Deo sincere, esto illi fideles, et tunc nihil est quod solliciti sitis: quia "si primum regnum Dei et iustitiam eius quaesieritis, omnia alia" - sive res materiales sive modus - "erit. en tibi. "Magnum hoc verum est.


473
Discede vincendo mentem tuam ex agnoscendo infirmitatem tuam. Certo satis, secundum condicionem œconomicam nulla es, secundum dignitatem dignitatis etiam nulla es, secundum virtutem et ingenium, nulla es.

Attamen ad sinistram horum cyphorum, Christus est, qui inaestimabilis evadit numerus!


474
Nihil es. Et alii aliquid profecerunt et in eo aedificare pergunt per instituta, publicationes et advocationes. Omnes illi copiae modosque habent, et nulla? Bene, sed memento Ignatii, ignari scholarium Agara, pauperrimi studentium Universitatis Parisiensis, insectati et detrahendi...

Haec est via: caritas, fides et dolor! Caritas tua, fides tua et crux tua sunt aeterna, et inexhausta ratio perpetuae passionis tuae apostolicae.


475
Agnoscis infirmitatem tuam. Tu es. Verumtamen et propter hoc Deus ad vos venit.

Deus semper instrumentis proportionatis utitur ut ostendat suum esse opus.

Vos tantum petit obsequium.


476
Cum vere Deo te dederis, nulla difficultas potest amittere spem tuam.


477
Quare adhuc reservationes habetis in corde vestro? Si te totum non dederis, non potes alios vincere exspectare.

Quam miserum instrumentum es!


478
Sed nunc, cum id quod Deus te facere vult, facisne adhuc favore, adhortatione et consolatione potentum?

Homines potentes saepe sunt mobiles, vos autem statui debetis. Si te adiuvant, gratiam habe. Si te despiciunt, tantum operari potes quantum vis.


479
Animus numquam. Dei opus insaniam saepe vocatus « vir prudens » se vocat.

Aude cogitare et audeo fortiter progredi!


480
Vides, stamina post multa stamina arcte connexa in funem validum, qui magnum pondus tenere potest.

Tu et frater tuus, ad consequendam voluntatem Dei, coniunge voluntates nostras satis ad vincendum omnia dissident.


481
Cum solum Deum persequeris et studiose promovere vis, id facere potes secundum sententiam amici nostri: "Pecunia tua utere, licet omne denarium quod expendas debes."


482
Quid enim interest, si totus orbis et eius copiae contra te sunt? Tu modo perge!

Psalmi repete verba: Si consistant adversum me castra, non timebit cor meum: Dominus illuminatio mea et salvator meus, quem timebo? "


483
Confortamini! Eum facere potes. Nonne vidistis, quomodo gratia Dei mutaverit sopitum, ignavum, et Petrum negando.


484
Instrumenta: aurum vel chalybem, platinum vel ferrum, magnum vel parvum, pulchrum vel asperum... omnia utilia. Quisque suum munus habet, et quis dicere potest serram fabri non tam utilem esse quam scalpellum medici?

Officium tuum est instrumentum esse.


485
bonum est. Quid ergo? Non intellego cur officium tuum deservire vis animabus serviendi , nisi propter occultam superbiam , ( perfectam te esse putas . spark tuum studium? Aliquando tamen facit etiam fumum propter infirmitatem instrumenti.


486
Numquam opus finitur. Instrumenta rubiginem non debent. Regula "ne rubigo et rubigo" ea instrumenta regulariter utantur.


487
Nolite solliciti esse difficultates oeconomicas in opere apostolico. Fidem tuam auge in Deum, fac omnia quae potes, et invenies pecunias difficultates nullo tempore solvendas!


488
Noli prohibere opus pro defectu "instrumentorum". Satus facere quantum potes. Subinde munus organa producit. Instrumenta quaedam, quae evaserunt utilia, in instrumenta utilia versa sunt. Alij chirurgicam accipient, etsi dolebit (sancti boni sunt "chirurgi"!) tamen, opus perget.


489
Vivam et firmam fidem habe, sicut fides Petri. Iesus dixit hominem fidei posse montes movere, impedimenta removere in causa apostolica tua, quas homines superare non possunt.


490
Rectum cor debet esse, et mens pura. Haec duo elementa, corde coniuncta ad voluntatem Dei faciendam, permittet te videre somnia amoris erga Deum impleta et famem animarum satiata.


491
Nonne hic est fabri filius?Nonne hic est faber, filius Mariae? Nonne hic est filius fabri? Nonne filius Mariae est?

Hoc est quod dicunt homines de Iesu. Verisimile est quod cum tu "navem frangis" et voluntatem Dei perficere vis et instrumentum eius esse, dicunt etiam cum admiratione et risu: "At estne ipse?"

silere. Opus tuum confirmet missionem tuam.


492
Amor Dominae Nostrae in furiosam flammam, quae in cinere frigoris latent, virtutis favillas vertere potest.


493
Dilectio Dominae Nostrae. Gratiam copiosam requiret tibi, ut te adiuvet, ut tuas probationes quotidianas superet. Hostes autem tui, qui in corde tuo semper conturbant, cogitationes malas commovent, etsi magnas specimina tuas devorare cupiunt, Christus ipse in corde tuo, Serviam praecelso mandato « serviam », in putrida exulceratione; Item ad nihilum valet.


494
Vnus Mariae, et eris unus ex nobis.


495
Ad Iesum ire et ad Iesum « redire » per Mariam ire necesse est.


496
Quisque velit magnas figuras implicari in circulis litterariis, politicis, militaribus et ecclesiasticis!

Cantate coram Virgine Immaculata et dic ei:

Ave Maria, filia Dei Patris! Ave Maria, Mater Filii Dei! Ave Maria, Sponsa Sancti Spiritus! Super te est solus Deus.


497
Dic ei: Mater mea, et mater tua, multis de causis, ad illam pertinent, ut amor tuus me in cruce filii tui constringat, ne amittam fidem, fortitudinem, et audaciam, ut perficiam voluntatem Domini nostri Jesu Christi. .


498
Peccata vitae tuae videntur insurgere in te. ne paveas! Sed cum fide et fiducia pueri, Matrem tuam, sanctam Mariam, invoca. Reddet animae tuae pacem.


499
Sanctissima Maria, Dei Mater, obscura erat, sicut aliae mulieres in vico suo.

Disce eam vivere "naturaliter".


500
In tuo sinu sanctam vestem virginis indue. Multae devotiones eximiae in Virginem, sed paucae tam alte infixae inter fideles et tam speciales ad Summum Pontificem. Praeterea privilegium huius quietis privilegiatae est revera ultima expressio amoris materni!


501
Cum aliquis te interroget quam imaginem Madonnae tuae devotionis maxime evocat, experientia respondes "Omnes". Scio te tam bonum filium esse ut omnes imagines matris tuae amatis. "Ferunt me amare."


502
Maria, orandi magistra. Ecce quomodo petiit filium suum, cum esset in Gana. Quam cum fiducia perseveravit et perseveravit. Quam ob rem obtinuit eam velle.

Disce a Domina nostra.


503
Sola Maria, sola, lacrymis inermis!

Te et Dominam Nostram, flentes et flentes, quoniam peccata nostra crucifixerunt Iesum.


504
Cum cor tuum sentias carnem et sanguinem esse, si sincere innitaris Virgini Mariae, Matri dilectae, permulcet cor tuum.


505
Beata Domina Nostra Testamentum bono animo est, tam professo quam personaliter.

Ne credas ullam causam quae hac indole caret.


506
Mariae a Dolorum. Cum eam contemplaris, in corde eius respice: duorum filiorum mater est, facie ad faciem: Ipse et tu.


507
Mater mea, sancta Maria, quam humilis! Non vidisti eam in turba laetantium cum intrasset Jesus Jerosolymam, non vidistis eam in aliis magnis miraculis praeter primum miraculum in Cana.

At illa non effugit contumelias Calvariae iuxta crucem Iesu "Iuxta crucem Iesu stat mater eius".


508
Virginis Mariae fortitudinem admirans: iuxta crucem passus est maximum in mundo dolorem (nullus dolor comparare potest ad id quod pertulit), sed animo plenus fuit.

Pete ut hanc tibi fortitudinem dones ut per crucem etiam scias stare.


509
Maria, magistra secreti et taciti sacrificii.

ecce! Ea fere semper post se stat, cum Filio cooperatur: scit quid, sed tacet.


510
Vides quam facile sit futurum? Ecce ancilla! Ecce ancilla Domini: Verbum caro factum est.

Eodem modo dissimulanter etiam sancti agunt. Si quid, etiam inscii ab eis causatum est. .


511
Ne timeas, Maria! “Noli timere, Maria!” Domina nostra paulo ante archangelum expavit.

Deinde quid ego dignissima omittam, quae pudicitiam meam tueor?


512
Domina nostra! Domina nostra! Fiat mihi secundum verbum tuum: fiat mihi secundum verbum tuum: simus fratres ac sorores Dei, heredes gloriosi. Beatus es!


513
Antea solus id facere non potuisti. Nunc, quam facile est te ad Dominam nostram converti, ut cum ea sis!


514
Fiduciam habeto. Revoca ad Dominam nostram! Tunc fidelis eris.


515
Sentisne nunc impotens? Quare non loqueris ad Dominam nostram: consolatrix afflictorum, auxilium christianorum..., spes nostra, Regina apostolorum.


516
Domina nostra! clama ad eam. Te audit et videt te in periculo esse. Illa, tua Virgo Maria, Filii tui gratia, solatium in ulnis tibi dedit, blanda benignitas.

517
Et unam, sanctam, catholicam et apostolicam Ecclesiam! Video quare, cum hunc locum legistis, sensum gustandi parumper despicias: Credo in unam, sanctam, catholicam, apostolicam Ecclesiam.


518
Quod sit gaudium, ex toto corde dicere possumus: Sanctam Matrem Ecclesiam meam amo.


519
Serviam! “Serviam!” Clamor ille sententiam tuam exprimit ut Ecclesiae catholicae fideliter serviat. Sumptibus etiam proprietatis, honoris et vitae.


520
Catholici, Apostolici, Roman! Volo te esse aliquem prope Romam. Romae "peregrinationem" facere cupis. videre Petrum, "Videre Petrum."


521
Quam bonus est Christus, qui Sacramentum Ecclesiae reliquit! Consequat sint omnis nostrum necessitatibus.

Observa eos. Gratias etiam Domino meo et Ecclesiae suae pro hoc.


522
Sacram Liturgiam Ecclesiae eiusque celebrationes liturgicas veneramur ac veneramur. fideliter sequere. An ignoras res etiam maximas et nobilissimas, homines pauperes, sensu perdisci oportere?


523
Ecclesia canebat, quidam dicunt, quia sola verba non satis erant exprimere desiderium orandi. Vos, ut christiani, christiani electi, disceretis liturgice canere.


524
Homo diligens, videns mirabilia quae Dominus per ministerium suum fecit, ait: "Canamus!"

Idem tibi consilium do: carmen cantate! Tuum zelum infunde Deo laudes in canticis laetitiae.


525
"Catholicam" esse est patriam amare, non alios hac in re nos ducere. Eodem tempore etiam aliarum nationum vota observari debent. quantam gloriam Galliae, sed etiam gloriam meam! Item, multae rerum quae faciunt me superbos Germanos, Italos, Britannos, Americanos, Asianos et Afros superbos faciunt.

Catholicus! INTEGER ac liberalis.


526
Si non magnam reverentiam sacerdotii et dignitatis religiosae habes, profecto non es Ecclesia quae Deum amat.


527
Mulier in domo Simonis leprosi in Bethania caput Iesu unguento unxit pretioso, ut nos admoneret in cultu Dei esse generosos.

Omnis luxuria, magna atque immoderata, parum videtur mea sententia.

Qui detrahitis ornamentum calicum nobilium, stolarum et altarium, audi laudem Iesu: opus enim bonum operata est in me: bonum fecit in me.


528
Praecipua proprietas Apostoli est eius amor erga sanctam Missam.


529
Dicis, "Missa nimis longa est." Responsum est, "Quia amor tuus nimis brevis est."


530
Multis paroeciis, saepe satis otii vacat suae vitae socialis (non properanti). Otium habent temporis (nec omnino ruunt) in suis operibus, in convivio, in convivio. At Sacerdotem instigabant, anxius minuere sacri sacrificii tempus. Nonne fatum est?


531
Senex Episcopus lachrymis Presbyteris ordinatis dixit: « Oportet me ei bonum esse; bonum ei esse pro me ».

O deus! Atque utinam etiam multorum auribus ac praecordiis eandem vocem vimque eandem vocaret, multorum hominum!


532
Iuvenis virtuosus sacerdos, ut martyr, ante altare flebat quod meminerat hominem peccasse ad Eucharistiam Christi suscipiendam!

Sic etiam pro illo rogas?


533
Iesu humilitas: in Bethlehem, in Nazareth, in Calvaria. Sed ipse se humiliavit et plus in Sancto sanctorum, quam in stabulo, in Nazareth et in cruce, condescendit.

Ideo Missam amare debeo! « Nostra » Missa, Iesus!


534
Quondam mihi dixisti: "Multis annis, cotidie sanctam Communionem cepi! Si alius esset, sanctus fuisset, et adhuc idem!"

Et respondi: Fili, oportet te quotidie Eucharistiam accipere et cogitare: quid mihi futurum est si non cotidie Eucharistiam accipiam?


535
Communio, unio, communicatio, fides: Verbum, panis, amor Domini.


536
Sacram Communionem accipere non despicit. Hodie, cum ex illo praedicamento es, eo magis sacram Communionem sumis.

An oblitus es quod Iesus dixit, "Non sanus medico eget, sed aeger."


537
Accedens ad tabernaculum, memento te viginti centuriae exspectuisse.


538
Ibi est Rex regum Dominus dominantium, Sed absconditus in pane.

Adeo se humiliavit, ut te amaret.


539
Hic tibi est. Si paratus es et Sacram Communionem non recipis, non est reverens. Solum despectum est improprie Sacram Communionem recipere.


540
Sancta Communio magna est fons gratiae! Sacram Communionem regulariter exerce, ut praesentiam Domini experieris magisque cum Eo in actu coniungaris.


541
Reverentia sit officiosa. Studere bene. Sunt « devoti » qui nesciunt interesse Missae (quamvis ibi cotidie sint), signum Crucis non subsignant (modo alienos et trepidos gestus faciunt), neque noverunt. esse ante tabernaculum Quomodo genuflectatur (similis est ludibrium genuflexio eorum hilares), nec sciunt etiam reverenter adorare versus Madonnam.


542
Noli exhibere icones illas "massa productas" ad cultum publicum. Mallem ego susum ferreum crucifixum quam pictum emplastrum, quod candyae fiunt similes.


543
Vidisti me missam facere in assibus altaribus. magnam crucem. Candelabra fortia, candele fortia altitudinum diversarum in trapezioide disposita, una cum altissimis prope crucem.

Color autem ritus diei adhibetur ante altare. Sine luminibus non sentimus deesse.

Non potes excedere sanctuarium, ubi domi sentis. Vides quomodo nos trahat districtus liturgia Ecclesiae catholicae ad Deum?


544
Omnium Sanctorum Communio. Quid tibi dicam? Vidisti effectum transfusionis sanguinis in corpus humanum? Communio sanctorum est etiam aliquid animae simile.


545
Vivite specialem sanctorum communionem! Tunc unusquisque vestrum non solum in interiore pugna, vel in opere professionis vestrae sentiet, sed laetus et potens.


546
Puer, cum ad me scripsisti, "Heri sensi" quod pro me orares", doctrinam vere vives communionis sanctorum.


547
Alius, qui hanc communionem supernaturalem intellexit, mihi dixit: « Litterae tuae me consolantur, quod intellego impleri precibus quas pro me quisque oravit! Et sic debeo alium pro me orare ».


548
Si potentiam sanctorum sentis, et si exerces eam, felix anima redempta eris. Et cognosces poenitentiam esse gaudium, etsi laboriosum, "gaudium, licet difficultatibus plenum", et senties te esse "unitum" cum poenitentia animarum praeteritorum, praesentium et futurorum.


549
Si cogites quot fratres te adiuvent, vel quam infidelis cum eos adiuvent, facilius partem tuam facias.


550
Ideo omnia sustineo propter electos, Ideo omnia sustineo pro electis, ut et ipsi salutem consequantur, ut habeant salutem, quae est in Christo Iesu.

Magna haec via est ad communionem sanctorum vivendam! Rogas etiam Deum ut det tibi hunc Spiritum S. Pauli.


551
"Mechanization" vitandus est, vitandus diabolum. Optime in barathrum huius sincerae pietatis sepulcrum incidere est assidue coram Deo vivere.


552
Salutationes singulares non multum esse, sed constantes esse oportet.


553
Ne obliviscaris scripturarum, quas didici puer, verisimiliter ab ore matris tuae. Modo eos omni die cantabo, sicut ante.


554
Noli oblivisci Eucharistiam adorare. Tuis consuetis perlectis Scripturis, effunde sollicitudines diei tuae ad Jesum, qui est actu in Tabernaculo. Hoc modo tibi lumen et virtutem vitae christianae tuae dabit.


555
Quam quidem pulchra est divina Domini mei humanitas! "Intraxisti" in Sanctum Vulnus ad dexteram Domini mei, et rogasti me: "Si unum vulnus Christi posset purgare, sanare, lenire, roborare, accendere et extasim, tunc quinque vulnera in cruce aperta. quid non potes?"


556
Viam crucis colens fortis quidem est et fructuosus cultus! Meditari soleas in quatuordecim stationibus passionis et obitus Domini nostri omni feria sexta. Promitto, vires tibi necessarias ex hebdomade obtinere potes.


557
Natale saluta. Non derideo te cum video te imitantem praesepe facientem: cardboard ut mons et figuras luto circum stabula ponens. Videris ut puer, sed te maiorem puto adultum nunc quam ante.


558
Telum validum est Rosarium. Fidenter utere et mirabiles eventus videbis.


559
Pater Christi, Sancte Ioseph, est etiam Pater tuus et Magister. Ora illum!


560
Sancte Ioseph Pater meus et Dominus, Magister vitae interioris. Eius te patrocinio committe, et virtutis suae senties effectum.


561
S. Teresia in sua autobiographia de sancto Ioseph dixit: "Quisquis non inveniet doctorem qui eum docere potest quomodo oret, beatum sanctum suum magistrum sibi postulet, non errabit". Hoc consilium inde venit. peritus animus. Solum fac id.


562
Angelum tuum custodem spera. Fac eum ut fidum, is est. In rebus mundanis quotidianis, multa te adiuvabit.


563
Si vis invitare hominem ad interveniendum in opere tuo apostolico, debes primum angelum custodem eius obtinere. Angeli custodes magni sunt semper « complici ».


564
Si multum cogitas de te et angelis proximis tuis custodibus, multum vitabis in colloquio nugas taediosas.


565
Angelus tuus custos te admiratus est agendo aliquid tibi manifestum. Non est quod mireris, propterea quod Deus illum iuxta te posuit.


566
In ambitu, inquis, non sunt illic multae pravae discrimina? Ita. Sed non est ibi etiam angelus custos?


567
In tempore tentationis roga angelum tuum custodem. Suscipiet te a diabolo, et divina inspiratione adducet te.


568
Angeli custodes his hominibus maxime delectantur, et sanctis angelis custodibus dicunt: Angeli sancti, invoco vos sicut sponsam in Canticis canticorum: ut nuntietis ei quia amore langueo, "Obsecro te ut dicas ei. "Ego amore langueo."


569
Scio te hanc orationem pro angelo tabernaculi habere gaudebis;

Angeli, tabernaculum custodis, ubi venerabilis Eucharistiae thesaurus collocatur. Ab blasphemia defende, et amore nostro defende.


570
Bibi de fontibus Actuum Apostolorum: In capitulo XII: Dimissus est Petrus de carcere angelo auxiliante, et venit ad domum matris Marci. Illi non crediderunt ancillae, quia dixit Petrum esse ad ostium. Dicunt: Angelus eius est! "Angelus suus est!"

Vides quam familiariter sint antiqui Christiani cum suis Angelis custodibus.

et tu?


571
Spiritus Sanctus in Purgatorio. Pro caritate et iustitia, et propter se remissibilem (quia, coram Deo, multum possunt pro nobis), eorum semper memineris in sacrificio et oratione.

In votis, inquies, alloquens, Amice, anima in purgatorio.


572
Rogas me quare hortor ut cotidie aqua benedicta aspergas. Multas tibi rationes dare possum. Sed satis tibi credo verba sanctae Teresiae Abulensis: «Nihil est melius quam aqua benedicta, ut diabolum fugeret et nunquam retro respiceret».


573
Gratias tibi ago, Deus meus, quod amorem erga Papam hunc in corde meo collocandum.


574
Quis tibi dixit effoeminatam facere nonam salutationem? Cum homo id facit in spiritu orationis et poenitentiae, hae salutationes sunt valde viriles.


575
Nonnulli videntur in specu vivere, ignari splendoris, salutis et caloris solis fidei.


576
Quam notorie ac claris verbis Satanam nostram catholicam fidem refellit!

Sed semper dicamus ad eam: Filius sum ecclesiae. pro dissuadendo.


577
Magnam fidem habere te sentis. Qui tibi dedit hanc fidem, ipse tibi monstrabit viam.


578
Dicit tibi apostolus Paulus, anima apostolica: Iustus ex fide vivit: Iustus ex fide vivit.

Quomodo potes ignem illum exire?


579
Sindh. Misericordia est quod multae ecclesiae ora fide plena sunt, sed non ita in factis.

Videtur quod fides non sit nisi virtus praedicare, non facere.


580
Humiliter Deum rogamus ut fidem vestram augeat. Deinde, nova luce, bene discernere potes quae sit via mundana et quae est via apostoli tui.


581
Quam humilitatem et fortitudinem, infirmam et ambiguam apostolorum fidem commemorat sancta historia!

ita ut neque vos neque ego confundar in firmam et inconcussam fidem accipiemus quam postea primi apostoli dilexerunt


582
Quam mira est fides nostra catholica! Omnes sollicitudines nostras resolvit, sanitatem placat, et corda nostra spe complet.


583
Homo non sum "miraculum". Sicut dixi tibi, satis erant miracula in Evangelio ad confirmandam fidem meam.

Sed contristat videre fideles, etiam zelantes, corde missionali, cum audiunt de insolitis modis seu eventibus transcendentibus, rident omnes. Dicere eis vere volo: adhuc sunt miracula. Si fidem habemus, etiam miracula facere possumus.


584
Tuam fidem accende. Christus non est figura iam antelata. Nec memoriae proditum est.

adhuc vivit! Sanctus Paulus dixit: Iesus Christus heri et hodie: ipse et in saecula! "Iesus Christus heri, hodie, et in saecula!"


585
Si habueritis fidem, sicut granum sinapis! "Si haberes fidem quantam granum sinapis!"

Quam promissionem dominus nobis in hac sententia dedit!


586
Deus numquam mutat, hominibus fidei eget. Tum repetentur mirabilia quae in Bibliis leguntur.

Ecce non est abbreviata manus Domini.


587
Fidem non habent, sed superstitiosi sunt. Ridiculam et miserabilem invenimus cum in homine lento occurrit, qui verbum audit, quod in se nullum sensum facit et carmen putat esse, aut cum felem nigrum videt perturbatus.


588
Omnia possibilia sunt credenti: Omnia credentibus possibilia sunt.

Quin ergo Apostolis ut dicis: Adauge nobis fidem! " Auge fidem meam!"


589
Cum plausu victoriae frueris, aurium quoque sonet risus defectus.


590
Noli esse auratus ventus directionem acus in fastigio aedificii aspirare, licet alta sit et splendens, supervacuum est ad firmandum aedificium.

Spero fore ut angularis lapis anulus, defossus in terra et ab aspectu absconditus. Propter te domus non corruet.


591
Mi Jesu, quanto magis exaltatus sum, eo magis te volo humiliare in corde meo, ut sciam quid fuerim et quid ero, cum tu abieris.


592
Noli oblivisci, nihil es nisi purgamentum. Tu ergo, si hortulanus coeli te elegerit lavare, mundam, et pulchris floribus te ornet, ne odores et colores, qui te occultant turpitudinem tuam, abigant.

Humilis esto, non scis te esse purgamentum?


593
Cum videris veram faciem Montis Lu, alios te contemnere naturale putabis.


594
Cum sis humilis, non es vere humilis. Humilitas vera est cum alii te humiliant et sustines pro Christo.


595
Si te cognoscis, gaudebis cum despectus fueris, et in corde clamabis, cum exaltatus fueris et laudaberis.


596
Noli contristari, quia alii delictum tuum vident: contristari, quia Deum offendas, et exemplum malum pones.

Praeterea veritatem tuam alii videant, alii te despiciant. Si nihil es, noli contristari, quia Jesus omnia tibi dabit.


597
Si tantum agas secundum id quod sentis in corde tuo, et quod dictat ratio tua, tunc es quasi vermis spurcus, deformis, repugnans, humi repens incessanter coram Deo, qui te sine fine sustinet.


598
Quam magna humilitas! Quia respexit humilitatem…

« Quia respexit humilitatem ancillae suae ... ». Hymnus laetitiae a Virgine in domo Zachariae cantata, non est propriae fidei, caritatis et immaculatae castitatis celebratio.

Quia respexit humilitatem ancillae suae, beatam me dicent omnes generationes.


599
Sordes pulveris es, qui decidit. Spiritus sancti flatu, superna es mundo, fulgens ut aurum, et miseria tua radiis solis justitiae in altum relucet. Sed humilitatis tuae noli oblivisci.

Postquam es superbus, ad terram recidis, non amplius conlucidus, et iterum pulvis fies.


600
vos? superbiam? Quid es superbus?


601
superbiam? Quare? Ante longum (paucis annis vel diebus) eris acervus putris carnis, vermiculi, humorum foetidum, sordes pannorum scissarum.


602
Tu, vir doctus, nobilis, eloquens et potens. Si non es humilis, nihil es. Secare et evellere tibi super "ego". Deus te adiuvet. Tunc in ultimo loco apostolorum in linea incipias pro Christo operari.


603
Falsa illa humilitas est actu pigritia. Tua "humilitas" iura reddere facit quae actu officia sunt.


604
Humiliter admitte infirmitatem tuam, ut cum Paulo apostolo dicas: Cum enim infirmor, tunc potens sum.


605
Post sinceram tuam et contritam confessionem, roga a me, Pater, quomodo potes totis viribus sustinere?

Ego non sanum feci, ratus si tua humilitas te sentiat sicut te purgamentum, totum purgamentum! Bene etiam possumus uti misericordia tua ad aliquid faciendum magnum.


606
Ecce quam humilis Iesus noster asinus in Ierusalem factus est thronus eius!


607
Humilitas est bona via ad pacem interiorem acquirendam. Jesus dixit, " Discite a me, quia bonus sum et humilis corde, et invenietis requiem animabus vestris."


608
Scientes profectum animae tuae non defectus humilitatis. Sic Deo gratias pro eo potes.

Sed noli oblivisci te pauperem mendicum habitu honesto indutum, sumptum.


609
Nosmetipsos cognoscentes ad humilitatem nos perducere possunt.


610
Spiritum normasque tui operis apostolici constanter servas, nec falsa concuti humilitate. Non est ista firmitas superbiae, sed fortitudinis species honestatis.


611
Propter superbiam, nihil te posse putas. Sed si Deus ad tempus te deserit, misere cades. Humilis esto, et speciali auxilio Dei non carebis.


612
Habes superba illarum cogitationum dimittere. Nil nisi penicilla in manu artificis es.

Dic mihi, quid opus est penicillo nisi pictoribus uti?


613
Ut sit humilis, tu homo vacuus et placens, debes pergere illud ex Isaia propheta: Tu es pluvia vel ros matutinus, qui cadit in terram, vix videtur ».


614
In opere apostolico nulla est parva inoboedientia.


615
Exerce voluntatem tuam, confirma voluntatem tuam. Per Dei gratiam, fac illum verae chalybis ensem.

Solus fortis superbus scit suam voluntatem obediendi flectere.


616
Procrastinatio tua ac dolor, ac cunctatio obediendi, quantum laboris apostolici detrimentum attulit! Proin luctus posuere tristique!


617
Obedientia, sicut instrumentum in manu artificis, mirari non desinit cur ita sit. Scias te nunquam aliquid mali facere, aut aliquid non esse ad Dei gloriam.


618
Inimicus dicit: "Numquid etiam hoc "ridiculum" observatis? Vos, Dei gratia, dicitis: "Parebo, etiam in hoc "heroico" speciali!


619
Activum spiritus. Adsit alacritas in opere apostolico in mandato tuo.

Si ultra istos fines consilia tua excedunt, aut si interrogationes habes, rogatorem tuum. Sed nemini quid sentias opus est tibi narrare.

Numquam obliviscar: nihil nisi executor es.


620
Si obedientia non dat pacem, quia tu es homo superbus.


621
O miseratio! Princeps exemplum tibi non proposuit... Poteratne fieri ut ob excellentem ingenii eius ei obedias solum? Vel paraphrasis S. Pauli Oboedite praepositis vestris: "Credite et obedite ducibus vestris."


622
Cum scribis ad me : " Obedire in aeternum Martyr est qui non moritur ! " Quantum scis de obedientia !


623
Rogant te ut aliquid faciendum putes, supervacuum ac difficile. ite caput! Facilis et attoUena invenies.


624
Patent strata, et omnia locum habent. In pictura Velazquez, si omnis color ut lubet, si omnis linea carbasa laxus est, si omne lignum in illo corpore separatum, quidnam, quidnam, quid de pictura?


625
Obedientia tua non potest dici obedientia. Si quis potenter imperaverit te, ut dimittas magnitudinem personalem tuam, et non facias eam.


626
Magnum consolationem habere debes, Domine, cum videris "magnum puerum", qui miser erat postquam res molestas et taetras audierat, dixit tibi "facete": "Iesu, fac faciem meam meliore aspicere!"


627
Parendum est tacite. Illam cave linguam!


628
Cum difficile ad obediendum inveneris, memento tui Domini, factus oboediens usque ad mortem, mortem autem crucis, "Oboedivit usque ad mortem, etiam in cruce."


629
Magna potestas obedientiae! Lacus Gennazaret piscem suum de rete Petri servavit. Tota nox vastata est.

Nunc ex obedientia demisit rete suum, et ceperunt piscium multitudinem copiosam, pisces multi.

Mihi crede, hoc miraculum quotidie se repetit.


630
Noli oblivisci: quo minus debes, eo plus habes. Necessaria tua creare non habes.


631
Non concupisces opes mundanas. Paupertatem spiritualem amare et exercere, contenti esse ut vitam simplicitatis et sobrietatis degere possint.

Alioquin nunquam eris Apostolus.


632
Vera deorum paupertas non est in defectu, sed in affectu et voluntate rerum dominatum dedit.

Sic aliqui pauperes sunt actu divites. Sunt etiam divites, qui actu pauperes sunt.


633
Si homo Dei es, contemne cupiditate saeculi opes possidendi.


634
Sic avari mundi bona! Mox omnes e manibus labuntur, et divitiae non intrabunt in loculum cum divitibus.


635
Si minus aliquid non vis, cum nemo id notat, non habes spiritum paupertatis.


636
Divitiae, si affluant, nolite cor apponere: "Quasi multiplicentur thesauri, nolite solliciti esse". Conare ea uti liberaliter. heroice utere, si necesse est.

Habe pauperem spiritum.


637
Si effectus pauperis non amas, pauperem non amas.


638
Quam divitem divi- tium est paupertas Dei! Memorarisne tu? Sed cum causa apostolica debilis esset, omnia ei ad ultimum denarium dedistis.

Ille, sacerdos Dei, dixit tibi: "Et ego do tibi omnia quae habeo". Genuisti et audivi: "Benedicat tibi Deus omnipotens Pater et Filius et Spiritus Sanctus et semper vobiscum."

Persuasum es tamen pulchre tibi redditum esse.


639
Tace et numquam paenitebit. Multa verba, sed plerumque poenitet.


640
Quomodo audes alios rogare ut tua secreta serves, annon signum quod tua non servasti?


641
Prudentia non est mysterium vel occultum, cum fluxus suus iustus est.


642
Prudentia est animum sollicitum et perceptivum. Non te turbat et miserum, cum chores quidam honesti et ordinarii domestici extra calorem familiae deteguntur, et sub indifferenti et curioso publico obtutu sistuntur?


643
Opera apostolica vestra singularia non sunt leviter revelanda: nescitisne mundum esse plenum cupiditatis et erroris?


644
Tace. Memento, specimina tua quasi ignis nuper accensus. Modo suffla leviter, et exibit in corde tuo.


645
Silentium vere operatur! Neglectiis tuis verbis incauta haec vis a labore accipis.

Cave.


646
Saepe tui verba miseret. Si diligentior esse potes, amaritudinem relictam in corde tuo non experieris.


647
Non expectes omnes "nosse" te. Ista error est providentia ad custodiendum sacrificium tuum absconditum.


648
Tuum opus apostolicum efficacius erit si os clausum teneas. (Quot homines in linguas suas conata sunt) et multas vanitatis scandala vitare potes.


649
Semper ad eventum contende, ostentationem! Quaeris me imagines, graphs, mutant.

Illos ad te non misi, quod credo (etsi contrariam opinionem revereor) quod agendo, videor bona facere in terra, dum bona in coelo accumulare conor.


650
Multi sunt, viri virtuosi, qui viam tuam non intelligunt. Noli intelligere cogas, tempus tantum perdis, et incautum etiam efficies.

651
"Sucus, qui dat vitam radicibus et ramis, est opus interior."

Scit amicus, qui hanc sententiam scripsit, te virum celsis affectibus esse. Ostendit tibi viam eundi: prudentia, sacrificium, opus interior!

652
Paucorum virtus cautus est. Quis infamavit foeminas, dicens non esse virtutem faeminae cautam?

Quot homines, adulti homines, ad discendum habent!

653
Dei Mater bonum nobis exemplum prudentiae reliquit! Ne hoc quidem indicavit sancto Iosepho mysterium.

Rogamus Dominam Nostram ut det tibi prudentiam qua cares.

654
Insidiae linguam acutam facit. Tace!

655
Numquam momenti cavendi overemphasize possum.

Etiamsi non ora belli tui, at capulo certe est.

656
Linguam mordet cum indignatione cor tuum conturbat. Tametsi habes ingenium inmerito perdere.

Quia in his temporibus, etsi cautus sis, nimium tamen ne non debes dicere.


657 Virtus vera non est tristitia, nec repulsio, sed gratiosa est laetitia.


658 Si bene omnes gaudemus et laudamus Deum, laus eius est. Si omnia alia deficiunt, exsultemus et laudemus Deum, qui nobis permisit suae crucis dulcedinem participare.


659 Gaudium tibi non est quod vocamus gaudium corporis, sicut animal sanum. Gaudium supernaturale sit oportet, quod provenit ex omnibus relinquendis ac perfecte se committens amanti Patris nostri in caelis amplexu.


660 Si apostolus es, numquam deficies: nulla enim est difficultas quae vinci non potest. Quid ergo solliciti estis?


661 Facies oblonga, habitu rude, facie salsus, habitus molestus. Visne alios hortari ad Christum hoc modo sequendum?


662 non laetus es? Cogita, impedimentum esse inter Deum et me. Tuae suppositiones paene infallibiles sunt.

663 Tristitiae remedium de me rogasti. Recipe tibi do beneficiorum beati Jacobi apostoli scripta. Tristatus aliquis vestrum? "Numquid est in vobis tristitia?" "Ora" experire et scies.


664 Ne sis tristis. Vide res ex communiore, magis christiano.


665 Cupio te in aeternum esse felicem, quia inevitabilis viae tuae pars est gaudium. Oremus ut omnes hoc supernaturale gaudium habeamus.


666 Laetetur cor quaerentium Dominum. Qui quaerit Dominum, repletus est gaudio. Lucem hic tibi dat auctoritas, et adiuvat ut causam Venetae tuae invenias.


667
Tres virtutes fidei, spei et amoris valvae sunt (valvae), e quibus radiantur flammae humanorum spirituum, qui vitam Dei vivunt.


668
Deum solum amare, omnia sine spe agere, quasi nulla sit merces, nulla poena. Sed in corde tuo reple gloriósa spe celi.


669
Bonum est enim quod tam liberaliter Deo servias in filium, sine remuneratione. Sed ne cures, si interdum etiam praemia cogitas.


670
Jesus autem dixit : Qui reliquerit domum, aut fratrem, aut sororem, aut patrem, aut matrem, aut uxorem, aut filios, aut terram, propter nomen meum, centuplum accipiet et vitam æternam possidebit.

Ecce quam in mundo reperias hominem qui tibi tam liberaliter reddit!


671
Jesus autem tacebat. Jesus autem tacebat.

silere. Gaude cum despicis, quia despicis longe minus quam mereris. Potesne hoc meditari: Quid enim mali feci? "Male aliquid feci?"


672
Si potes feliciter et tacite iniustum ferre, vir Dei esse debes.


673
Pulchrum senex honestus amico iuveni responsum dedit: iuvenis inique ageretur querebatur.


674
Noli sententiam tuam dicere si nemo te interroget. Tametsi rectissimam sententiam tuam censes.


675
Vere peccator erat ante. Sed non potes de eo iudicia irrevocabilia facere. Propitius esto, ac ne memineris alium posse esse S. Augustinum, cum sis adhuc mediocris.


676
Omnia in hoc mundo iusta sunt stercore. Astrue eos in acervo et pone sub pedibus tuis, et eris propinquior caelo.


677
Aurum, argentum et ornamentum nihil aliud sunt quam pulvis et stercora. Voluptatem consectandi, voluptatem sensualem, delectationem appetitus, ut pecus, ut mulus, ut porcus pinguis, ut gallus, ut bison.

Honor, status, titulus sunt omnia castella in aere, superba, jactantia, et nihilum.


678
Noli quod in mundo amatis, id est amor sui. Mox ad mortem a Domino vocati es, a timore et fastidio carorum recedent.

Amor aeternus et perpetuus in altera parte.


679
Deforme vitium gula est. Cum videris viros solenniter circa mensam sedere, uncta in organa digestiva saginare, et quasi "propositum" comedere, nonne ridicula ac fessa sentis?


680
In mensa cenae, ne de cibo loquere, vulgaris est et identitatem tuam non aptat. Loquere de aliquo nobili animo vel animo, et tu quoque edendi officium eleva.


681
Isto die cenam dereliquisti non modicam abnegationem, et comedes sicut gentilis.


682
Plerumque plus quam debes manducare. Saepe tibi iste satietatis affectus molestiam et molem corporis affert, superna te non agnoscere, et rationem hebetare.

Quanta etiam huic saeculo virtus est temperantia!


683
Video te, Christiane vir (ut tu ipse existimas), icones osculans, scripturas decantans, disputans cum impugnantibus Ecclesiae Catholicae, ac etiam Sacramenta diligenter suscipiens.

Attamen non video te abnegationem facere, vel aliquas "vulgas" fabulas vitare (habet enim rationem adiectivi alio utendi), nullam liberalitatem egentium (vel Ecclesiae Christi)! Aut fratris tui infirmitatem sustinere, aut pro communi utilitate tua superbiam cohibere, aut contentionem desine, aut alia multa!

Video te, sed ego te non video, et te virum Christianum esse affirmas? Tum, nimis malus tuus Christi conceptus!


684
Tua ingenia, personalitas, vires omnes depraedati sunt. Non te illis uteretur. Unius spiritalis scriptoris verba considera: « Odor pietatis ad Deum non peribit. Melius est talenta tua sepelire quam abutere ».


685
Ventum persecutionis est bonum. Esne aliquid defuit? Quod perierat, non peribit.

Cum arbor non eradicetur, nulla tempestas Ecclesiam evellere potest, nisi quidam mortui rami et folia cadant, et satius est ut decidant.


686
Tametsi bene dicis, ille te male agit. Sed non est deterius tibi cum Deo esse?


687
Cor Jesu, cor nullum indifferens manet quocunque ieris. Aut te amant, aut oderunt.

Apostolum qui te sequitur bene suum officium facit, ipse est alius Christus! Quid mirum, cum aliquis eum invadit aut amat?


688
Rursum aliquis hoc dicit, scribens id vel contra, benevolum vel infestum, odiosum et maledictum, gloriosum et exaltatum, falsum vel verum...

insania! nimis stultus! Cum ad metam fortiter progrederis, et cor tuum sit plenum Deo, quid refert, cum audis ventum et fremitum equorum et bourn?

Praeterea, hoc est inevitabile. Portas ac fenestras in agro non cogitare debes.


689
Mentiuntur isti, incommoditates incommoda te reddunt, et dolent penitus quod non sperasti.

Tua responsio transcendens veniam debet esse, etiam clamor ad veniam. Hanc experientiam utere, addiscendi et inhaerere creationi desine.


690
Cum offendis dolorem, contemptum... et crucem, sic cogita: Quid est hoc quod merui comparari?


691
Siccine te magnum reum facit ictus? Habesne quod tibi non placet? Recita, lente recita, efficacem orationem istam;

"In omnibus sit voluntas Dei, sanctissima, sanctissima, et dilectissima, semper impleta, laudanda et superexaltetur. Amen. Amen."

Pacem habebis spondeo.


692
Somnium in hac vita doles, breve somnium. Gaude, quia Pater tuus caelestis te valde amat, te dulciter post hanc noctem excitabit, dummodo impedimenta non ponas in via tua.


693
Nemo misericordiam tuam intelligit et te tristem reddit. Responde mihi duabus quaestionibus: Gratias tibi ago pro Iesu Christo? Nonne hoc bonum opus fecisti, ut mundi praemium quaereret?


694
Nescio quid mireris. Hostes Christi semper irrationabiles sunt.

Lazarus resurrexit, et se dediderunt et confessi sunt iesu deitatem. Qui dixerunt: Morte vivificantis.

Et hodie adhuc idem sunt.


695
Cum luctaris et repugnantibus, cum "bona guys" tibi omnia impedimenta afferunt, cor apostoli tui leva et parabolam Iesu de sinapis ac fermento audi. Dic ei: Edissere nobis parabolam hanc: Edissere nobis parabolam istam.

Laetitiam senties futurae victoriae praevenire: volucres caeli sub tua causa apostolica latebunt. Hoc est initium, resurget totum massa.


696
Si gravamen obscuro corde acceperis, gaudium et pacem perdes, et ex illa tentatione divinum beneficium non habebis.


697
Aperta certe quae sponte te segregant. Solitudo peior potest esse quam vincula propter circumstantias. Personalitas laedetur.

Futura videre non potes. Ambititas, curiositas, error, rumores circumveniunt. Hem, quid id refert? An oblitus es liberum arbitrium ac facultatem tuam quasi "puer" esse? Absentia foliorum et florum (mores exteriores) non reducit actionem et incrementum radicum (vitae interioris).

Laborare. Omnia mutabuntur. Et fructificabis eum uberiorem et suaviorem quam unquam antea.


698
Incusatus es? Ne irascaris, noli audire dictamina superba. Cogita: quam caritativa sunt mihi! Tam multa sunt quae nondum dixerunt!


699
Crux, opus, dolor, te sequentur dum vivis. Christus sic ambulavit, et discipulus dominum non praevalebit.


700
Assentior, te multum pressionis ex eo quod dat excusationes partiales. Si tamen inspicias, cor etiam habes in te conscientiae, et excusationem ibi videre non possum.


701
Nonne audistin' parabolam Jesu de vitis et de palmitibus? Securus es: quia ramus es fertilis, plus a te requirit. te putat ac purgat, ut fructum plus afferas, ut fructum plus afferas.

Nempe putatio et purgatio dolent. Sed in posterum fructus tam locuples ac res tam exculta!


702
Conturbatus es. Audi, quaecumque in interiore vita tua, vel in mundo circa te agatur, ne obliviscare homines et res relativas. Mitescere, pereamus, ac deinde placide homines et res eminus observa, omnia obiective ac proprie agere potes.

Si hoc feceris, tuum iudicium magis propositum erit. Etiam dictum sollicitudin nisi nec mattis.


703
Nox male habuit in malo diversorio. Aliqui dicunt hanc definitionem vitae in hoc mundo esse Sanctae Teresiae. Putasne hanc analogiam aptam esse?


704
Peregrina domina ivit ad visitandum nobile monasterium, et videns edificii pauper- tatem, commota est valde, et dixit : "Vos oportet esse vitam durissimam, et bene. Egestas, non est? Habes quod vis, ne perdas."

Laetus sum valde audire verba huius sancti. Cum narras te non esse beatum, Hoc tantum possum tibi dicere turpiter.


705
Sollicitus es? Numquam feceris. Faciens sic te perdas pacem.


706
Lassatus es, ruiturus es. Requiem, desine exteriora illa opera. Vade, vide medicum, ausculta eum, et tunc anxietas desine.

Mox ad communem vitam eris. Apostolicum opus tuum magis ac melius erit si fidelis es.


707
Nihil opus est turbat cum videris pulchritudinem mundi supernaturalis et audis benignam et inspiratam vocem "seni hominis" in te. Hoc est "corpus mortis" pro suo privilegio amisso ululatus. Sufficit tibi gratia, esto fidelis, et obtinebis.


708
Mundus, diabolus et caro, tres opportunissimi sunt, qui in te barbarae infirmitatis utuntur, volentes viles voluptates viles commutare pro auro puro, margaritis, adamantibus et rubinis, madefactum in vivo sanguine redemptionis Dei. et vitae aeternae thesaurum.


709
Audistin' eam? "Si in alio loco, in alio loco, in alio loco esses, plura contulisses. Nullum omnino talentum ad id quod agas."

Ego autem dico vobis: ubicumque positus fueritis, Deo placere potestis. Quod prius cogitasti, patet Diaboli propositio.


710
Sollicitus es et tristis, quia frigidus es et siccus, quando sacram Communionem accipis. Interrogo te, cum ad communionem venies, te ipsum quaeris, an Iesum quaeris? Si te ipsum quaeris, tum causas habes moestus. Si autem, ut oportet, Christum quaeritis, nescitis quia crux est certissimum signum quod inveneritis?


711
Cecidit iterum... et terribiliter! Spem dare? nullo modo! Humiliare te, per Mariam Virginem, Matrem tuam, erga Iesum caritativo amore! Dic: Domine, miserere mei!


712
Durissima cecidisti! Fundamentum ergo ab illa radice aedificemus. Humiliatus es. Cor contritum et humiliatum, Deus, non despicit: Deus contritum et humilia cor ne despicias.


713
Non es contra Deum. Lapsus tuus infirmitas est. Confido tibi, sed non potes videri ista vitia vitare, quotiens cadis! Etsi non vis me videre te hominem malum, puto te esse hominem malum et stultum.


714
Si non efficis animum ut casus lapsus evadat, id quod vis non est quod vis. Non te ipsum seducas, et dicas te infirmum esse. Ignavus es, quod longe ab imbecillitate distat.


715
Timores tui spirituales et angustiae, ac tentationes quae te obsident, sunt sicut mentem tuam obcaecantes.

in tenebris es. Solus non obstinate ambulas, quia solus ambulans cades. Vade ad Sacerdotem tuum, vel Superiorem tuum, et dicet tibi audi quid Raphael archangelus dixit ad Tobiam: Forti animo esto, in proximo est ut a Deo cureris. Audi, squamae et fasciae tegentes oculos tuos cadent, et Deus te gratia et pace implebit.


716
In vanum ad me scripsisti , " obtinere me nescio " , respondi , " Sed vere conatus es eo uti ? " .


717
Utinam mundi miseria laudetur! Paupertas, lacrimae, odium, iniustitia, contemptus... Ab eo qui te confortat et sustinet omnia potes.


718
Patitur et queri non vis. Bene queri est, carniculae nostrae responsum naturale est, modo voluntas tua, nunc et in perpetuum, facere voluerit quod Deus placet.


719
Non confundar. Lazarus mortuus est et corruptus: iam foetet, quatriduanus est enim, odoratur, quia quadriduanus est, dixit Martha ad Iesum.

Si vocationem Dei sequeris: Lazare, veni foras! "Lazare exi", vitam habebis.


720
Sic exhausti! Scio. Sed perge! Tropaeum nemo accipere potest, nisi fortiter pugnat, et quod tropheum est!


721
Si firmo spiritalitatis vestrae aedificatio est, si omnia castrum in aere esse videtur... Ex toto corde Iesu et Mariae, anguli stabilitatis. In hoc fundamento lapidem edificare debeas a primordio.


722
Haec test longissima est. Forsitan, fortasse non, hoc experimentum bene non accepisti, quod adhuc solatium quaeris naturae humanae. Sed haec omnia solacia extirpavit Pater vester coelestis, ut sine ipso remanere possetis.


723
Nihil ad te pertinet? Ne te fallas. Nunc si interrogo te de istis hominibus vel ea quae habes in corde tuo propter Deum, respondebis mihi interesse de rebus tuis.

Ad te nihil refert. Suus 'iustus non es qui non gravet, aliquo tempore opus tuum facere debes'. Denique nihil nisi instrumentum es.


724
Dixisti mihi habere ignem et aquam, frigus et calorem, libidinem et Deum in corde tuo: una candela accenditur sancto Michaeli, alia pro diabolo.

nihil solliciti. Quamdiu vultis pugnare, non erunt due cerei in corde tuo, sed una tantum, una que accenditur pro summo angelo.


725
Inimicus noster fere semper cum iis qui ei adversantur agit: hypocrite, tenerrime, ac spiritalibus inceptis, ut inobservetur. Postea, cum omnia immedicabilia videntur, imo possibile est, crassam cutem habeo et homines tam perditos quam Iudas, tam desperatos, ut nullus sit poenitentiae locus.


726
Amissis istis humanis commoditatibus, sensum solitudinis habes, quasi in obscuro abysso pendens filo. Exclamasti auxilium quasi nemo te audire posset.

Nam deserendus es. Humilis esto, ne te quaeras, nec te quaere solatium. Crucem ama, non satis est perpeti, Exaudiet Deus preces tuas. Tui sensus mitescere. Anima tua sanabitur. pacem habebis.


727
Videtur quod omnia vulnera tangant viscera vulnerum tuorum, causando cor et sensus ad patiendum. Omnia enim vobis tentatio est.

Humilis, inquam. Ex hac re celerrime accipies. Dolor mutabitur in voluptatem, tentatio erit determinata intentio.

In hoc autem tempore fidem habes, confirma te spe, ostende caritatem, etiam si iusta verba putas.


728
Omnis nostra perseverantia mutuatur.


729
O Deus meus! Quotidie mihi magis ac magis non confido, et tibi magis ac magis confido!


730
Si non dimiseritis Deum, non derelinquet te.


731
Omnia in Iesum. Nihil habes, nihil es, nihil habes. Si illi te committas, potest aliquid facere.


732
O Jesu! requiesco in te.


733
Deo tuo semper confide. Non vincet proelium.


734
Haec est hora vestra, potestas tenebrarum: ergo habent horam suam peccatores? Ita et Deus suam aeternitatem habet!


735
Si apostolus es, mors erit amicus tuus, qui te adiuvet in via.


736
Vidistine umquam folium mortuum triste autumnale vespere exaruit? Sic quotidie tot animae in aeternum cadunt. Uno die folium illud fies etiam.


737
Non audisti lamentum saecularium hominum, quam tristem: "Nunc dies ille tantus est moriens?"

Ita. Dico autem vobis: gaudete ani- mos apostolico, quia quolibet die appropinquatis ad vitam eternam.


738
Aliis mors eorum scandalum facit timidos. Nobis, mors — vita aeterna — incitamentum est ac motivum.

Mors illis finis, nobis principium est.


739
Noli timere mortem. Accipe posthac liberale, quando, quomodo, et ubi Deus vult esse. Noli dubitare quin Pater tuus caelestis tempus, modum, locum tibi det optime. Grata morte - sorores nostrae!


740
Si absim, si pereo, quae pars mundi paralytica erit?


741
Vidisti umquam carorum cadavera, quomodo putrefaciunt et putrefaciunt foetorem? Heu, id est corpus pulchrum! Meditamini parumper et ad finem.


742
Valdes Leia (pictor hispanus, picturis mortis clarus) nonnullas tabulas cum themate mortis pinxit. Episcopos et nobiles ad vitam cum putrida carne pinxit. credo quod postquam legeris, indifferens esse non potest.

Ad ducis Gandya exclamationem (post S. Franciscum Borzia), dixit: Posthac non serviam domino qui morte peribunt! Quomodo sentis cum audis?


743
Commemorasti mihi mortem "heroice". Putasne potius "heroicum" mori tanquam medii ordinis hominem, et tacite in lecto commodato, sed mori pro amore Dei?


744
Tu si apostolus non moreris. Modo es domum movens.


745
Legimus in symbolo: « Descendit de caelo iudicare vivos et mortuos ». Spero te numquam obliviscar: illud iudicium, illud iustitiam, illud "iudicium".


746
Cum te judicaturus sit Pater, non est anima tua ardentis ei placendi desiderio?


747
Mentes saeculares magnam habent inclinationem ad solam Dei misericordiam recordandam. Itaque constanter errare ausi sunt.

Deus infinite misericors est, sed etiam infinite iustus est. Sic erit iudicium, ipse est iudex.


748
confidite. An nescitis quia Apostolus ad Corinthios dixit: Unusquisque propriam mercedem accipiet secundum laborem suum?


749
Est infernum. Cliché sonat tibi. Dico tibi: est infernum!

Hoc verum dices cuilibet mihi in tempore suo.


750
Docte, audi me: non potest tua scientia negare factum diaboli. Per multos annos Ecclesia Matris Sacerdotes sub altari petiit ut S. Michaelem cotidie invocarent, et adhuc laudabile est privatum salutare, contra nequitiam et insidias diaboli, "obsistere malis et laqueis diaboli. "


751
Caelum est "non oculus vidit, non auris audivit, non cor concepit de his quae praeparavit Deus diligentibus se."

Nonne hae Apo- stolorum revelationes te ad certamen excitant?


752
in eternum, in eternum! Haec verba infecta, degradata et prolata ex humano desiderio nostro prorogare ac perpetuare ea quae amamus.

Haec omnia mendacia sunt, omnia in hoc mundo finem habet.


753
Omnia in hoc mundo fluxa sunt: ​​nondum inchoata felicitas, ad finem pervenit.


754
Qui facit voluntatem Patris mei qui in coelis est, ipse intrabit in regnum coelorum. intrare permittens regnum caelorum.


755
Noli oblivisci quod multa et magna pendere a te et facio voluntatem Dei.


756
Movemus, sentimus, liberum arbitrium lapides, magnos lapides.

Lapis est Deus, qui malleo et ascia sumit asperitatem, aptat, format, ut vult.

Non relinquamus eum et fugiamus eius voluntatem. Utique pulsatos vitare non possumus, plusque incassum pati. Lapides politi, qui in materiis aedificandis adhiberi potuerunt, acervus glarea calcandus est.


757
Estne fato? An obedientiam? Dilige voluntatem Dei!


758
Qui voluntatem Dei ex toto corde accipiunt, gaudium et pacem invenies: gaudium quod est in « cruce » positum. Hoc tantum modo inueniemus iugum Christi molle esse, cuius onus non est grauis.


759
Dicas: pax! Salus! Pax illis est cum "bona" ​​voluntate.


760
Haec cogitatio pacem facit, et Spiritus Sanctus eam dat facientibus voluntatem Dei: Dominus regit me, et nihil mihi deerit. Dominus pastor meus est, et nihil mihi deerit.

Quid potest anima perturbare, quae semper sincere recitat hanc sententiam?


761
Ingenuus servus esse volens. Non tibi dicat Iesus legendam quam olim sanctae Teresiae dixit: "Teresiam, volo ... sed mundus non erit."


762
Actus plene consentiens cum Dei voluntate est: "Domine, hoc vis? Bene, sic ego!"


763
Nolite dubitare loqui hoc, Fiat ex corde tuo: Fiat, « coronabit sacrificium tuum.


764
Quanto propius est Deo apostolus, tanto magis cosmicus est. Ipse est apertus, omnes homines et res acceptans, cupiensque omnia in universo Iesu tribuere.


765
tantum amo voluntatem tuam, Deus meus, ut faciam. Etiam ne irem invitus, cederem in regnum coelorum, si tale ridiculum est.


766
Summa fiduciae voluntatis Dei est arcanum beatitudinis in mundo. Dic ergo: Meus cibus est, ut faciam voluntatem eius, "Meus cibus est ut faciam voluntatem eius."


767
Quod genus omissionis et emissionis ita est ut ne iterum pacem perdas.


768
Gaudium cum pace, « gaudium et pax », inevitabilis est et dulcis fructus sperandi in Dei voluntatem.


769
Indifferentia rerum non significat cor frigidum, sicut nec cor Iesu.


770
Non laetus es quod cares, sed quia nimium habes.


771
Qui secundum voluntatem suam exaltat Deus, et in hoc humiliat eos.


772
Te pluries in die interroges: egone id quod nunc facere putor?


773
Jesu, amo omnia quae vis.


774
Gradus: sustine voluntatem Dei, obsequere voluntatem Dei, appete voluntatem Dei, ama voluntatem Dei.


775
Domine, si haec est voluntas tua, fac crucem pauperculam meam!


776
Ne in circulum vitiosus incidas. Saepius hoc cogitas: Postquam hoc vel illud facio, ero liberalis erga Deum meum.

Scisne Iesum te exspectare, ei debitam liberalitatem ei tribuens ut omnia meliora tractare quam possis existimare!

Firma intentio, rationabilis conclusio: cotidie, singulis momentis, Dei voluntatem generose facere conor.


777
Pro- prium, pro- prium, pro- prium illud est quod tibi molestum est.


778
Is tantum accipit alterum. Priusquam omnia facias, te ipsum interroga: Quid me vis in hac re facere?

Deinde, per gratiam Dei, hoc facite!


779
Bonum est dare gloriam Deo, sed praegustare gloriae non quaerunt, quae communicabitur Deo in vita aeterna (vir et uxor, filii, honor...).

Praeter haec, Deus largus est, et centuplum tibi reddet, etiam cum filiis tuis fit. multi facultatem pro gloria sua liberos habere disposuerunt. Habent tamen spirituales infantes innumerabiles. Filii, sicut filii Patris nostri caelestis.


780
Deo omnis gloria, "Omnis gloria Deo." Ipse est Iesus omnia. Nos sine ipso viles sumus, nihili sumus.

Vanitas nostra haec ipsa est: falsa gloria, blasphema putanda est gloriae Dei subripienda, «i» non alicubi osten- dendum.


781
Dominus dixit: Sine me, nihil! " Sine me nihil potes " hoc dixit ut tu et ego non fallam successum sibi .


782
Quomodo audes uteris divina scintilla sapientiae, quae tibi dedit Deus, rationem tuam, facere aliquid quod deo gloriam non afferat?


783
Si finis vitae non est glorificare Deum, vita execrabilis, etiam abominabilis;


784
Da gloriam "omnium" deo. Utere voluntate tua, adiuvante gratia, omnem motum tuum "examine" ut nullum vestigium humanae superbiae ac "satisfactionis sui" relinquatur.


785
Deus meus es tu, et confitebor tibi: Deus meus es tu, et exaltabo te. Program.


786
Ne te ad mundum alliget, nisi sanctissimum illud desiderium. Gloria Christo, Et per ipsum, et cum ipso, Et in ipso, Patri et Spiritui Sancto.


787
Corripite, munda intentiones tuas! Misericordia non esset, si victoriae tuae fructum non ferrent, quod tuae actiones ex natura humana inceptae sunt!


788
Intentio pura est. Superbia propensiones et urgentes carnales, statim sentis ... pugnare debes, et gratia vinces.

Causas autem operis, etiam in actionibus sacratissimis, clare perspicere non potes. Sed penitus in te est vox quae te suspicionem humanarum causarum reddit. ut omnia Gloria Deo.

Protinus singulis vicibus agite: "Domine, propter me nihil desidero. Actum est ad tuam gloriam et amorem tuum".


789
Cum dicis: "Omnem gratitudinem et remunerationem artificialem posthac respuo", proculdubio intentiones tuas bene purificasti.


790
Non sane vis clamare iuvenibus circa te clamantibus: insane! Dimitte mundana quae corda ligant, saepe te deprimunt.


791
Coegi cares ut "Perge". Quam ob rem attrahitis tam pauci homines. Nimis tibi videtur non persuasum esse omnia in mundo omittere propter Christum.

Compara: Centuplum praemium et immortalitatem! Adhuc cogitas negotium malum?


792
Duc in altum. "Rem profunda"! Fossa pessimismum quae te timidum facit. Et laxate retia vestra in capturam, "iicere rete ad piscem".

Non intelligis quod Petrus dixit: In nomine tuo, laxabo rete. "In nomine tuo mittam rete iterum". Dicas etiam ei similis: "Jesum, in nomine tuo requiram populum spiritum!"


793
Novos Apostolos concilians veri zeli signum est.


794
serunt. Exit qui seminat seminare... Missionarius, ubique semen spargens es. Venti gratie flabunt semina cadentia sulcis incongruis... Seminabis semen, confidens quod semen radicabit et faciet fructum.


795
Bona exempla semina bona semina: sed caritas singula seminare cogit.


796
Si non habes studium redimendi omnes animas, tunc amor tuus angustus est. Si non properas ad alios Apostolos intendere furorem, Nimis miserandus amor est.


797
Incertum habes iter tuum. Sine Jesu sequente, in tenebris manebis. Sic, quid expectas statuere?


798
ratione? Quam causam pauper Ignatius Xaverio sapientibus dedit?


799
Miratio tua rationabilis mihi videtur: Deus te in tuo opere invenit.

Invenit itaque primos discipulos suos: retia, Petrum, Andream, Joannem et Jacobum. Et inuenit Mattheum ad ritum.

Et quid magis mirabitur Paulus, quem Deus invenit, cum Christianorum semen perdere conatur?


800
Multae fruges et pauci operarii sunt. Rogate ergo! "Quaerere ergo dominum messis ut mittat operarios ad messem suam".

Oratio efficacissima via est ad novos Apostolos conciliandos.


801
Clamor Dei adhuc est in auribus meis: "Ignem veni mittere in terram, quantum optavi quod iam ardebat?" Sed vides omnia paene exstingui...

Non vis adiuvare ut flammam vadat?


802
Voluisti trahere hominem doctum, alium potentem, alium prudentem et virtuosum, ad faciendum opus apostolicum cum eis.

Da, quaeso, abnegationem tuo exemplo et verbis concilias. Non veniunt! Noli aemulari, quia illis non opus est.

Putasne doctiores, potentiores, prudentiores et virtuosiores fuerunt in die Petri quam in Duodecim Apostolis?


803
Dixit mihi aliquis te soleam habere ad alliciendos spiritus te ad sequendum.

Gratias Deo pro illo favore: ut instrumentum inveniendi sit!


804
Adiuva me clamare: Iesu, anima! Da nobis animas apostolici zeli plenas! Omnia tibi sunt, propter gloriam tuam.

Videbis quod tandem audi nos.


805
Dic mihi, ubi sis.


806
Dic ei... Etiam, hominem quinquaginta homines, qui Iesum super omnia amant.


807
Amicum illum mihi commendasti, frequentem sacramentorum susceptorem, bonae vitae purae discipulum. Sed modo non respondebat. Simulac sacrificium ei memoras et opus apostolicum, a te e scylo fugit.

Curandum non est, non quod satis alacer es, sed accurate adimpleat illud quod in Evangelio scriptum est: « Si vis perfectus esse, vade et vende quae habes et da pauperibus. Deinde, sequere me, in opere apostolico.

Iuvenes abiit tristis. "Abit tristis. "Gratiae respondere noluerunt.


808
"Pars boni nuntii: novus 'insanus' ad hospitium mentis admissus est. Litterae "Piscatoris" est plena perturbatione."

Retia tua praemiis impleat Deus!


809
Pro novo sanguine pugna. Quis non vult suum apostolicum negotium in aeternum tenere?


810
Tuum zelum novi sanguinis, certae plenae devotionis signum est.


811
Memorarisne tu? Vespere autem et ego orans simul, et aqua iuxta me profluebat. In quiete Castiliae atmosphaera etiam varias undique linguas audiebamus, nobis graviter clamantes se adhuc Christum nescire.

Crucifixum sine pudore oscularis, et rogas ut sis apostolus apostolorum.


812
Optime scio quantum tuam matrem ac familiam amas. Tamen, quamvis huiusmodi sollicitudines, adhuc expectatis impatienter occasionem montes transire et in longinqua loca ire! Quia ardor messis obliviscitur edendi et dormiendi.



813
Omnia propter amorem Dei facienda sunt. Ita, non parvae res, res magnae sunt. Perseverantia in parvis ad amandum Dominum est heroica.


814
Quam valida sunt parva pro Dei amore facta!


815
Visne vere sanctus esse? Minutissima officia adimple: fac quod tibi facere est, fac cum intentione.


816
Si parvas leviter capias, tunc es in semita mali.


817
Sanctitas "magna" consistit in implendo "parva officia" uniuscuiusque momenti.


818
Magni humani spiritus magnis rebus student.


819
Tu enim in pauca fidelis "in parvis fidelis," veni et fruere benedictionibus domini tui! Hoc est verbum Christi. Estote fideles in parvis! Cum his qui parvis fideles sunt regnum caelorum, nunc adhuc parva contemnitis?


820
Noli despicere in parvo incipiens. Olim animadverti inter semen plantae annuae et semen arboris centuriae non esse differentiam quantitatis.


821
Noli oblivisci omnia magnalia in mundo parva incipere. Monstrum natum esse behemoth, praemature mori tenetur.


822
Dicis mihi: Cum facultas aliquid magnum faciendi, tunc faciam? Mihi quidem persuadere vis et simul tibi persuadere vis. Sed sine apparatu et exercitatione quotidiana, potesne aurum vincere in Olympiis supernis?


823
Vidistine aedificium illud ingens, quomodo aedificatum est? Alter lateris, alius lateris, miile, fed fictilis alter. Caementum, sacculum post sacculum. lapidesque singillatim. Haec ad totum minuscula sunt. Est unum post alterum talea. Operantur autem de die in diem et in horam et in omni hora.

Vidistine aedificium illud ingens, quomodo aedificatum est? Mox levibus freti.


824
Animadvertistine umquam amorem humanum super rebus "parvis" esse aedificatum? Dei amor igitur etiam in « parvis » fundatur.


825
Exigis ut officia tua amussim exsistentes perficiant. Opusculum illud humile, fastidiosum, est tua precatio actionis quae efficit ut gratiam recipias quam debes ad magnum, magnum, altum, opus faciendum somniorum tuorum.


826
Omnes pauperes, etiam sanctitatis, implicantur stamina frivolarum nugis, in luculentum, heroicum, in peripetasmata aut instemam rem in purissimis eius intentionibus — Virtus vel peccatum.

Fabulae veteres saepe gesta heroum describunt, sed omnia cum vulgaribus miscentur. Spero te semper posse fideliter in parvis quoque rebus versari.


827
Fuistine umquam cogitare destitisti magnos numeros ex multis parvis numeris constitutos esse?


828
Experientiam gravem expertus es, sed lectionis ne obliviscaris. Gravis nunc ignavia tibi est, ut videtur, structa e parvo tuo cotidiano pectore.

Magna impedimenta vincere "non" tibi "non" parva impedimenta vincere.


829
Videsne lucem in oculis Iesu, cum vidua illa paupercula in templo erat, offerens munuscula? Habes etiam quod des illi quod possis dare, non refert quantum id quod est velle dare.


830
Noli esse stultus! In magno opere Christi es vere sed parvae cochleae.

Sed si haec cochlea non est clausa, vel de loco suo primo prosilit, scis quid consequentia erit? Magnae partes laxare possunt, et anni rumpere possunt.

Totum opus obstruetur, et machina tota abscindatur.

Quam magna est cochleae parvae!


831
Inter eos qui circa te sunt, anima apostolica, lapillus mittitur in lacum. Vultu tuo ac verbis primum murmurem creasti, hunc, alium .... alium, alium, alium altero grandiorem.

Nunc intellegis magnitudinem missionis tuae?


832
Quam mundus desiderat locum suum relinquere! Quid, si omne os, omnis musculus in corpore humano locum capere voluit, qui ei non convenit?

Nulla alia ratio displicentiae mundi est. fili mi in loco tuo, in quo consistas, quantas facere potes in regno domini mei?


833
duces! Confirma voluntatem tuam, ut Deus te ducem facere possit.

Nonne vidisti praestigias notarum secretarum societatum? Numquam massas adlicere potuisse. In cubilibus suis factus est coetus daemonum similis ad incitandos populos, et provocavit eos, et fecit eos sequi demones, ut perturbarent ordinem ... in gehennam. Odiosa semina spargunt.

Si vis, potes verbum Dei divulgare, sanctissimum verbum, quod nunquam deficit. Si benignus es, si responderis, per tuam personalem sanctificationem, alios quoque sanctificare potes. Regnum Christi, Omnes cum Petro ad Jesum per Mariam.


834
An quicquam stultius quam aurea grana tritici in terram iacere et inaniter putrescere? Sed sine magna stultitia lucrum non est.

Liberi, quam liberales sumus?


835
Vis esse coruscans stellam, flammam coeli?

Facem melius esse, ut homines tacite ardentes in contactum cum hominibus illustrent. Apostolicum hoc opus est, et ad hoc natus es.


836
Stultum est inimicum esse vociferatorem. Si ille inimicus est Dei inimicus, grande peccatum est. Ita in agro professionali nunquam plaudam qui utitur scientia sua ad ecclesiam impugnandam.


837
ruunt! ruunt! ruunt! Hoc fac, hoc fac! Febre, demens agere volentem! Miros eventus fac...

In gradu spirituali: paucas ligaturas ligneas, paucas pannos tinctas, cardboard lacqueras... ruunt! Rue super! Hoc fac, hoc fac! Homines ubique currunt: hic et illic.

"Hodie" operantur tantum eorumque visio ad "hodie" limitatur. Aeterno oculo omnia debes, et praeterita et futura « ante te observare ».

tranquillitas. Omnium saluti. pacto interioris vitae. Non feram curras, mutationem non furialiter petas, ubi sis, ut potens spiritualis generator, multis lucem ac vigorem afferes, sed vigorem et lucem tuam non perdes.


838
Noli inimicos facere, tantum amicos fac. Dextra amici : qui tibi benefacere volebant aut facere : sinister : si laedere volebant aut nocere tibi.


839
Singula laboris apostolici non loqui nisi in bonum proximi.


840
Tua donatio tam minus nota sit quam Iesus per triginta annos fecit.


841
Ioseph et Nicodemus ab Arimathaea Iesum in secreto visitaverunt et in pace et in tempore triumphi eius.

Sed dum alii crepant, audacter « fortiter » profitentur amorem suum erga Christum ante potestatem. ab iis disce.


842
Noli solliciti esse de hominibus "te agnoscentes" pro actibus tuis. Haec est odor Christi. Praeterea quamdiu illi soli laborasti, gaudes in implendo quod scriptum est: Ut videant opera tua bona et glorificent Patrem vestrum qui in caelis est.


843
Non manifeste, sed quasi in occulto, non manifeste, sed in occulto: ita ut iret Iesus ad participandum Festum Tabernaculorum.

Ipse etiam cum Kropa et sociis suis in via ad villam Emmaus clam progreditur. Sic ergo vidit eum Maria Magdalene post resurrectionem.

Non tamen cognoverunt discipuli quia Iesus est: « Discipuli non cognoverunt eum esse Iesum », qui etiam occulte apparet in miraculo piscationis, quod in sancto Ioanne continetur. Sed ut homines amet, multo magis in pane absconditur.


844
Aedificare splendidis mansiones? Luxuriosa palatia? Erigant, aedificent.

anima! Animas vitam donemus, illis mansionibus, illis palatiis!

Quam pulchra nobis parata est habitatio!


845
Una mantrarum tuarum: "clavum semper ferio in capite." Risum fecit me, et etiam me aliquandiu fecit cogitare!


846
Assentio: Tuam honestam sermonem, seu cordis ad cor colloquium, efficacior est quam publica, grandis oratio ante millia.

Sed cum oratio exigitur, dicendum est.


847
Cum uterque vestrum solus est, non es valde efficax. Sed cum amore Christi unitus es, mirabiliter operatur.


848
Martyr vis esse. martyrii viam tibi do, quam potes: apostolus non dicens apostolus, esto missionarius in missione, non praedicator praedicator: esto vir Dei, et vide mundana Sinica: noli ostentare. !


849
ite et eum impedite! Dic ei vetustum esse: nemo putat scaenicum optimum esse vecturae modum. Ita fit cum iis qui "skepticismum" effodiunt vel incredibilem "liberalismum" saeculo XIX.


850
Qualis hic sermo est! Vulgati ac turpis! Et debetis esse cum illis in officio, in universitate, in cella operativa, in mundo.

Si inclusos interrogaveris, derident te. si fastidium, augebunt. Si abieris, ibunt.

Solutio est: primum pro illis orate et pro eis exorate, deinde fortiter et « iustus operarius apostolicus ». Postero tempore te video, pauca te utilia verba secreto docebo.


851
In iuvenibus « providentiae indiscretionem » aggrediamur.


852
Conare nosse viam Dei "infantem" et noli "cogere" te ut hanc viam sequaris. Spiritus Sanctus operetur in te!


853
Ruzi via desertio est, innocentia spiritualis. Nihil horum stultitia est, sed fortis, solida vita Christiana.


854
In vita spirituali infantiae numquam puerile aut puerile est id quod "puer" dicit aut facit.


855
In Deo infantem trahens non est stultitia spiritualis, nec est "motus", sed est via sana et fortis, quae facilis videtur, sed arduum est: in hac via per Dei conciliationem incipere debet ac pergere humanus spiritus.


856
Vestigium divinum infantium requirit obedientiam intellectus, quae difficilior est quam obedientia voluntatis. Ad regendum intellectum, non solum est gratia Dei, sed etiam assidua exercitatio voluntatis nostrae, voluntatem etiam atque etiam denegare, sicut dicitur "non" carni. Ideo ad sequendum "vestigium", ut puer efficiatur, fortis et virilis voluntas habenda est, quae paradoxon est.


857
puer factus est. Liberi semper audaces sunt. Quis lunam carpere vult? Quis ut id quod volunt?

Talem puerum gratiae Dei commendans permultum desiderat eum velle Dei voluntatem agere, Iesum amare et omnem scientiam artificialem in eius potestate possidere. Tunc habes apostolum modernum, qui est similis Apostolo. Utique et Apostolus, quod Deus expectat.


858
Puerum esse diligentiorem. Sed ne desinas in amoris ostentatione: vidistin' quid stultius quam "puerum adultum esse simulans" vel "multum se puerum esse simulans"?

Esto puer cum Deo! Ut sit talis parvulus, In omnibus debet esse virius. o! Malos etiam canis mores tollendum.


859
Aliquando volumus aliquid puerile facere. Parva quae agimus in oculis Dei valent, et quamdiu non mechanice agimus, haec "parva" evenient, sicut amor semper consequitur.


860
Ante Deum æternum, natu minor es ante te.

Numquam obliviscar: praeterquam parvulus es, Dei filius es.


861
Puer, ardentem desiderium habuisti emendandi gravia adultae vitae tuae peccata.


862
Inepta, puer, aliquando aliquid a magistro abscondis, iam puer non es quia innocentiam perdidisti.


863
Puer, si vere parvulus esses, omnipotens esses.


864
Ut parvulus, nullas sollicitudines habes. Quia pueri celeriter laborum suorum obliviscuntur et se in ludos solitos reducunt. Si ergo omnia dimiseritis in manibus Dei, non solliciti estis, quia in Patre requiestis.


865
Fili, sanctifica diem tuum.


866
Huic dic, carissime puer, opus eorum qui Dominum nesciunt, et naturalia ei dedica gaudia pauperum puerorum, qui pias scholas frequentant.


867
Liberi nihil sui habent, omnia parentum sunt. Et Pater tuus caelestis semper exacte novit quomodo rem familiarem disponat.


868
Hedulus, a little kid. Non plus quam duos annos natus, at most three years old. Quia maiores liberi sunt nequiores, iam inestimabili mendacio usi sunt ad parentes suos decipiendos.

Et hoc est, quia habent inclinationes vitiosas, peccantes, sed non habent experientiam peccati. Haec experientia docebit eos "disciplinam" peccati, permittens eos dolosum suum falsitatem vestimento veritatis operire.

Perdiderunt innocentiam, quae est necessaria infantibus coram Deo.


869
Sed, pueri! Cur in alto calcibus insistis ambulare?


870
Noli esse maior. Esto puer, semper puer eris, etiam cum senueris ac morieris. Cum puer cadit, nemo miratur, pater autem eum statim portat.

Cum adultus cadit, prima reactio hominum ludibrium est. Aliquando, post hanc primam reactionem, ludibrium ad misericordiam vertit. Sed adulti resurrexerunt in suo.

Experientia tua tristis est quod cotidie plenus est impedimentis et lapsibus. Quid esses, si puer non fias?

Adultus esse non vis, puer esto. Sic, cum ceciderit, manus Patris tui celestis naturaliter te extollet.


871
Fili, da poposcit obedientiam.


872
Noli oblivisci quoniam Deus filios diligit, et eos qui fiunt parvuli.


873
Paradoxum in mente infantis: Cum dederit tibi sic dictam fortunam in mundo, clamabis in corde tuo cogitare de bonitate Dei et de tuo malo. Laetare in corde tuo, cum Iesus dat tibi quod homines dicunt calamitatem, quia semper tibi dat quod bonum est tibi, et mirum est momentum, cum amas crucem.


874
Audax puer, clama: Quam magnus est amor Maximi Teresiae! Xaverii cor tam igneum est! Quantus vir Paulus fuit! o! Iesus, ego te amo plus quam Paulum, Xaverium et Teresiam!


875
Noli oblivisci, puer inepte, magnus ille amor te omnia potens facit.


876
Noli tuum bonum habitum sanctitatis "slamming", puer, perdas.

(Adnotatio: Ad Eucharistiam subinde ite).


877
Cum appello te "bonum puerum", non puto te esse servatum aut timidum. Si non es fortis, ordinarius, non apostolus, risum eris et irrisorie Corydon.


878
Puer bone, dic Jesu millies in die: amo te, amo te, amo te.


879
Cum deprimeris infirmitatem tuam, noli contristari. Honorabimur tuis delictis, sicut sanctus Paulus. Quia pueri sine timore ludibrium maiores suos imitari possunt.


880
Errores et delicta ne te permittant, etiam gravia casus, te a Deo conservent. Infirmus puer, si sapiat, iuxta patrem iuvet oportet.


881
Ne perturbetur cum tibi molestus es facere choras Qui te facere vult. Tarde, ridebis.

Nonne vides quam invitus puer innocens poculum in manu patri tentanti dederit? Ille tamen patri dedit: amor omnia vicit.


882
Cum bene, praesertim bene facere conaris, evenit ut sui vincant. Dic Jesu humiliter : Vides me non posse bene facere ? Si me non adiuvas, ego peius faciam!

Misere tui pueri: Vides, cotidie cupio magnum caput scribere in meo libro vitae. Sed nimis rusticus sum! Si dominus manum non teneret, pulchra verba non solum scriberem, sed schedulas deformis atramento maculas ubique scriberem.

Posthac, Iesu, scribamus duo simul!


883
Meus amor, fateor satis stolidus laedere aliquem cum cupio blandire. Quaeso, ut animae meae mores emendes, Te mihi dares teneritudinem et affectionem pueri in fortitudine pueritiae meae, ut expressio intimae erga parentes amoris.


884
Plena es infirmitatis, quam quotidie clarius vides. Sed te non terrent. Deus scit quod plures fructus ferre non potes.

Tuum casum imprudentia, tui prolis casus, Patrem te magis curare facit, et Virgo Maria pias manus non dimittet. Quotidie, quando Dominus te de terra erigit, opportunitatis opportunitatem ut eum arcte amplectaris, in aperto pectore caput tuum lassum pone, et dilectissimi cordis pulsus obruat te.


885
Altera nulla, alia, alia nulla est. Fer eos! Non intelligis quam parvus sis, neque aliud est quam parvas illas cruces in vita dare potes?

Vides etiam unam crucem, aliam crucem. Altera nulla, altera quam acervus!

Denique, puer, magnum aliquid facere didicisti: amare.


886
Cum purum cor exprimit ad Dominum veniae desiderium, hoc scito, quod desiderium suum mox implebitur, Iesus avellet caudam suam sordidam, quae eum detraxit praeteriti temporis inopia. immunda, quæ adhærentia terræ, auferet, et oneribus ejus levabit. Absolvet onera mundana cordis infantis, ut ascendat ad majestatem Dei, et dissolvat eum in igne vivo amoris sui, Deus ipse.


887
Frustratio ista debetur defectui liberalitatis, casus, errorum iteratorum, fortasse solum superficialium, sed saepe sentias sicut te pretiosum thesaurum contrivisti, sanctitatem tuam.

Noli solliciti esse, callidos adhibe vias quas simplices pueri similes difficultates solvent ad vitam tuam supernaturalem.

Dilecta patris sui propter vulnerabilitatem et incuriam saepe frangunt, reos sentient et clamant, sed ad consolandum dominos ibunt. Pater eorum rei pretium obliviscitur, et non modo liberis suis benigne condonavit, sed eos, quantumvis pretiosos, consolatus atque hortatus est. Discite!


888
Preces vestrae confortentur, puer non infirmatur.


889
Pro iis qui Jesum amant, orationem, etiam hebetem, saepe dulcem finem habent doloris. Pergens ad orationem est sicut puer irruens ad comedendum pocuU amarum post pill.


890
Saepius in orando distrahuntur, et distentiones vitant: sed si distrahuntur cum operam dares, ne cures.

Nonne vidistis in vita communi, etiam puer bene moratus, tantum deridere cum materia sua circa illum ut saepe ignoraret quid pater diceret? Hoc non significat defectum amoris vel observantiae, sicut infirmitas infantis et puerilitas.

Tunc tu es parvulus coram Deo.


891
Cum oras, subitae cogitationes istae fluunt, quasi tristis negotiatio gubernans, et potentiae activae, quam infantem tuum ad te ducit via. Aliquoties, in illis cogitationibus paulisper morate, Deum orate pro iis qui praeter intentionem recordati sunt.

Deinde orare perge, donec oratio expleta sit. Cum perditio tempus placet hoc orare, gaude et crede tibi Iesu placere.


892
Puer ens est optimus rei semper! Cum adultus aliquid petierit, necesse est ut resumpserit suam.

Cum aliquid puer petierit, cum puer nihil habeat, satis est dicere: "Filius sum" et sic.

O deus! Dic ei in toto corde tuo: Filius Dei sum.


893
Perseverare. Cum vocatus est puer ianuam, semel, bis, pluries, clamabat et diu sine rubore. Qui ad aperiendam ianuam exivit, iam iratus est, sed videns quod esset simplex et innocens puer, animum amisit. Idem dicendum est de tua necessitudine cum Deo.


894
Vidisti quomodo filii gratias aliis? Estote similes illis, in bonis et malis, dicite Jesu sicut illis: "Tanta bonus es! Sic bonus es!"

Verbum hoc ex corde est parva via infantis, et faciet pacem. Est modus et temperantia in lachrymis et risus, sed in amore non est mensura et moderatio.


895
Labor fessos facit et orare non potest. Scito te semper coram Patre tuo esse, si ei non omni tempore loqui potes, sed eum subinde intueri potes ut puer, et rideat tibi.


896
In Eucharistia post Eucharistiam non potes adiuvare sed statim orare: Iesus, da mihi hoc, Iesus ille spiritus, Iesus hoc opus.

Ne cures, noli opprimere. Nonne vidisti quomodo pater pius et puer innocens et audax se habet? Puer antequam pater osculari posset, in sinum suum Candy pervenit. Ita ......


897
Gratia nostram roborat voluntatem, eamque omnipotentem coram Deo reddit. Quam ob rem dicamus nos in publico onerario et tantam Deo contumeliam cernentes, sincere dicamus Iesu: "Deus meus, volo facere tantam charitatem et poenitentiam, quanta pluries volvitur rota. "In illo tempore, in oculis Jesu, amavimus sicut vellemus, et multum expiavimus;"

Hoc genus “stultationis” non est fabula nimis longe petita, sed dialogus aeternus inter puerum innocentem et patrem amantem;

"Dic mihi! Quantum amas me?" puer retrusit." Multum, multum, decies, decies!"


898
Si vitam « Infantis Path Dei » vivis, cum sis parvulus, debes amare dulcia sicut puer, et amare « dulcia spiritualia ». Est ac si "quis aetas tua" bona desiderat, quae tibi Virgo reservavit.

De eo pluries in die cogitans, in paucis secundis: Virginem Mariam, Iesum, Tabernaculum, Eucharistiam, Dei amorem, passum, Spiritum Sanctum in Purgatorio, homines in certamine, Pontificem, Presbyteros; fidelis, anima tua, anima familiae tuae, angelis custodibus, peccatoribus.


899
vocula Keji tam dura est! Luctaris. Quasi dicat aliquis: Cur tam fideliter exerces regulas vitae minutas? En vidistin' quam facile pueri decipi possint? Noluerunt accipere medicinam amaram, sed dixit eis aliquis: "Age, age! Hoc teaspoon est Pater, et alia teaspoon est pro avia.

Idem facere potes: indue quarta cinguli horae (forma abnegationis corporis sui) pro animabus in purgatorio, quinque minuta pro parentibus, quinque minuta pro fratribus tuis in opere apostolico, donec habeas. omnia opera. usque ad tempus praefinitum.

Quam valida est abnegatio tua, si feceris!


900
Solus non es. Laborem libenter tolera. Infelix puer, non sentis manum virginis tuam? Sed non vides mundi matrem, brachiis post se fixis, nutantes nutantes? Solus non es, Maria tecum.


901
Jesus, etsi amem Dominum moriar, gratiam non possum reddere, quam effudisti in me, ut parvulus me adiuvaret.


902
Cur non constanter, vere, nunc te Deo das?


903
Si videas viam tuam clare, sequere eam. Quidni te detineat ignaviae dimittas?


904
Euntes praedicate evangelium ... Ego sum semper vobiscum: Hoc dixit Iesus, et dicit vobis.


905
Admirabile studium erga exercitum multos in vita sua fecit. Noli oblivisci Christum etiam suum "exercitum" habere et populum pro eo "in exercitu" esse electum.


906
Et regnum eius non erit finis.

Annon laetus es tali regno servire?


907
Nesciebatis quia in his quae Patris mei sunt oportet me esse? "Nescis, ego ubi sit pater meus?"

Haec est responsio puerorum Iesu. Ille respondit matri similem esse, quae se periisse putavit, et per triduum quaesivit. Ad haec respondeant verba Christi, quae sanctus Matthaeus scripsit: "Qui amat patrem aut matrem plus quam me, non est me dignus."


908
Nimis rusticus es de valore causae apostolicae per suam speciem diiudicare. Hoc vexillo centum minas carbonis quam manipulum adamantinis mavis habere.


909
Te ipsum consecrasti et Deum rogas ut novam tibi vitam donet, « signaculum » ad confirmandum munus tuum ut homo Dei nomine dignum.


910
Tuum specimen, vocatio insania est. Amici et fratres omnes insani.

Numquamne audisti clamorem ab imo corde? Firmiter responde, Deo gratias habere, quod te ad ordines huius furiosi adiungas.


911
Scripsisti mihi: "Magnum desiderium nostrum proficiendi in hoc" lente impatiens est. Quando terram exibimus? Quando perrumpemus? Quando mundum videbimus nostrum fiet?"

Dicis etiam: "Si Deum orando urgemus", hoc desiderium non est inutile. Tunc bene utimur tempore nostro.


912
Intellego dolorem cum videas quid facere debes, sed cogeris desinere facere. Quamvis vota tua universum transcendant, nonnisi parvas exercitationes negotia uno momento componere potes.

Sed dic mihi, quando fiat in usum nostrum "exsequendi propositum"?


913
Noli dubitare: vocatio tua maxima est gratia quam Deus tibi dare potest. Lorem ipsum pro quo.


914
Illae humilitatis gradus, mediae gradus, et altae gradus sunt tam miserabiles, vitam idealem non habent! Illi animos nescire se dant: turba est, vulgus, grex bestiarum.

Jesu, adiuvante misericordia tua, hanc turbam vertemus in sectatores, turbam hanc in exercitum, et ex hac turba porcorum eligite ac purificate eos qui immundi non erunt.


915
Opera Dei non sunt vecti vel lapides gradiendi.


916
Domine, in furiosos nos converte, et per hanc pestiferam insaniam ad tuum opus apostolicum plus conciliet.


917
Nonne cor nostrum ardens erat in nobis, dum loqueretur in via? « Nonne cor nostrum ardens est cum nobis in via loquitur?

Si apostolus es, pauca haec a discipulis Emmaus naturaliter ab ore collegarum tuorum, postquam tibi in itinere vitae occurrerunt, venire debent.


918
Cuncta da operam apostolicam, sine ullo praemio in mundo quaerendo.


919
Apostolum rogans te Dominus noster admonuit ut numquam obliviscaris te esse "Filium Dei".


920
Unusquisque autem vestrum quaerat esse apostolum apostolum.


921
Sal es, anima apostolica. Bonum est sal, "bonum est sal" est quod in Evangeliis legitur, si autem sal evanuerit, "si autem sal salsuginem suam amittit", vanum est, pro solo et stercore, nisi cum proicitur vastum. auferet.

Sal es, anima apostolica. Sed faucibus condimentum nisi...


922
Fili mi: Si apostolatum tuum amas, ergo amator Dei esse debes.


923
Cum vere tuo opere apostolico "notus fueris", opus apostolicum erit tibi scutum contra incursus inimicorum in terra et ab inferno.


924
Semper oremus Deum pro vobis vestrisque sociis ut in apostolico opere perseveretis. Quia adversarius noster diabolus nimis bene novit quod sis ei magnus inimicus. Quam laetum esset si aliquem in tua acie ruentem vidisset!


925
Fratres observantes studeant scire quomodo primi fratres in suo ordine vixerint, ita ut vestigia maiorum sequi possint. Vos ergo, laici Christiani, studetis cognoscere et imitari vitas eorum discipulorum Iesu, qui noverunt Petrum, Paulum et Ioannem, qui omnes fere fuerunt testes mortis et resurrectionis Domini nostri.


926
Quaeris a me, et respondeo: perfecte quod petis est perfecte vivere in loco, officio, ac dignitate, quam Deus tibi per superiores tuos donavit.


927
Orate pro invicem. Estne aliquis qui dubius? Sed alia?

Serva orantes et ne perdas pacem. Quibusdam abis? Aliquid amisit? Deus ab aeterno te numeravit omnia!


928
Sic est tibi. Dixisti mihi: "Prospiciens a summo, non potes videre planitiem per miliaria in circuitu, solum montes et montes. Interdum scena certum locum mutare videtur, sed postquam nebulas et nebulas purgaverunt, solum languor videri potest. montes."

Sic est, et sic debet visio operis tui apostolici, quod mundum debet perfundi. Sed non est tibi via prompta via, habes super montes et montes ascendere et viam tuam dirige in vestigiis tuis.


929
Suspendite crucem in pectore tuo? Bene Sed crux in umeris tuis debet poni, crux in tua carne sepeliri debet, et crux in tua sapientia abscondi debet. Tunc vives per Christum, et cum Christo, et in Christo, et tunc solus eris Apostolus.


930
Animas cum apostolicis cordibus, imprimis cura ut valeas. Dominus meus quondam dixit per beatum Matthaeum: "In die judicii multi dicent mihi: Domine, Domine, non in nomine tuo prophetavimus, et in nomine tuo eiecimus diabolum, quia in te multa signa fecisti; nomen tuum? Tunc dicam eis: Numquam novi vos; relinque me, maligni.

Sanctus Paulus dixit: Nolite avertere millia passuum post Evangelium aliis praedicantes.


931
Sanctus Ignatius cum militari cerebro describit nos quomodo diabolus innumerabilia daemonia collegit, eas in diversis regionibus, urbibus et oppidis disponit, et eis ante loquitur, rogans ut in mundo vincula et compedes colligantur. nullus evadat.

Dixisti mihi te ducem esse velle. Sed quid opus est duce in compedibus?


932
Nota apostoli, quamvis manifestas et certissimas infirmitates, sinceri, simplices, dolosi.

Habes etiam manifestas et certissimas infirmitates. Spero te etiam simplicibus et vanis qualitatibus non defuturum.


933
Dicitur quod homo orando Domino nostro dixit, Jesus, amo te, et de coelo responsum audivit, "Amor agendo est amor, non amor verbis dulcibus."

Cogita, num etiam hanc increpationem amantem mereris?


934
Ignis missionarius est divina dementia, quam te quoque habere opto, et has notas habet: fames christiani doctoris cognoscendi, sollicitudo animarum assidua, perseverantia inconcussa.


935
Ne in lauro tuo quiescas. Si secundum naturam humanam, habitus ille et incommodus et incomptus est. Quid ergo fit cum isti honores non tui, sed Dei sunt?


936
In opere apostolico obedire, te exstinguere, et sententias personales non extollere.


937
Numquam erit homo qui multum operatur et parum orat.


938
Conare ita vivere ut vitam solacii et commoditatis sponte deseras, ut in alio qui Deum amat videre non vis.

Meminisse te esse granum frumenti, de quo in Evangelio agitur. Si non sepelias in terra et morieris, nullus erit fructus.


939
Viri et feminae in mundo viventes sunto, non viri et feminae qui mundum stare non possunt.


940
Noli oblivisci unitatem vitae symbolum esse, divisio autem corruptionis ac cadaveris confirmatio.


941
Obedientia est via certa. Superioribus oboedientia caeca est via ad sanctificationem. Obedientia una est via in opere tuo apostolico. Nam in causa Dei habere spiritum est obedire, vel omittere.


942
Vides, fili mi, te non esse hominem solum, qui cum aliis copiis ad benefaciendum coniungit.

Satis est, sed adhuc non est satis. Tu es apostolus, ut mandata impleas, quae Christo obedire debes.


943
Cum de hominibus, cavendum tibi est ne illi velint ad te clamant (et non sine causa): "Satis habui de his hominibus "cultu".


944
Oportet te in amorem Dei et ignem animarum salvantium transire ad alios, ut illum de generatione in generationem transire possint, et ad eos qui secum operantur, transmittere.

Quanta calories mentis opus est tibi! Quam responsalitatem habes, si discesseris! Et nolo suspicari, si exemplum mali posuisti, quam altum est peccatum tuum!


945
Audiens verbum Dei in spiritu critico ostendit te non mentis sanum esse.


946
Si vis te Deo in mundo consecrare, potior est quam doctrina (prudentia est mulierum quam doctrina), magis transcendens fiet oportet et in oratione cum Deo intimius coniungas. Stolam magnam invisibilitatis geres, omnem sensum ac facultatem tuam tegens: orationem, orationem, orationem, poenitentiam, poenitentiam, poenitentiam.


947
Miraris cur sim in favorem non esse "uniformis" in opere tuo apostolico.

Dico vobis: Unitas et diversitas. Dissimiles es, sicut coeli sancti singularem suam habent naturam. Si autem omnes Christo similes essent, non essent sancti.


948
Tu, dilecte Fili Dei, fraternitatem et sororem nostram sentis et vivis, sed non nimium prope.


949
Desiderium ducendi in causa apostolica frustra est in hoc mundo et discrimen vitae aeternae.

si Deus voluerit, tu vocaberis. In hoc loco accipiendum est. Sed oblivisci non debes, quod ubicumque fueris, te ipsum sanctificare potes et debes, quia ideo locum illum suscepisti.


950
Quantum te deceptionis expectat, si pro Christo laboras et responsalem onus intelligas!


951
Causae apostolicae praeesse praeparetur, omnes aegritudines omnium hominum infinita caritate perferre.


952
In opere apostolico inoboedientia et fictio tolerari non possunt. Scis, nec insipiens nec imprudens simplicitas est.


953
Tu responsalis precationis ac sui ipsius abnegatio pro eo qui tuam apostolicam causam suasque intentiones ducit. Quod si hoc munus non expleveris, efficies ut existimem te tuo itinere deesse ardorem.


954
Cum Superior tuus sententiam tuam petit et cum eo dissentis, eum speciali reverentia prosequaris. Et, ne refellat eum ante subditos, etiam si erraverit.


955
In apostolatu vestro, quantumvis potentes sint, nihil est necesse extra inimicos timere. Hostis terribilis est: cares "pater et filius" et "fraternitas".


956
Optime scio te ridiculum (etiamsi ab potente hoste) inveneris, te ab aliis despectum, dum Deo et fratribus tuis in apostolico opere despectum sentis coniungi? Quid moror?


957
Saepe tormento opus apostolicum comparant: anni, pistores, valvulae, cochleae ...

Ed, tua Ed, est ducatus.


958
Expurgate illam "complacentiam" quae vos ab his qui circa vos sunt separat. Eos audi et cum eis simpliciter colloqui, tunc demum ministerium tuum apostolicum dilatabitur et fructificabit.


959
Contemptus et persecutio signa sunt dilectionis Dei benedictionis. Sed nihil est melius argumento ac nota amari quam : obscurum.


960
Fluctibus asperis formatur sonus dorsum undarum frontem impellentibus undis. Sanctitas igitur vestrae apostolici operis singulis vestrum virtutibus formatur.


961
Homo Dei fieri debet, homo vitae interioris, vir orationis et sacrificii. Apostolicum opus tuum sit redundantia vitae interioris tuae.


962
Unitas. Unitas et obedientia. Horologium multas partes habet, et quamvis exquisitum sit, si tempus nesciat, quid mihi opus est?


963
In opere tuo "factiones" non efficiunt. Hoc opus Apostolorum abhorrebit, quia si "factio" vim obtinet ac denique magnam causam dominatur, mox magna illa causa in parvam rem "factionis" refugiet!


964
Misere mihi dixisti: Nimis multi sunt viae: multae sunt viae, ut in hoc mundo pulcherrimo et diverso, unusquisque viam suam inveniat.

Obruit? Secura iter elige, et confusio affirmatio fit.


965
Gaude, cum videris alios bene facere in actionibus apostolicis. Ora pro eis plurimas Dei gratias, ac gratiarum responsiones.

Tum, ite. Tibi persuade, te non aliter habere.


966
Si ergo irasceris cum videris alios laborantes pro Christo sine labore tuo sedulo, ostendit te non esse sanum spiritum. Mementote quod sanctus Marcus scripsit: "Magister, vidimus hominem in nomine tuo exorcizatum dæmonia, et prohibuimus eum quia non sequitur nos." Jesus autem dixit: "Nolite prohibere eum, nemo enim qui fecit signa. statim in nomine meo calumniabitur me: qui enim non contradicit nobis, pro nobis est.


967
Si amore Dei cares, vanum est te tanto opere exterius elaborare. Hoc est instar suendi vestes acu non lina.

Quam misericordiam, si in fine apostolicum opus "tuum" fecisti ac non "suum" opus apostolicum!


968
Gaudeo, fili, te benedicere, pro fide apostolicae missionis, quae te ad haec scribenda impulit: "Non dubium est quin futura sit certa, etiam si infirmi sumus. Caput nostrum (Christus). Ut omnes unum sint! "Omnes unum sint!"


969
Qui suas actiones aliis reliquerunt, et orationi et passioni se dedunt, in hac vita non honorabuntur, sed coronae eorum fulgebunt in altera vita in regno aeternitatis! Quam beatus est « labor apostolicus »!


970
Immo vero apostolatum tuum tacitum sed activam missionem vocavi. Non opus est quae dixi recipere.


971
Devotionem vestram erga antiquos credentes bonam esse existimo, et operam dabo ut eam colatis, ut vos quoque efficiamini tam alacres, quales sunt in illa quiete, fidentes et efficax opus apostolicum.


972
Ne dicas nescis quid dicas quod "delibera ac fidens apostolico opere exerces". Dicam enim vobis in psalmo, Dominus dabit verbum evangelizantibus virtute multa.


973
Opportune tuum susurram ad amicum haesitanti, colloquium cum eo tempore opportunum, consilium professionis ad studia collegij emendanda, tua cauta et audaci consilio, sedulam aperis visionem, Tota "amicitia secundum opus apostolicum. "


974
"Apostolica mensae opus": vetus Patriarcharum hospitalitas, cum Bethania fraternitate iuncta. Quod cum facimus, quasi vidimus Iesum hospitem et hospitem in domo Lazari.


975
Perstare necesse habemus ut festivitates et consuetudines christianeamus. Duae dubitationes sunt quae instanter vitandae sunt ad publicas epulas nimis religiosas vel ad valorem religionis non habendum.

Orate ut Dominus nos mittat operarios ad hoc opus urgente faciendum. Appellare possumus illud « opus apostolicum recreationale ».


976
"Epistolarium apostolicum" laudas. Quod scribis : " Aliquando nescio quid pro minimo recipientis beneficio chartam induere." Cum scribere coepi, dixi ad angelum custo- di : Vnum spero fore ut haec epistola proderit amico. "Quamquam de minimis tantum scribam, nemo me aut amicus meus hoc momento spoliare potest: tempus cum pro necessariis orem".


977
"Antequam litteras istas accepi, sentiebam innominatam melancholiam. Lectis litteris valde gavisus sum et sciebam quomodo alii laborabant." Alius dixit: "Ecce epistola tua et evangelium a fratribus meis videor esse nostra. somnium felicitatis in hoc mundo." Alius dixit, "Sentio valde felix has litteras recipere, et simul scio me esse amicum tot amicorum!" accipere pudet, acceptis litteris sic et sic. illis me confero, et plane careo animo."

Nonne hoc "opus apostolicum" est valde efficax?


978
Venite post me, et faciam vos fieri piscatores hominum. Sequimini me, et faciam vos piscatores piscatores.” Dominus his verbis non sine causa utitur: Capere homines est instar piscium, caput capere.

Quae profunditas evangelica est « Opus Apostolicum Sapientiae »!


979
Homines res vilis non multum attendunt. Quapropter moneo vos ut « opus apostolicum sine datione faciatis ».

Si professio tua est instrumentum laboris apostolici tui, scito aequam et aequam remunerationem recipere in expleto officio tuo.


980
"Nonne oportet sororem in Jesu Christo assumere, ut nos adiuvet in itineribus nostris, sicut ceteri apostoli et fratres Domini, et sicut Petrus?"

Hoc est quod sanctus Paulus in prima ad Corinthios epistula dixit: "mulieres in opere apostolico ignorare non debemus".


981
Octavo sancti Lucae capitulo dicitur: "Postea perambulabat Iesus omnes civitates et castella praedicare et praedicare evangelium regni Dei, et erant cum eo duodecim discipuli et quidam qui fuerant; et mulieres quae sanatae sunt Maria Magdalene quae eiecerunt septem daemonia ab ea et Ioanna uxor Kusa principis domus Herodis et Susa et aliae multae mulieres quae cum illis docebat proprium. "

Hanc paragraphum transcribo. Et ora Deum ut domina legente librum meum divina invidia impleatur et fructum afferat.


982
Mulieres fortiores et fideliores sunt quam viri in dolore. Vide Magdalenam, Mariam Clopas et Salome!

Quantum opus animae salutiferum fieri potest in mundo cum coetu virorum fortium feminarum, sicut haec coniunctio cum Matre Doloris!


983
Quisque incipere potest, solum sapientes per se sequi possunt.

Spero perseverantiam vestram non ex impetu caecitatis, ex inertia: deliberata perseverantia.


984
Dic ei: Ecce ego quia vocasti me. "Hic ego sum, quia me vocasti!"


985
Deerrare, sed respicere renuis, quod es turbat. Nam pudeat te non velle reverti.


986
Fateris: "Cum segregare coactus sum, vere heros non esse, aut aliquid infandum aut nimis prudenter ad perseverandum feci".

Tu addis: "Quamdiu sequor normas quas dedisti mihi, non est solliciti de laqueis et tentationibus in circumstantiis meis: de his timeo, id est quod timeam.

ipsum bonum!


987
Praeclarum illud specimen, quod in te natus est, cole et serva. Cogita de multis floribus qui vere florent, sed paucissimi ex illis fiunt fructus.


988
Animus assiduus hostis est tuus. Si non pugnas et pusillas, primum pessimisticus fies, tepidus fies. Cras at gravida est.


989
Postea dicens: "Da mihi crucem, Domine, da mihi crucem", toties cernimus quod vis crux est quae tuo gustu decet.


990
Sis firma ad finem, nihil te excutere potest. Perseverantia opus est tibi. Dominum roga, ut det tibi, et contende, quia optime te custodit, ne deviet a fructo tuo, quem elegisti.


991
"Avolare" non potes. Merito te cecidisti!

Perseverenter, volabis. Reminiscor spiritualis scriptoris, dicens: Anima tua paupercula similis est passer luto in alis suis.

Sole in caelo opus est, et parvo nisu ad tollendas illas optiones, deceptiones et decennia, lutum alis tuis adhaerens.

te ipsum liberum videbis. Si perseveraveris, avolabis.


992
Deo gratias, quia te adiuvit, tu quoque in tua victoria gaudebis. Quale gaudium est anima tua postquam gratiae respondet!


993
Frigide cogitas, quot rationes tibi persuadent ut hoc officium deseras! Et quidam eorum decretorii videntur.

Non dubito, quin multas tibi rationes intellegam. Sed erras.


994
Scribis ad me: "Non habeo passionem."


995
Sta, ut decet. Si perseverantia tua vel aliorum miseria concutitur, tunc nonnisi paupercula aestimationes tuas habere possum.

Habes constanter animum statuere.


996
Pauperrimam habes ideam de via tua. Si putas te amisisse cum ardore cares, tempus iudicii est, et consolatione privatus es.


997
Paupertas et solitudo sunt probationes tuas sequi per. Missae, orationes, sacramenta, sacrificia, sanctorum communio: haec sunt arma victoriae de iudiciis.


998
Quam laudabilis est perseverantia asini, qui trahit rotam ad puteum! Semper eodem gressu gradiens, eundem semper volvens circulus. Cotidie idem est cotidie.

Sine hoc opere, fructus non maturescerent, non essent flores florentes in pomario, nec essent flores fragrantes in horto.

Hanc cogitationem introduc in vitam tuam interiorem.


999
Quid perseverantiae secretum? cura de amore. Deum ama, nunquam eum deseres.